Lesbók Morgunblaðsins - 29.04.1951, Blaðsíða 13
' LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
24!)
ekki aðeins um rjettarfarslegar
heldur einnig um menningarlegar
aðstæður yfirleitt í hinu færeyska
þjóðfjelagi fyrrum...(Gustaf
Lindblad, Færeysk miðaldahandrit
í Svíþjóð. í: Bókargjöf til Lögþings
Færeya frá sænska Ríkisþinginu
1950). (Þýtt úr sænsku),
í hinni færeysku bókasafnsbygg-
ingu, sem er tveggja hæða steinhús
með fögru útsýni yfir höfnina og
innsiglinguna til Þórshafnar, er
einhig skjalasafn með brjefum við-
víkjandi umboðsstjórn Færeya og
færeyskt þjóðminjasafn, „F0roya
Forngripageymsla". Hinn núver-
andi forstöðumaður Forngripa-
goymslunnar er fornfræðingurinn
Sverri Dahl, sonur færeyska pró-
fastsins Jákups Dahl, hins þekta
biblíuþýðanda og málfræðirithöf-
undar. Þjóðminjasafnið er menn-
ingarsöguleg stofnun með það sjer-
staka hlutverk að safna sýnishorn-
um af öllu sem hefur heyrt og
heyrir til hinu daglega lífi á ey-
tmum: verkfærum, húsgögnum,
fötum o. s. frv. í því eru líka tvö
sjerstök minni söfn, dýrasafn H. A.
Djurhuus og grasasafn R. Ras-
mussens.
---oOo----
Þegar greinarhöfundur heim-
sótti Fproya Landsbókasavn hinn
7. febrúar síðastliðinn, sagði núver-
andi forstöðumaður þess, Sverri
Fon bókavörður, frá því, að fyrir
dyrum stæði mikil endurskipulagn-
ing á bókasafninu. Þar hefur með
árunum smátt og smátt orðið
þrengra, og menn vona nú að fá
nýa byggingu íyrir bókasafnið inni
í bænum eins fljótt og hægt er.
Lestrarfýsn Færeyinga er mikil.
í lestrarsalnum sátu um kvöldið
ekki aðeins íbúar Þórshafnar held-
ur og fólk frá öðrum eyunt, sem
var þar í skyndiheimsókn. Nokkra
menn sá jeg vera að lesa í færeysk-
um kvæðabókum.
Til er gamall málsháttur „Blind-
ur er bókleysur maður“, sem geng-
ið heíur að erfðum í Færeyum fram
á vora daga. Ef til vill er það tákn
um gamla, horfna bókamenningu.
Hvað sem um þetta er að segja, er
þó það víst, að Færeyingar vorra
tíma hafa áhuga á að lesa, og þeir
þurfa ekki að vera bóklausir. Um
það sjer Fproya Landsbókasavn.
í | 4
GÁFUR geta verið hættulegar ef þeim
er ekki samfara glöggur skilningur á
andlegum verðmætum. Gáfur hafa eigi
aðeins leitt til efnishyggju, lieldur
hermdarverka. Þetta var ritað áður en
heimurinn frjetti nokkuð urn kjarna-
sprengjuna, en hún skýrír alveg hvað
hjer er átt við. Alt í einu skildist mönn-
um, að dásamleg vísindaleg uppgötvun
ógnaði öllu mannkyni á hinn hroða-
legasta hátt. Og um leið sáu hinar svo-
kölluðu menningarþjóðir, að eina ráðið
til þess að bjargast undan þessum voða,
var að taka höndum saman á síðgæðis
grundvelli.-
Tíminn var svo naumur, að eina úr-
ræðið var, að gera skriflega samninga
um þetta. En hver maður veit, að skrif-
legir samningar erU því aðeins góðir og
ábyggilegir, að svo sjeu þeir, sem und-
irrita þá, að þeir geri það í einlægni
og af góðum hug og hafi að baki sjer
þjóðir, sem eru fúsar að standa við
skuldbindingar þeirra. Annars eru slík-
ir samningar algjörlega gagnslausir.
í fyrsta skifti í sögu mannkynsins er
nú baráttan milli blákaldrar skynsemi
og siðgæðisins komin á það stig, að líf
alls mannkyns er í veði. Vjer verðum
að vona að þjóðirnar læri eitthvað áf
þessu. En því miður er það vafasamt.
(L. N.)
I