Lesbók Morgunblaðsins - 01.04.1951, Blaðsíða 14

** LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
\ 186
íslensk kona segir frá
tveggja ára dvöl 1 Japan
Eftir IIÓLMFRÍÐI DANIELSSON
ÞAU Guðrún Þorsteinsdóttir Borg-
ford, maður hennar, maiór Charles
A. Pesniak og fimm börn þeirra
komu við í Winnipeg á heimleið
frá Japan, eftir tveggja ára veru
þar, og voru nú á leið til heimilis
sins í Nashville í BandarikjunUm.
Jeg hitti frú Guðrúnu á heimili
bróður hennar Skafta J. Borgfords
prófessors, og það var gaman að
heyra hana segja frá dvöl sinni í
J apan.
Þau hjónin dvöldust í herbúðum
bandamanna í Gifu og lifðu þar að
haetti vestrænna þjóða og voru
ckkert upp á Japana komin. En þó
kærðu „lúki einn fyrir alla og allír
fvrir einn, fjögur ríkisbankamörk
sxlfurs til fátækra hjer í umdæm-
inu.“ Að þessu gengu hmir kærðu
fúslega og greiddu þetta „fírimark“
þá þegar, en Pjetur átti að borga
málskostnað. Til staðfestu heilum
sáttum, skrifuðu þeir svo allir nöín
sín undir þetta.
Og þeir kærðu gerðu meira, til
þess að engin úlfúð skyldi framar
vera út af þessu. Þeir buðu Pjetri
til drykkju og drekti hann þar
mmkunn sinni og gremju svo ræki-
lega að hann var miður sín lengi
á eftir, eins og Sigurður kvað:
- iti&.
Pjetur gerðist ör við öl,
því ótæpt saup af skálum,
i Iegui’úmi Icngdi dvöl.
Lauk svo draugamaluxxi.
tj'ýrfU—•_Á. 0»
gat frú Guðrún sagt ýmislegt af
kynnum sínum við þá.
— Fyrst í stað fundum við mjög
til þess, segir hún, að við vorum
framandi menn meðal framandi
þjóðar. Það fyrsta sem mætti okk-
ur var óþefur af úldnum fiski, og
sá þefur var altaf í vitum okkar
allan tímann.
Við okkur blasti löng og þröng
gata, með lágum og ómáluðum hús-
um á báða bóga og höfðu þau veðr-
ast svo að þau voi’u dökkgrá á lit-
inn. Gatan var fremur óþrifaleg, eu
eftir henni miðri rann lækur svo
sem fet á breidd. Þessi lækur var
til margra hluta nytsamlegur. A
cinum stað var velið að skola græn
*nieti í honum og nokkru ofar var
kona að þvo þvott, og erm nokkru
ofar voru krakkar að busla í hon-
um.
Japanar reyndust okkur mjög
viðmótsþýðir og gestrisnir. Ef mað-
ur kemur í heimsókn til þeirra,
heilsar húsbóndinn með virktum
og hneigir sig mjög djúpt og býður
gestinum að gera svo vel að ganga
inn. En gesturinn verður að byrja
á því að draga skó ai' fótum sjer.
Stundum eru honum þá fengnir
hexmagerðir inniskór, annars geng-
ur hann inn á sokkunum. Svo er
manni boðið að setjast á gólfið við
lágt borð. Altaf verður túlkur að
vera með, ef enginn heimamanna
kann ensku.
Svo er gestinum borið grænt le
— að vísu er það glært —, sykur-
laust af þ'"í að sykur er af skorn-
um skamti, og hvorki er borin með
þvi mjólk nje rjómx. Það getur vel
verið að kýr sje til á Honshu, en
enga sá jeg á meðan jeg var þar.
Nautgriparæktin er aðallega á
Hokkaido, sem er þar fyrir norðan.
Vegna mjólkurleysisins hafa kon-
ur börn sín á brjósti í 2—3 ár.
Það gelur líka verið að borinn
sje fyrir mann heitur drykkur, sem
þeir kalla saki. Það er hrisgrjóna-
vín og borið íram í örlitlum staup-
um á borð við fingurbjörg. Glasið
er fylt jafnharðan og það er tæmt,
en kæri maður sig ekki um meira,
er vandinn ekki annar en sá að láta
hið fulla glas standa óhreyft.
Hrísgrjón eru aðalíæða manna,
og eru þau matreidd á ýmsan veg.
Einn rjetturinn nefnist Sukyaki og
er ekki ósvipaður búðing. Það var
besti japanski rjetturinn sem við"
fengum.
Jeg ferðaðist ásamt nokkrum úr
setuliðinu til þess að skoða perlu-
búið, sem er eign þess manns cr
Kincto heitir. Þetta var svo löng
Icið, að við urðúm að gisla i jap-
öhsku gistihúsi. Við höfðum með-
íerðis nógan mat og drykkjarvatn,
því að það verða setuliðsmenn altaf
að hafa með sjei". Við snæddum
því okkar eigin mat í gistihúsinu.
En svo var gistingin. Það var búið
um okkur á ílatsængum, því að
engin rúm eru þar til.
Um morguninn spurðum við
hvort við gætum fengið bað og var
þvi tekið mjög kurteislega og okk-
ur fylgt niður í húsið til að skoða
baðtækin. Þai- var fyrst kalt steypi-
bað og sápa til þess að þvo sjer.
Svo átti maður að stíga upp í fer-
hyrnt ker og þar var bað svo héitt,
sem maður fær framast þolað. Okk-
ur var tekinn vari víð því að
hleypa vatninu úr því keri eftir að
við hefðum notað það, þvi að fleiri
þyrftu að íá sjer heitt bað! Við
Ijetum okkur þá nægja kalda
stcypibaðið.
Þegar við komurn til pérlu-bús-
ín& var ckliur cg fleirí ferðamönn-