Lesbók Morgunblaðsins - 13.03.1949, Blaðsíða 9
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
133
ÍSLENSKI HAFÖRNINN
ÞUSUND DOLLARA SLÐILL
FYRIR NOKKRUM árum rilaði
hinn kunni sænski rithöfundur,
Bengt Berg, bók, sem hann nefndi
„De sidste Örne“. Þá var svo kom-
ið að sænski haförninn var að
hverfa. Bókin var hróðurgjörð um
þennan stærsta og tignarlegasta
ránfugl Norðurlanda. Og Berg
sagði að Svíþjóð mætti ekki missa
haförninn, skýajöfurinn, eins og
hann var líka stundum nefhdur.
Það ei'u nú um 100 ár síðan ern-
inum var algjörlega útrýmt í Dan •
mörk, og það væri skammarlegt.
Enginn mun geta gleymt því, ef
hann heíir einhvern tíma sjeð örn-
inn kljúfa loftið með sterkum
vængjatökum hátt við ský. Væri
það ckki himinhrópandi svnd,
gagnvart aíkomendum vorum, ef
vjer útrýmdum seinustu örnunum
á Norðui’lönduni?
í Noregi er haförmnn mjog sjald-
gæfur, og lijer á íslandi er talið
að ekki sje eftir nema svo sem
12 arnahjón. Örninn er að vísu
íriðaður hjer, en mjer er sagt, að
hann týni tölunni á eitri, sem bor-
ið er út fyrir refi. Og ef þetta er
satt, þá er hjer sú hætta á að haförn
inn verði aldauða.
Um þúsundir ára hefir haförn-
inn átt hjer heima, og frá land-
námstíð hafa nienn þekt hann.
Hani^ hefir sett sinn svip á landið,
kraftmikinn ævintýrasvip. ísland
má ekki missa örninn.
Á hinum Norðurlöndunum óttast
menn það að örninn verði aldauða.
Gildir hið sama um íslendinga?
Falke Baiig.
FAIRVIEW er þokkalegur og snot-
ur bær, en þar var alt með deyfð
og drunga fyrir einni viku. Nú er
þetla bi’eytt. Nú er þar alt á ferð
og ílugi — og sú breyting er því
að þakka, að maður nokkur, Henry
Armstrong *að nafni, fánn þúsund
dollara seðil þar á götu ldukkan níu
að morgnx fyrra föstudag.
. Mjög fáir menn í Fairview, að
undanteknum bankamönnunum,
höfðu nokkru sinni sjeð þúsund
dollara seðil. Og satt að segja helt
Heni’y fyrst, þegar hann laut íxiður
til þess að taka upp seðilinn, að
þetta væri txu doilara seðill. Þegar
hann rakti seðilinn úr brotunum
sýndist honum þetta vera hundrað
Smásaga
eftir MANUEL KOMROFF
dollara seðiil, en svo ætlaði hann
varla að trúa sinum eigin augum
þegar eitt núll bættist við enn og
hann sá að þetta var þúsund doll-
ara seðill. Það var engum blöðum
um það að fletta. Og þetta stóð líka
pi’entað með bókstöfum á seðilimi.
Skárra var það nú!
Henry helt áfram og var með
seðilinn í hendinni. Klukkan var
ekki nema niú að morgni og hann
var á leið til vinnu sinnar. Hann
hafði lagt á stað í þungum þönkum,
því að nú var íöstudagur, og á
föstudögum greiddu beir Franch &
\
4
I