Lesbók Morgunblaðsins - 03.12.1944, Síða 11

LESBÓK MORÖUNBLAÐSINS
401
ÞJÓÐVERJAR
EFTIR STYRJÖLDINA
FYRTR SKÖMMU var haldinn
fundur málsmetandi manna í Lond-
on, þar sem aðallega var rætt uin
hvernig ætti að fara með þýsku
]>jóðina, eftir að Þjóðverjar hefðu
verið sigraðir í styrjöldinni. Með-
an á fundi þessum stóð, heyrðu
fundarmenn þytinn a£ flugsprengju
skeyti. Mönnum virtist að vjel
flugskeytisins stöðvaðist beint yfir
húsþakinu. Allir fundarmenn og
frjettaritarar, er þar voru viðstadd-
ir, beygðu sig undir borðin.
Kalkryk fjell úr loftinu í fund-
arsalnum. Annað gerðist ekki.
Þeir ræðumenn, er næstir töluðu,
urðu hvað eftir annað fyrir trufl-
unum af hringingum sjúkrabíla, er
þeystu framhjá. Ræður þeirra voru
jafn rökvísar og stillilegar eins og
hinna. En þær höfðu fengið dálítið
annan tón, við truflun þessa.
Hvernig bandamenn eiga að fara
með þýsku þjóðina eftir stríð, er
umræðuefni, sem kemur á dagskrá
víðar en á ráðstefnu stjórnmála-
manna. Þetta er hið tíðasta um-
ræðuefni í samkomusölum her-
manna. Og þar er spurningunni
svarað:
Þeir, sem gera áætlanir um fram-
tíð Evrópu eru álíka margir og
þeir, sem af lítilli kunnáttu gcra
áætlanir um hernaðaraðgerðirnar.
Sem betur fer. Það skilja menn
J greinilega eftir að Eden gaf út
greinargerð sína um það, að nú
hefðu þjóðverjar skæruhersveitir,
sem fyrst eiga að reka skæru-
hernað og síðan að mynda kjarn-
ann í þeim her, sem á að vinna
þriðju stvrjöldina.
Lausn þýska vandamálsins kem-
ur ekki aðeins smáþjóðunum við.
Vansittart lávarður sagði í þinginu
nýlega: Sumar smáþjóðirnar hafa
lifað lengstu þrautir undir oki
Þjóðverjar. Þessar þjóðir hafa því
skilyrði til að finna rjetta lausn á
pessu máli.
Eftir því sem menn eru fjarlæg-
ari yfirráðum Þjóðverja, eftir því
eru þeir mildari í skapi gagnvart
þeim. Nýlega var gerð sú ályktun
í amerísku “ fjelagi einu, að telja
skyldi Þjóðverjum hughvarf, með
því að gefa þeim fjörefnapillur og
sýna þeim hollar kvikmyndir.
Öfgarnar á hinn bóginn frá þeim
kunnugustu koma frá leynifjelagi
í Mið-Evrópuríki, sem vill að Þjóð-
verjar verði vanaðir og þeir sendir
allir með tölu í efri Nílarlönd.
Síðaiú tillagan er óhæfa, en hin
fyrri að sínu leyti einnig, vegna
þess að hún sýnir fullkominn ó-
kunnleika á skapgerð Þjóðverja.
Þegar um er að ræða að lækns
einhverja meinsemd, er fyrsta skil-
yrðið til þess að það geti blessast,
að þekkja orsakir hennar, grafast
fyrir upptökin. Á þetta jafnt við
hvort sem um er að ræða andlega
sjúkdóma eða Kkamlega. Menn
verða að afla sjer fullkomins kunn-
leika á þýsku þjóðinni, almenningi
þar í landi, og hinum ríkjandi
hugsunarhætti, til þess að geta átt-
að sig á þessu vandamáli. Menn
verða t. d. að gera sjer fulla grein
fyrir því, hvort þýskir miðlungs-
menn, fólkið í landinu upp of ofan,
sje af sama tagi og stríðsglæpa-
mennirnir.
Nýútkomin bók eftri Emil Lud-
vigs gefur miklar vísbendingar um
þetta efni: Höfundur þessi svarar
mörgum spurningum, sem þeir
menn geta verið í efa um, er lifað
hafa fjögra ára þýskt hernám. En
l)ók Ludvigs keirmr að ennþá meira
gagni en áður, eftir að Eisenhow-
er hershöfðingi hefir gefið út ávarp
sitt til þýsku þjóðarinnar, þar sem
hann segir m. a. „Við komum sem
sigursæll her, en ekki sem kúgar-
ar“. Þetta kemur alveg heima við
álit Emil Ludvigs, sem greinilegast
er í ávarpi því til Þjóðverja, er
hann birtir í bók sinni. Þar er cin
aðalkenningin þessi Bandamenn
verða að koma fram sem sigurveg-
arar gagnvart þýsku þjóðinni.
Með því eina móti ná þeir virðing
þjóðarinnar.
Lýsing sína á þýskum almenTt*
ingi byrjar Ludvig með því að
segja frá, að barnsfæðingar eru
auglýstar á þenna hátt: „Nýr
hraustur hermaður er fæddur“.
Síðan lýsir hann kennara barnsins,
og læriföður kennarans, prófessorn
um, sem setur á nafnspjaldið sitt.
„Liðsforingi í varaliðinu".
Frá blautu barnsbeini er barið
inn í æskuna að helgasta skylda
hvers Þjóðverja sje: Að deyja fyr-
ir föðurlandið. En hugsa ekki.
Áð þessu leyti er enginn munur
á Þýskalandi keisaranna og þriðja
ríki Hitlers, segir Ludvig rjettilega.
Hjer kemur fram meginþáttur í
skapgerð Þjóðverjanna, sem á vit-
anlega að rekja til uppeldisins,
undirlægjuhátt gagnvart yfirboð-
Í
i