Lesbók Morgunblaðsins - 18.01.1953, Qupperneq 12

24
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS .
Heimsóknir hnotta miili
stoð nægilega margra góðra
manna þegar í upphafi.
Fröken Thora Friðriksson var
framúrskarandi mikilhæfur og goð-
ur kennari, elskuleg og þolinmóð,
sem gerði allt til þess að námið
gæti orðið okkur til sem mests
gagns og þroska, en sem við flest-
ar, þá of ungar að árum, ekki
kunnum að njóta eða meta sem
vera bar. Ég heii oU óskað þess,
að ég heföi, með vaxandi þroska,
átt þess kost að vcra lengur undir
hennar handieiðslu en þenna eina
vctur. — Eitt af því t. d., sem
hún lét okkur gera til að þroska
okkur var, að gefa út dálítið skóla-
blað og áttum við að skrifa í það
greinar um ýms málefni. Hún las
svo blaðið fyrir okkur og lcið-
beindi og gagnrýndi.
Já, hún var ekki bara kennar-
inn okkar, hún var meira — hún
var eins og góð móðir. Hún bauð
okkur inn á sitt indæla heimili og
veitti okkur þar af rausn. Þar var
elskulegt að vera. Þangað kom
margt merkis íólk, íslenzkt og út-
lent og er mér, frá þeim tíma, einna
minnisstæðust danska skáldkonan
Thit Jensen.
Það var ómetanlegt tjón fyrir
ungar stúlkur, að skóli frk. Tlioru
Friðriksson skyldi ckki, vegna
tómlætis og smásmygli almenn-
ings — geta fengið að vaxa og
þroskast. Sá skóh liefði áreiðan-
lega, undir forstöðu þessarar gáf-
uðu og mikilhæfu konu, orðið einn
af allra beztu skólum þessa lands.
Eg íyrir mitt leyti gleymi aldrei
írk. Thoru Friðriksson, né þeim á-
hrifum, sem ég varð íyrir frá
henni og ég stend í mikilli þaklí-
arskuld við hana og ef að svo vel
hefði skipazt, sem því miður ekld
varð, að skólinn hcnnar heíði
fengið að hfa, þá hcíði ég með
glöðu geði viljað mcga fela hennar
umsjá dætur mínar jafnóðum og
þær liefðu liaft aldur tik
í NIÐURLAGSORÐUM þýddrar
greinar um loftsteina, sem birtist í
Lesbók 7. des. s.l. segir: „Mestar
líkur eru til þess, að hinar fljúgandi
kringlur, sem sézt hafa svo viða um
jörðina að undaníörnu, sé ekki ann
að en loftsteinar".
Þetta er ekki alvegrétt.samkvæmt
rannsóknum þeim, sem fram hafa
farið í Bandaríkjunum á þessum
íljúgandi kringlum. En hitt er vit-
að, að ekki eru allar loftsjónir
fljúgandi kringlur. Stimt eru loft-
steinar eða vígahnettir, sumt flug-
belgir, sem notaðir eru til rann-
sókna í háloftum, eða þá fiugskeyti,
sem verið er að rcyna. Hinar fljúg-
andi kringlur eru allt annað. „í
skýrslu, sem gerð var af þekktum
vísindamönnum og sérfræðingum
flughersins, er sú skoðun látin í
ljós, að sumir þessara dularfullu
fljúgandi hluta, eigi uppruna sinn
utan jarðarinnar", segir í New York
Post hinn 26. sept.
Eldflaugasérfræðingur nokkur
tclur að hinar fljúgandi kringlur sé
geimför frá öðrum lmöttum, og
hann varar við því að láta skjóta á
þau. En sú fyrirskipan hafði komið
einu sinni, að skjóta niður ókenni-
leg loftför, til þess að komast að þ\ í
hvaðan j\au væri. Þá heldu menn að
hér væri um að ræða njósnafJug-
Frk. Thora Friðriksson hefir að
verðleikum orðið kunn og hlotið
viðurkenningu fyrir margvísleg
störf sín í þágu íslenzkrar menn-
ingar. En mér finnst, að við ldið
þess megi skólatilraunin hciuiar
ekki heldur gleymast, þó að minna
yrði úr en maklegt hefði verið.
Beuuie Laxusdottir.
vélar eða tilraunir óvinveittrar
þjóðar með flugskeyti.
Röksemdir vísindamannanna fyr-
ir því, að hér sé um geimför frá
öðrum hnöttum að ræða, eru meðal
annars þær, að þeim sé sýnilega
stýrt af viti gæddum verum; flug-
hraði þeirra sé svo mikill, að eng-
inn jarðrteskur málmur gæti þolað
j\ann hita, sem af því stafaði, og
enginn jarðneskur flugmaður gæti
lifað í slíku loftfari stundinni leng-
ur; þau sé knúin áfram af einhverj-
um óþekktum og óskiljanlegum
krafti, en noti ekki svipað eldsneyti
og flugvélar og flugskeyti hér á
jörð.
Þessar cru niðurstöður þær, er
bandarísku vísindamennirnir hafa
komizt að, eftir nákvæma rannsókn
á öllum fyrirbrigðum, er mönnum
hafa fyrir augu borið.
Það er cinkennilegt, að í sama
mund og amerískir vísindamenn
eru að bollaleggja um það, að smíða
loftför, er farið geti til tunglsins og
önnur, sem eigi að vera bækistöðv-
ar úti í himingeimnum, skuh þeir
kveða upp úr með það, að hinar
íljúgandi kringlur fari með svo
miklum hraða, að ckkert jarðneskt
málmefni mundi þola núninginn af
mótstöðu loftsins.
Þá er það ckki lítil nýlunda, að
vísindamenn skuli nú tclja að vér
höfum fengið heimsóknir frá vits-
munaverum, sem heima ciga á öðr-
um hnöttum, því að þeir hafa áður
verið trcgir til að fallast á, að
byggð væri á nokkrum öðrum
hnetti en jörðinni. En þeir geta
eklvi látið sér atmað til hugar koma
cn að jicssir gestir fcrðist i srníð-
uðum ílugvélum. Efnisliyggjan er
svo rotgróin, jafuvel lija þeim, seui