Lesbók Morgunblaðsins - 24.10.1948, Qupperneq 2

LESBOR MORGUWtíl-AÐSJLNS
4ÍU
rnn, og þegar jeg heyrði að enginn
vildi svara þar upp á, reið jeg burt
með Sigurði.“ Fór prestur svo
heim.
En daginn eftir kemur Sigurður
Arason að Mosfelli og ber sig upp
undan því við prest, að kvöldið áð-
ur hafi Jón Þórarinsson og fleiri
verið að dylgja um það, að andlát
Saemundar mundi hafa borið að
með öðrum hætti en sagt var, og
mundi Sigurður best vita um það,
og sett það í samband við það livað
Sigurður hefði farið snögglega á
brott með prestinum. Vildi Sigurð-
ur ekki liggja undir þessu ámæli
og bað prest að hjálpa sjer að
hrinda því af sjer.
Prestur bjóst þá þegar til ferð-
ar og ljet Sigurð fara með sjer.
Riðu þeir fyrst að Skildinganesi,
þar sem Jón Þórarinsson átti
lieima. Kvaðst prestur nú hjer vera
kominn með Sigurð Arason og gæti
nú hann og fleiri talað við hann,
ef þeir hefði átt eitthvað vantalað
við hann kvöldið áður. En svo er
að sjá, að þá hafi orðið fátt um
svör. Reið preslur síðan til Lamba-
staða og skýrði prestinum þar, síra
Jóni Stefánssyní frá þessu öllu.
Þaðan reið hann að Nesi og sagði
Jóni sýslumanni Eyölfssyni frá því
lika. Þóttist hann þá hafa gert
skyldu sína, „því að mjer datt ekki
i hug neitt athugavert við fráfall
Saemundar.“ Reið prestur svo heim,
en Sigurður mun hafa faríð út í
Örfirisey, þvi að þar var hann til
sjóróðra.
Líður nú og bíður, en altaf magn
ast orðrómurinn um það, að ekki
muni vera einleikið um dauða Sæ-
mundar. Þá var Nicls Kjær sýslu-
maður i Kjósarsýsíu. Hiun IV. októ ■
c Irr i u í ‘S&lll
í ii
Ciýr:if:$u ív{-iHers, cg :k_/r f: hcr.-
ca íri bví orðrórr.'cr gar.gi tjr..
,4.. »*-- » •—
Saamund- að bajaa. og sp/rs' fyr.r
um það hvort Sigurður skuli látinn
ganga laus, eða hvort hann skuli
handtekinn. Sendi hann með brjef-
ið rakleitt að Bessastöðum og sama
dag gefur Páll Beyer út fyrirskipun
um að Sigurður skuli þ.egar hand-
tekinn.
Eins og áður er getið var Sigurð-
ur við sjóróðra í Örfirisey og kom
það því í hlut Jóns Eyólfssonar
sýslumanns í Nesi að taka hann
fastan. Mun handtakan hafa farið
fram 18. október og var Sigurður
þá yfirheyrður, en hann neitaði
harðlega að hafa átt nokkurn þátt
í dauða Sæmundar. Var svo úr-
skurðað að hann skyldi vera í
gæslu, en enginn þóttist fær um
að taka við honum. Gaf Páll Beyer
þá út fyrirskipan er skyldaði alla
bændur á Sfcltjarnarnesi jafnt til
þess að gæta hans. Skyldi hann
fluttur bæ frá bæ og vera sína
nóttina í hverjum stað, en trúverð-
ugur maður sifelt vaka yfir hon-
um og gæta þess að hann hlypist
ekki á brott.
Liðu svo nokkrir dagar og mun
Sigurður hafa verið yfirheyrður
hvað eftir aimað, en hann ljet eng-
an bilbug á sjer finna. Þá tók Páll
Bcyer það ráð, að skrifa Jóni bisk-
upi Vídalín og biðja um leyfi til
þess að grafa upp líkama Sæinund-
ar. Skýrði hann biskupi frá öllum
málavöxtum og sendi mann gagu-
gert austur að Skalholti með brjef-
ið.
Biskup svarar þessu brjefi 24.
október. Lætur hann þess þar fyrst
getið, að sóknarpresturinn, síra
Þórður Konráðsson. hafi ekki farið
að eins og skyldi þegar hann frjetti
um fráfall Sæmundar og sýnt mik-
ið atiiugaleysi i því a'ð jarða 6æ-
ru*02*d 2.11 fiekiri eftírgiensltna. —
K'/ftðjt fcuirn háíí í^lið crofasti að
rarmcaka. tcc mál. Um hitt striíið,
iZ lík S^rnundjr ver£: grafið upp.
t \ verði að telja bað rjett, bví að
líhll vaí. sje a því að hana bai.
verið drepinn. Og ef skynsamir
menn sjái um uppgröftinn og láti
það fara fram sómasamlega í allá
staði, þá sje ekki neitt við það að
athuga, því að í morðmálum sje
hin fylsta rannsókn nauðsynleg.
Sje það að engu hafandi þótt hjá-
trúarfult fólk segi að hinir dauðu
muni ganga aftur, sje þeir grafnir
upp. Það gæti og farið svo, að slík
rannsókn sýndi það, að maðurinn
hefði ekki verið drepinn, og þá
verði það til þess að fría Sigurð af
grun og ákæru um manndráp Seg-
ist hann telja, að öllu athuguðu,. að
rjett sje að grafa upp líkið, ef Sig-
urður meðgangi ekki.
Þegar er Páll Beyer hafði feng-
ið þetta brjef frá biskupi, fór hann
yfir á Seltjarnarnes og sagði Sig-
urði að næsta morgun mundi hann
fara upp að Gufunesi og grafa Sæ-
mund upp og skyldi Sigurður fara
með og ganga að líkinu.
Við þetta varð Sigurði svo bylt
að hann glúpnaði, og játaði nú á
sig að hann væri valdur að dauða
Sæmundar. Kvaðst hann hafa gert
þetta eftir langa áeggjan Steinunn-
ar konu lians. Hefði hún beðið sig
að koma honum fyrir með ein-
hverju móti, hvenær sem hann sæi
sjer 1‘æri.
Um nánari atvik sagði hann svo,
að þeir hefði farið tveir heiman frá
Árbæ á sunnudagskvöldið 21. sept-
ember og æilað að reyna að veiða
í ánum. Kvaðst hann hafa haft dú-
trje (rúmfjöl) meðferðis. Ög er
þeir komu að Skötuíossi og Sæ-
mundur stóð þar á bakkanum við
fossinn, kvaðst hann hafa hrundið
honum fram í hylinn með dútrjenu.
Nú var Sigurður flutlur upp að
Varmá i Mosfellssveit, og þar þing-
aði í'Trels i.iarr í mahnu 3 nov.
Fáíl Esyér \ ar fcar vrðstaddur cg
endurtók SigurSur þar fyrri frain-
burð sinn. Var þá Steinunn kölluð
fyrir rjettinn og vildi hún í fynrstu
ekjst. meðganga, en fyrir fort.ölur