Lesbók Morgunblaðsins - 07.12.1947, Page 8

372
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Jaíníramt hafa þeir það á sínu valdi
að láta það sameinast aftur. Vest-
rænu þjóðirnar geta ekki sameinað
Þýskaland aftur. Þess vegna er það
höfuðsynd hjá þeim að vera að ala á
sameiningu Þýskalands og hugsa sjer
Vestur-Þýskaland sem samherja.
Sagan sýnir oss, og rökrjettur
skilni'ngur á ástandinu, eins og það nú
er, sýnir oss einnig, að ef Þjóðverjar
verða einhvern tíma svo sterkir að
það munar um þá sem bandamenn, og
þeir eiga að velja um á hvora sveif-
ina þeir skuli snúast, þá verða þeir
bandamenn Rússa. Og eftir því sem
vjer fáum hinu limlesta Þýskalandi
íleiri stjórnartauma í hendur, því auð-
veldara verður það fyrir Berlín og
Moskva að komast að samkomulagi
og stofna með sjer bandaiag.
Fyrst þeir Hitler og Stalin, Ribben-
trop og Molotov, gátu komist að sam-
komulagi, þá er ástæða til að ætla, að
því Þýskalandi, sem stjórnað er af
kommúnistum, jafnaðarmönnum og
þjóðernissinnum, verði ekki skota-
skuid úr því að komast að samkomu-
lagi við Rússa.
Og ef vjer skyldum nú klikkja út
með því að gera sjerfrið við Vestur-
Þýskaland, þá mundi það mjög flýta
íyrir bandalagi Rússa og Þjóðverja.
Þýska stjórnin, sem vjer hefðum gert
samninga við, mundi þá verða stjórn
fullvalda ríkis. Hún mundi hafa rjett
til þess að hafa sendiherra hjá öðrum
þjóðum, taka á móti sendiherrum,
nota erindreka og sendiherra erlendis,
^taka upp dulmál — sem sagt allar
venjulegar aðferðir í milliríkja-við-
skiptum.
Þegar hún svo hefði gert sjerfrið
við Vesturveldin, væri henni það nauð
synlegt að hefja umleitanir um friðar-
samninga við löndin í austri — Pól-
land, Tjekkóslóvakíu og Rússland.
Hún heíði þá þegar fengið hjá oss
allt það, er hún gæti vænst að fá —
• og það er ckki mikið og hvergi nærri
nóg til þess að nokkur þýskur föður-
landsvinur geti sætt sig við það.'En
með friðarsamningum við ríkin í
austri hefði þeir allt að vinna. Þessir
friðarsamningar mundu fara fram
við rauða herinn í Austur-Evrópu og
Eystrasaltslöndum Þjóðverja, og
rauða herinn í Berlín.
Rússland getur þá boðið Þjóðverj-
um alit, sem þeir girnast, en getur
jafnframt beitt hervaldi til þess að
knýja þýsku föðurlandsvinina til að
gera þá samninga sem þeim líkar.
Það er því augljóst að vjer getum
ekki notað Vestur-Þýskaland sem
brimbrjót gegn Rússum. Og það er
jafn augljóst að Vesturveldin geta
ekki sameinað Þýskaland.
Það er því engin lausn á Þýska-
landsmálunum að setja á fót fullvalda
stjórn í sundurlimuðu ríki.
Jeg tel því að Þýskalandsmálin
verði ekki leyst á annan hátt en þann
að gera Vestur-Þýskaland að hluta úr
sameinaðri Evrópu. Ráðið er ekki að
sameina Þýskaland, heldur sameina
Evrópu, ekki að gera Þýskaland'sjálf-
stætt, heldur gera Evrópu sjálfstæða,
ekki að gera Þýskaland að brimbrjót
gegn Rússum, heldur að íriðlýstu
svæði milli austurs og vesturs.
Þetta væri hyggilegt, ef ekki næst
samkomulag við Rússa um friðar-
skilmálana. Með því móti væri komið
í veg fyrir að Þýskaland yrði að nýu
herveldi, hættulegt nágrönnum sínum.
Með því móti væri komið í veg fyrir
bandalag milli Rússa og Þjóðverja.
Með því móti væri * því afstýrt að
Þýskaland yrði að nýu orustuvöllur.
V V V ^ V
JARÐARFÖR
Þaö var verið að jarða konu, og
henni fylgdu aðeins tveir menn: mað-
urinn hennar, sem var alveg rólegur,
og heimilisvinurinn, sem var álveg
óhuggandi.
Á heimleiðinni sagði ekkillinn:
„Hertu upp hugann og vertu ekki
svona sorgbitinn, jeg kann aö eignast
aöra konu“.
Barnahjal
Þriggja ára telpa var send í
sveit. Fyrsta morguninn, sem hún
var á bænum, spurði húsmóðirin:
„Hvcrnig svafstu í nótt, litla
vinkona?"
„Með lokuð augun“, sagði telp-
an“.
Fjögurra ára telpa var með
foreldrum sínum á berjamó í stríð-
inu. Pabbi kaliaði þá til hennar og
kvaðst skyldi sýna henni orm, sem
væri alveg eins og lyngið.
Telpan: Er hann þá dulbúinn
svo að Hitler geti ekki skotið
hann?
Magga mín cr ckki ncma fjög-
urra ára. Hún var hjerna um dag-
inn að leika sjer úti á bletti við
tvo jafnaldra sína, dreng og
'telpu. En svo veit jeg ekki fyr til
cn hún kemur háskælandi inn.
„Hvað er áð þjer, Magga mín?“
spurði jeg.
„Honum Sigga þykir ekki vænt
úm mig lcngur", sagði hún snökt-
andi. »
„Hvaða vitleysa er þetta“, sagði
jcg. „Sigga þykir alveg jafn vænt
um þig og áður“.
„Ónei, jeg veit það“, sagði hún.
„Hann kastaði miklu meiri snjó í
hina stelpuna".
Kennarinn sá að Stjáni litli var
mjög óhreinn á annari hendinni.
Þá sagði kennarinn við hin börn
in:
„Sjáið hvað hann Stjáni er ó-
hreinn á hendinni. Ef eitthvert
ykkar getur sýnt mjer óhreinni
hönd, þá skal hann sleppa við refs
ingu að þessu sinni“.
Þögn. Ekkert barn gaf sig fram.
Þá rjetti Stjáni fram hina hend-
ina.
„Littu á þessa“, sagði hann við
kcnnarann.
Anna litla var einu sinni svo
lengi í baði, að hendurnar á henni
voru soðnar. Þá kallaði hún:
„Sjáðu mamma hvað hendurnar
á mjer eru sorgbitnar".