Lesbók Morgunblaðsins - 01.04.1951, Blaðsíða 12

1G4
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
alt kvöldið fram undir miðnætti.
En þá rak Sigurður þennan ófögn-
uð burtu aftur, þóttist ekki geta
ráðið við hann nema á þeim tíma.
Siðan gengu allir til náða og sofn-
uðu brátt, nema Pjetur. Honum
kom ekki blundur á brá alla nótt-
ina, svo var hann skelfdur, enda
bjóst hann við því að vofan mundi
brjótast inn á sig er minst varði og
drepa sig, eins og hún haíði hótað
að gera.
MORGUNINN eftir komu þeir enn
allir saman til þess að ræða um
undur þessi. Sagði Sigurður þá að
enginn vafi væri á þvi að þetta
væri draugur, sendur þangað til
þess að drepa einhvern þeirra.
Pjetur þagði, því að hann var ekki
í neinum vafa um það, hverjum
draugurinn væri sendur. Þessi
skoðun Sigurðar staðfesti það, sem
draugurinn hafði sagt Guðmundi.
Þegar dimt var orðið um kvöldið
hófst gauragangurinn að nýu og
var draugurinn nú miklu aðsúgs-
meiri en fyr. Knúði hann hurðina
svo hart að. hún hrökk opin hvað
cftir amiað, en húsið Ijek á reiði-
skjálfi svo að hlutir duttu niður af
hyllum. Þeir Sigurður og Hannes
sátu inni hjá Pjetri, og í hvert sinn
sem lát varð á ósköpunum, sögðu
þeir magnaðar draugasögur til
sarmindamerkis um að þessi ásókn
\'æri svo sem ekki eindæmi. Urðu
draugasögurnar til þcss að auka
þessar ógnir í augum Pjeturs, svo
að hann gerðist alveg örvílnaður.
Hjet hann nu kjokrandi á Sigurð
að beita ákvæðamætti sínum og
andagift og kveða niður drauginn.
„Það má vera að jeg reyni það,
ef jeg fæ einn pott af brennivíni,“
sagði Sigurður.
Ekki stóð á því. Pjctur Ijct þcgar
cækja einn pott af brenmvíni og
settust þeir nu við dryklrju. Og
þegar fór aS svífa á þá mælti Sig-
luíur;
„Það er ekki hlaupið að því að
kveða niður drauga og mikil gæfu-
raun hvernig til tekst. Vona jeg þó
að guð gefi mjer styrk til þess, og
láti mig ekki gjalda forneskju. þeg-
ar jeg beiti henni af náungans kær-
leika og til þess að frelsa með-
bræður mína frá árásum djöfuls-
ins.“
Þetta þótti Pjetri bæði viturlega
og drengilega mælt og gerðist nú
vonbetri. En Sigurður vakti sjer
blóð og skrifaði úr því drauga-
stefnu og setti undir nokkra galdra
-stafi, sem Pjetur þekti ekki. Síðan
gengu þeir Sigurður og Hannes
fram í eldhús.
Rjett á eftir heyrði Pjetur það-
an más og hávaða, eins og ein-
hverjir ætti þar í stympingum. —
Kristján var inni hjá honum og
heyrðu þeir þetta báðir. Síðan
heyra þeir að Sigurður segir:
„Hvaðan ertu?“
Heyrðist þá svarað í drafandi
tón: „Að austan.“
„Hvern ætlarðu að finna?“ spyr
þá Sigurður.
„Pjetur beyki.“
„Hvað viltu honum?“ spyr Sig-
urður.
„Jeg á að drepa hann,“ kvað
draugsi.
Heyrðu þeir þá að Sigurður las
yfir honum draugastefnuna og skip
-aði honum með mörgum særing-
arorðum að koma klukkan II og
fást við sig.
Rjett á eftír koma þcir svo Sig-
urður og Hannés inn i stofuna og
vnrtust þá mjög dæstir. Sagðist
Sigurður þá hafa komist að því að
draugurinn væri búinn til úr
hrafnshjarta og hræfuglaskinnum
cn gæddur mannsviti. Hcfði Jón á
Bclgstöðum vakið hann upp og
scnt hann hingað.
Þóttust þeir nu þurfa, á hressingu
ad halda eftir þessa mamiraun eg
var r.ú aftur ssst að dryklrju cg
setið í naeði fram undir klukkar. 10.
Þá var hurðinni skyndilega hrund-
ið upp, en enginn maður þar sýni-
legur. Þeir Sigurður og Hannes
gengu þá út til að forvitnast betur
um þetta, en komu inn litlu síðar
og Guðmundur með þeim. Var
þeim þá sýnilega brugðið og alt í
einu leið yfir þá hvern af öðrum.
Pjetur rauk þá til og náði í vatn,
til að gefa þeim að drekka og baða
á þeim höfuðin, og rann honum nú
mjög til rifja að þeir skyldi þurfa
að þola þetta sín vegna, og svo
mikið ilt af sjer standa.
Brátt hrestust þeir þó allir og
var þá klukkan hálf ellefu. Þá skip-
aði Sigurður að slökkva Ijósin. —
Gekk nú Guðmundur út, en þeir
voru þrír eftir í hérberginu Pjetur,
Sigurðúr og Hannes. Kemur þá
mikið högg á hurðina. Pjetur æpti,
hrækti í áttina að hurðinni og
tvinnaði saman formælingar vfir
höfði draugsa og þreif Passíusálm-
ana annari hendi en byssuna með
liinni, svo sem Sigurður kveður:
Óhljóð Pjeturs yfir tók,
allskyns læti framdi,
helt með skjálfta á byssu og bók,
bölvaði, söng og lamdi.
Þeir báðu hann að hætta þessu,
nú væri ekki tími til að æðrast.
„Haldið þið að jeg viti ekki alt
um þennan draug og hvernig hann
er gerður?“ æpti Pjetur. „Jeg
heyrði alt, sem vkkur fór á milli
frammi i éldhúsiriu. Jeg heyrði
sjálfur að draugurinn sagðist vera
að austan og ætla að drepa mig.
Og hann er frá Jóni í Belgsholti,
því honum er illa við mig.“
Svo rakti hann frásögn draugs-
ins, en Sigurður setti hana síðan í
Ijóð:
. . .
; ’ > . . f ■ ■ ' ,
Að austan kom jeg yfir íjoll
emn um kaldan vetur,
það er r.ú rr.ír. ætlar. cil j
yður að draf a Fjetur.