Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1950, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNtíLAÐSINS
233
lýðnum í sambandi við hátíðahöld-
in 1. maí og krafist þess að bornar
væru fram pólitískar kröfur er ekk-
ert koma hagsmunum verkalýðsins
við og stefna að því að gera dag-
inn, eftir því sem þeir hafa að-
stöðu til, að baráttudegí gegn lýð-
ræði og frelsi, en fyrir einræði og
ofbeldi. Ósagt skal látið hvað langt
þeim tekst að komast í þessari við-
leitni sinni, en eitt er víst að þeir
fara eins langt og þeim er mögu-
legt, og hika ekki við að gera þenn-
an sameiginlega hátíðisdag verka-
lýðsins að kommúnistiskum áróð-
ursdegi, fái þeir nokkru um það
ráðið.
Sameiginlcg barátta
fyrir betri lífsafkomu.
Þjóðin hefur átt við mikla erf-
iðleika að etja undanfarið vegna
aflabrests og annarra óhappa, sam-
fara vaxandí dýrtíð og erfiðleikum
á sölu útflutningsafurða. Gerðar
hafa nú veríð ráðstafanir til þess
að reyna að mæta erfiðleikunum
og bæta úr ástandinu. Engin vissa
hefur enn fengist fyrir því, hvort
^þetta tekst, og reynslan ein fær úr
því skorið. Þjóðin hefur vissulega
mjög mikla möguleika til að vera
sjálfri sjer nóg, þegar tekið er tillit
til hinna afkastamiklu framleiðslu-
tækja og nýsköpunar á öllum svið-
um, er átt hefur sjer stað hjer
síðustu árin, aðeins ef þjóðin í heild
gætir hófs og lætur ekki óhlut-
vanda lýðskrumara eins og komm-
únista brengla * skilning sinn og
sundra stjettunum. Þjóðin á að
siinciiiast um það, að nýta gæði
landsins og bæta lífskjör sín og
tryggja samciginlega frclsi sitt og
sjálfstæði.'
Kommúnistar taka aldrei þátt í
sliku samstarfi vegna þess að þeir
láta ekki stjórnasl af íslenskum
hagsmunú'm, hekiur eru undir er-
lendurn ahrifum og taka þaðan við
fyrirskipunum. Þess vegna reyna
þeir að sundra þjóðinni og setja
fram kröfur, sem ekki eru í sam-
ræmi við hagsmuni hennar, heldur
tákn hins alþjóðlega kommúnisma,
sem nú stefnir markvist að því að
brjóta niður frelsi og lýðræði í
heiminum og hneppa þjóðirnar í
Kauphækkanir miða ekki að
bæffum lífskiörum.
ÓLAFUR BJÖRNSSON, pró-
fessor, form. Bandalags starfs-
manna ríkis og bæja.
Sjaldan hafa launþegasamtökin
hjer á landi haldið 1. maí hátíð-
legan með meiri ugg um lífsafkomu
sína en einmitt nú. Hagur og Jífs-
kjör launastjetta landsins, svo sem
annarra borgara þess er fyrst og
fremst kominn undir því, hvernig
atvinnuvegunum vegnar á hverj-
um tíma, eða háður aflabrögðum,
mörkuðum, veðráttu o. s. frv.
Þessi ytri skilyrði, sem okkur eru
að mestu óviðráðanleg, liafa
breytst mjög í óhag á þeim árum,
er liðin eru, síðan styrjöldinni lauk.
Aflabrögð hafa rýrnað, verð á út-
flutningsafurðum lækkað, og mark
aðir teppst. Það fer eklú hjá því
að slík þróun hefir hlotið að rýra
verulega lífskjör þjóðarinnar og
þá ekki síst launafólks. Fyrstu tvö
árin eftir styrjöldina vat að vísu
hægt að lialda lífskjörunum nokk-
urn veginn óskertum með því að
ganga á þá erlendu fjársjóði, sem
þjóðin liafði eignast á styrjaldarár-
unum, en eftir það að þeir voru
til þurrðar gengnir, varð kjara-
rýrnunin óumflýjanleg.
Að vísu hefir þessi rýrnun lífs-
kjaranna ekki komið fram í því, að
kaupgjalti liai'i lækkað, heldur í
veirðhækkunuin og siðuslu tvö árin
meiri viðjar kúgunar og hörmunga
heldur en áður hefur þekst.
Þess vegna verða allir þeir meiln,
sem unna frelsi og mannrjettind*
um og vilja treysta sjálfstæði þjóð-
arinnar, að sameinast um að eyða
áhrifum kommúnismans í íslensku
þjóðlífi.
Ólal'ur Björnsson
fyrst og fremst í tilfinnanlegum
vöruskorti.
En þó að rýrnun lífskjaranna or-
sakist þannig að talsvert miklu
leyti af því, að ytri aðstæður liafa
breytst í óhag, er ekki þar með
sagt, að það varði ekki afkomu
launþega neinu, hvernig málum er
stjórnað hjer innanlands. Það er
ekki vafi á því, að með hinum skyn-
samlegustu ráðstöfunum til þess að
mæta aðsteðjandi ytri örðugleik-
um má mjög draga úr þeirri kjara-
rýrnun, sem af þeím hlýtst.
Tii þess að kjarabarátta kmu-
þega megi ná tiJgangi sínum, verð-
ur hún einkum að miðast við það
að beita áhrifum sínum á stjórnar-
völd landsíns þannig, að stefna
þeirra í efnahagsmálum miði að því
að launafólki sjeu tryggð þau bestu
raunveruleg lífskjör, scm unnt er
á liverjum tíma. Shk stcl'na J>arf
siður en svo að nða í bág við það