Lesbók Morgunblaðsins - 08.02.1953, Blaðsíða 3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
63
S-----
ir koma upp úr neðanjarðar-járn-
brautinni, eða stökkva út úr ein-
hverjum strætisvagninum, þá
koma bros á varir og andlitin
Ijóma. Þau takast í hendur snöggv-
ast, og þetta handaband þýðir
meira en orð fái lýst. Og hvað gerir
það þá til þótt há hús sé nú á alla
vegu, að hin grænu engi eru orðin
að malbikuðum götum og flísalögð-
um gangbrautum, og ólgandi líf
komið í stað kyrrðarinnar er hér
var áður? Allir þurfa að hugsa um
sig og sitt, og enginn tekur eftir því
þótt ungur piltur og ung stúlka
gangi þéttar saman en nauðsynlegt
er. Og í myrku bíó er hægt að hald-
ast í hendur, ekki síður en úti í
guðs grænni náttúrunni, þegar
k maður er ekki belra vanur. Og hér
er hægt að láta sig dreyma um það
þegar klukkurnar í Marteinskirkju,
eða einhverri annarri kirkju, lýsa
blessun yfir tveimur tengdum
höndum, eins og þær hafa gert um
aldir og munu gera um aldir.
Tímans rás hefur eigi megnað
að þagga niður hið hátíðlega sam-
spil klukknanna í Marteinskirkju,
þarna í hjarta stórborgarinnar.
V íW
Þegar gengið var til miðdegisverðar
sá verkstjórinn að einn af verkamönn-
unum var draghaltur.
— Hvað gengur að þér? spurði hann.
— Það stakst nagli upp i fótinn á
mér rétt í þessu.
—Hvers vegna dregurðu hann ekki
út?
— Ila — núna — í matmálstíin-
auiun!
vr5wí‘ i. **&*&&& <a’ ífií
■j--— ---------------------——
(hariuiíi
ua
/
PRESTURINN var kominn í heim
sókn og hann hafði ekki tafið
lengi er hann tók eftir því að
dóttir hjónanna fjögurra ára
gömul, var farin að gefa honum
nákvæmar gætur.
— Hvað ertu að gcra, María?
spurði hann.
— Ég cr að tcikna mynd af
þcr, sagði hún.
— Ég skal þá sitja grafkyr,
sagði prestur, svo að þú náir sem
bcztri mynd af mér.
Nú leið langur tími. Þá stundi
María allt í einu og hrissti höf-
uðið.
— Er myndih ekki lík mér,
spurði prestur.
— Nei, hún er ekki vel lík,
sagði María. En svo hýrnaði yfir
hcnnj og hún sagði: — Nú veit
ég hvað ég geri. Ég set hala á
myndina svo að það verði asni.
----------------o----
Gestur var að dást að hárinu
á Villu litlu.
— En hvað þetta eru fallegir
lokkar. Þú hefur þá frá mömmu
þinni.
— Nei, frá pabba, hann hefur
misst alla sína lokka.
---o----
Það var lokaæfing hiá hljóm-
sveitinni og á eftir veitti stjórn-
andinn ís, kökur og ávexti. Einn
úr hljómsveitinni hafði komið
mcð fimm ára garnlan bróður
sinn með sér. Stjórnandinn vék
sér nú að drenghum og spurði:
— Jæja, Siggi, var gaman í
kvöld?
— Já, það var gaman að öilu
nema þegar þið voruð að spila.
----------------o----
Tvær litlar stúlkur voru að
leika sér úti á götu. Önnur þótt-
ist vera húseigandi, en hin hús-
næðislaus og vera að leita sér
að íbúð.
— Hefur þú nokkur herbergi
til leigu? spurði hún.
— Það getur verið. Hvað áttu
marga foreldta?
— Ég á bara tvo.
— Þá get ég ekki leigt þér. Ég
lejgi aldiei börnum með for-
eldra, því að þeir eru svo hávaða-
samir og skcmma svo mikið.