Lesbók Morgunblaðsins - 18.02.1945, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS P
93
uw. Auðvitað getur ekki hjá því i'ar
ið, að málflytjandi eigi stundum
erfitt með að sœtta sig við málsúr-
slit, þegar mál tapast, sem hanu
kefur trú á að vinnast ætti. Slík
vonbrigði fylgja eins óhjákvæmi-
lega starl'i málflytjanda og það
fylgir starfi dómara að verða stund
um að þola gagnryni á dómum sín-
um. Því miður skortir íslenska
lögfræðingastjett tímarit. sem væri
rjettur vcttvangur rökræðna um lög
fræðileg cfni. Gagnrjni á úr-
lausnum dómstóla getur bæði verið
holl og rjettmæt, sje hiin borin fram
af rjettlætiskennd og nægri þekk-
ingu á málvöxtum, enda sjeu rök
metin með og Inóti af fullkcmnu
hlutleysi. Eu hafi gagnrýni ekki
þcssa kosti, sje t. d. einhliða ádeila,
þar sem villandi er skýrt frá mála-
voxtum, þá getur hún hvorki orðið
dómstólum njc þjóðfjelaginu til
gagns.
Hin ytri kjör Hæstarjettar, dóin-
enda hans og lögmanna, ætla jeg
ekki að gera að umræðuefni, að
undanteknum húsakosti dómstóls-
ins. Hjá því verður ekki komist að
minnast hans nokkrum orðum.
1‘egar Hæstirjettur var stofnað-
ur, var honum til bráðabirgða
búinn staður hjer á efri hæð hegn-
ingathúss landsins, með því að
— eins og segir í umræðum á Al-
þingi 1919 — ekki væri ætlandi, að
tilbúinn verði sæmilegur samastað-
ur handa honum á næstu 2-3 árum.
Hjer voru honum fengnar tvær
stofur og eitt smáherbergi til um-
ráða. Við þau húsakynni á hann
enn að búa. Hvernig þessum húsa-
kosti er háttað, er sjón sögu ríkari.
I þessari clinimu og óvistlegu dóm-
stofu fer málflutningur fram. Einn
bekkur, sem 10—12 menn geta set-
ið á, er ætlaður bæði áheyrendum
og hæstarjettarlögmönnum, ef fleiri
erij viðstaddir en þeir, sem mál
flytja. Það er hvorttveggja, að
fleiri sæti kornast ekki fyrir, enda
yrði ólíft í þessari þröngu stofu,
ef fleiri raönnum ætti þar á að skipa
Þá hafa dómendur sameiginlega
eitt starfsherbcrgi móti norðri, sem
er öllum sömu ókostum búið og
dómstofan. Euginn staður er til
fyrir bóka- og skjalasafn Ilæstafjett
ar. Skrifstofa hæstarjettarritara er
smáherbergi, sem hvergi myndi við
sambærilega stofnun þykja nægilega
stórt til að liengja í yfirliafnir.
Jafnstórt því er herbergi það, sem
öllum hæstarjettarlögmönnum er
ætlað til sameiginlegra nota. Ekki
er þar sæti fyrir meira en þriðjung
þeirra, og enginn vegur er að koma
þar fyrir nauðsvnlegasta safui laga-
bóka. Vmsa fleiri ókosti mæt.ti telja
á húsakosti dónrstólsins, en vegna
sónra þjóðarinnar verð jeg suma
undan að draga. Vjer höfum, eins
og vera ber, fagnað endurheimt
sjálfstæðis vors. Hitt höfum vjer
minna hugsað um, hvar vjer ætt-
um að hýsa það. Veit jeg ekki
hvernig farið hefði, ef Danir hefðu
ekki byggt hjer tvö hús, annað
á 18. og hitt á 19. öld. Þangað
höfunr vjer boðið framkvæmdar-
valdinu og dómsvaldinu. 8á er þó
nrunur, að hið fyrnefnda býr eitt
að sínu húsi. Dónrsvaldið er enn i
sambýli.
Háttvirtu samdómendur og lög-
nrenn Hæstarjéttar.
Það er einlæg ósk vor allra, að
Hæstirjettur megi vaxa af störf-
um sínurn. Vjer gerum þá kröfu
til þjóðfjelagsins, að honunr verði
veitt sú aðbúð, sem starfsemi hans
krefst og hlutverki hans særnir. Að
þeirri lausn viljum vjer allir stuðla.
En hitt má oss aldrei úr minni íalla,
að niestar kröfur ber oss að gera
til sjálfra vor. Starfi voru fylgir
nrikil ábyrgð. Þegar mál hefur verið
hjer sótt og varið og dómur á það
lagður, verður þeirri úriausn ckki
síðar haaggað. Það má aldrei bregð-
ast, að við hvert mál, smátt sem
stórt, sje lögð hin fyllsta alúð og
allt gert, sem í voru valdi stendur,
er tryggi rjetta úrlausn þess sam-
kvænrt landslögum og rjetti, Með
þyí nróti einu gctum vjer vænst
þcss, að dómstóllinn njó.ti trausts
þjóðarinnar og verði um ókomna
tínra vanda sínum vaxinn.
sLi
Farmaðurinn
Siglir skipiö
á svölum unnunr.
Heitið er för þess
heinr til íslands.
Farmaður leitar
föðurlandsins,
ætlar að helga þvi
ævistarfið.
Heimþráin sterk
i hjarta brennur.
Lyftist úr sænum
landið kæra
Hvitir jöklar
við hvelfing bláa
farmanni senda
friðarkveðju.
Kernur ei skipið,
kvölda tekur?
Horfið er sjónurn,
hvað mun valda?
Sáuð þið jöklar
sökkt vcra i hafið
farmannsins von
og vökudraumuro,
Blóðþorsta svala
bitrir fjendur.
Harmþrungið ísland
lietju grætur.
Úti við sandinn
aldan stynur.
Heyrirðu’ ei farmanns
hinstu kveðju? Lilja.