Lesbók Morgunblaðsins - 25.02.1945, Síða 8
312
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Si
e‘"f
rimur
4raion, lennurihefir Litt í l'/eiu ífurl
UNDRABARN AF ÍSLENSKUM ÆTTUM
Valdine Nordal Condc
ÞAf) ER s>aineigiulegt gleðiei'ui
allra Islendiuga, hvar á hnetti seui
eru, þegar einhver laudi getur sjcr
góðan orðstír. 1‘að rniui þykja tið-
indum sæta, e£ vonir sjerfræðinga
rætast um það, að nú sje í uppsigl-
ingu píanóleikari, ísleusk kona, sem
svo bcr a£ öðrum, að hún cr nú —
fimtán ára gömul — taliu færasti
kveu-píanóleikari heimsius. Na£u
liennar er Valdine Nordal Condc.
3>egar jeg hlýddi á leik hennar í
Waldorf Astoria og sá i'ingur heuu-
ar i’ara hamiorum eítir nótunum,
hraðar en auga yrði á komið, og
heyrði undradýrð tónanna, þá i'anst
mjer jeg heyra „íslands eigið lag“,
alt £rá þrastaklið og svanasöng á
heiði og að brimdunum við björg,
þegar sextugt bergið nötrar. Mjer
var og sagt, að sönghæfileika sína,
mundi hún sækja í íslenska kynið.
I;'aðir hennar, sem var af frönskum
og skoskum ættum, var sagður ó-
söngvinn með öllu. Móðir hennar er
íslensk í allar hálfur húnversk að
ætt. Faðir hennar, sem Valdine mun
hafa heiti sitt frá, er enn á lífi, bli
ára að aldri, ungur í anda og ern,
Sigvaldi Nordal að nafni. ilann er
albróðir Jóhannesar Nordal, föðiu'
Sigurðar próf. Nordal, sem hverjum
íslendingi er kunnur.
Sigvaldi kom ungur asamt Sig-
urbjörgu, konu sinni, og tveim smá-
börnum þeirra að austurströnd
Canada. Var hann þá þrotinn að fje,
svo að hann varð að selja úrið sitt
til þess að geta haldið áfram för
sinni til fyrirheitna landsins, en það<
var Nýja ísland.
I för með þeim Srgvalda voru
onnur hión, Einar og Sigurbjörg.
Áttu þau tvö born a svipuðum aldri.
og börn Sigvalda, annað tveggja
vetra, en hitt fáfra mánaða. Kona
Einars var nefnd Sigurbjörg litla
til aðgreiningar frá nöfnu sinni,
sem var stór vexti og tignarleg, var
hún aðeins nefnd Signrbjörg.
Fjölskvldurnar lögðu nú af stað,
og eftir langa og harða ferð með
járnbrautarlest stigu þau í bát sem
bar þau norður eftir Rauðá og alla
leið norður í Wmmpegvötn. —
Þar var þa lítið um bygð a strond-
unum. Sá, er átti bátinn, kom þeim
af sjer og hjelt svo leiðar sinnar.
Þetta var um haustkvöld, og var
þrunmveður í aðsigi. Nú voru góð
ráð dýr. Sigvaldi og Einar þutu a£
stað til þess að kanna nágrennið,
Hittu þeir fyrir sjer stokkabúr í
skóginum og kyöddu þar dyra. Þar
voru fyrir ísleudingar. Báðust þeir
fjelagar gistingar, en af einhverjuin,
ástæðum var þeim uthýst. Stakk