Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1953, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
253
Framfaramálin kalla okkur til átaka. Kosningabaráttan hafin
En það sem nú hefur nefnt verið er
aðeins önnur hliðin á baráttu okkar.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur fram að
þessu stýrt förinni í framfarabaráttu
þjóðarinnar og það ætlar hann sér að
gera um alla framtíð.
Honum ber því að standa á háum
sjónarhól og hvessa sjónirnar fram á
veginn.
Og hvað mætir þá auganu?
Um næstu aldamót verða Íslendingar
að líkindum orðnir 300 tiJ 400 þúsund
manna þjóð.
Þessu fólki þurfum við að sjá far-
borða og baráttunni í dag verður að
haga með það fyrir augUm, að Jiinum
vaxandi fólksfjölda séu sköpuð hý skil-
yrði til að lifa frjálsu menningarlífi í
landinu við sem æskilegust kjör í and-
Jegum og veraldlegum efnum.
Burátta okkar Sjálfstæðismanna er
þvi svipuð Jífsbaráttu frumbýlingsins,
sem stritar fyrir daglegu lífsviðurværi,
en hefur þó jafnan það höfuðsjónarmið,
uð búa i haginn fyrir sig og sina, svo
að nóg verði viðfangsefnin og aðkomu-
skilyrðin fyrir þá, sem í hópinn bætast.
í þessu skyni munum við halda áfram
þeim rannsóknum, sem þegar eru hafn-
ur á skilyrðum til hagnýtingar á auð-
lindum landsins og hraða framkvæmd-
um eftir föngum. Við munum hefja
nýja Jeit að nýjum úrræðum og nýrri
hagnýtingu jarðhita, vatnsafls og' ann-
arra náttúruauðæfa, sem við í fátækt,
úrræðaleysi og fávizku, höfum van-
rækt að færa okkur i nyt.
Við munum einnig byggja á þvi sem'
fyrir er og horfa lengra en til næsta
leitis um eflingu eldri atvinnuvega
landsins. Við munum i miklu ríkBri
mæli en fram að þessu tileinka okkur
þau vísindi, sem nauðsynleg eru til
gernýtingar á ómetanlegum auðæfum
islenzku moldarinnar. — Við munum
hætta að reka sjávarútveginn sem rán-
yrkju jafnt að því er varðar veiðarnar
sem verkun aflans. Með nýjtt rann-
sóknarskipi, sem fýlgir göngunum, og
með hinni myndarlegu miðstöð, sem
ætluð er til vísindalegrar rannsóknar
á hagnýtingu aflans, munu áður en
Jangt um iíður skapast skilyrði, sem
menn renna ekki grun í í dag. Flest
cr þctta a frumstigi hjá okkur. Eg
nefni sildina sem dæmi. Á átta árum
fóru íslendingar á mis við tvö þúsurrd
aulljónjr króna, vegna aíiabrests á
síldveiðum og er þá miðað við að síld-
in hefði verið sett í bræðslu, þ. e. a. s.
hina óarðbærustu hagnýtingu hennar.
En íslenzka síldin er bezta síld ver-
aldarinnar. Og þegar við höfum leyst
þann vanda að ná henni í miðjum sjó,
— og að því líður óðfluga — höfum
við með þvi höndlað auðæfi, sem með
réttri hagnýtingu gætu nægt öllum ís-
lendingum til lífsviðurværis. Við Sjálf-
stæðismenn munum gefa þessu ináli
mikinn gaum og vinna að farsælli og
skjótri lausn þess. Ekki þó til þess að
ísJendingar vanrækj annan atvinnu-
rekstur vegna oftrúar á síldina, heldur
til að treysta og efla alvinnulif þjóðar-
innar.
Á sviði sjávarútvegsins biða ótál
önnur stór og mikil verkefni ýmist
varðandi veiðar eða meðferð aflans.
Getur þó vel verið að það verði iðn-
aðurinn sem glimir við og leysir allra
stærstu viðfangsefnin.
Ég gæti margt fleira nefnt, sem mér
býr í huga. Eru þetta ærin verkefni,
en hín samt miklu fleiri, sem enginn
okkar kemur auga á í dag.
Þeim sem finnst þetta loftkastalar
einir og hillingar, er hollt að minnast
þess að sá sem á 17. öJdinni hefði spáð
þeim framförum, sem í framkvæmd
voru komnar um síðustu aldamót hér á
landi, hefði verið brenndur. Og sá sem
um siðustu aldamót hefði sagt fyrir um
það, sem nú er orðið hér á landi, hefði
verið talinn draumóramaður.
Og þó eigum við í vændum það sem
mest cr, því næsta hálfa öld mun verða
timabil meiri gerbreytinga og fram-
fara en nokkurt anriað tímabil i þeirri
sögu mannkynsins, sem við kunnum
skil á. Nefni ég þar til aðeins atom-
orkuna.
Við íslendingar ættum því i raun-
inni engu að þurfa að kvíða,
En eins og það gagnar ekki martn-
inum að eignast öll riki veraldarinnar
ef hann giatar sál sinrti, þanriig er og
um íslendinga, að þeim nægir hvorki
land né sjór, ef þeim skilst ekki að
ofar öllu öðru er frelsið; skoðana-
frelsið, málfrelsið, ritfrelsið, fundar-
frelsið og athafnafrelsið — frelsi ein-
staklings og þjóðar, þ. e. 'a. s. að sjálf-
stæðisstefnan ráði ríkjum á íslandi og
að framrás einræðis og ofbeldis verði
stöðvuð á vettvangi alþjoðamálanna.
Við íslendingar verðum að viður-
kenna, að við erum þess alls ómegnug-
ir að verja sjálfir land okkar gegn
ófriðar og einræðisöflunum. Við lát-
um okkur þó skiljast að okkur ber
eftir lítilli getu, að vinna gegn þeim.
í bili gerum við það með þyí að ganga
til þess samstarfs sem hinar frjálsu
menningarþjóðir hafa boðið okkur tili
Við íslendingar höfum sýnt, að við
erum fyllilega hlutgengir í því sam-
starfi og höfum þvi enga minnimáttar-
kennd. Fer vel á því. Samstarf okkar
við aðrar þjóðir reisum við hvorki á
auðmýkt og skriðdýrshætti nc remb-
ingi og hroka, heldur á hollum þjóðar-
metnaði, trú og trausti á menningu
okkar og manngildi og virðingu fyrir
ágæti annarra þjóða.
Við treystum því að samstarf hinna
frelsisunnandi þjóða bægi böli alls-
herjarstyrjaldar frá dyrum mannkyns-
ins og varðveiti þjóðfrelsi okkar íslend-
inga. En við viðurkennum að um þetta
fáum við litlu ráðið. Á vettvangi is-
lenzkra stjórnmála fara sigurhorfurnar
hinsvegar eftir okkar eigin atgerfi, —
Sjálfsíæðisstefnan er eina stefna is-
lenzkra stjórnmála, sem er i samræmi
við islenzka skapgerð og þjóðarþörf.
Svo góður málstaður ber sigurinn í
skauti sér, sé fána hans trúlega á lofti
haldið. Fyrir þvi munum við Sjálf-
stæðismenn halda áfram og herða bar-
áttuna íyrir hugsjónum okkar og
stefnu. Við göngum þess ekki duldir
að jafnan verður margan vandann við
að etja. En virðing okkar fyrir mætti
andans, nianndómi og krafti er trygg-
ing þess, að við munum aldrei láta bug-
ast af örðugleikunum. Við munum sigr-
ast- á þeim og horfa vonglaðir fram tíl
góðrar og batnandi afkomu þjóðar-
innar.
Kosningabaráttan er nú hafin, And-
stæðingar okkar virðast byggja sigur-
vonir sínar á þvf að reyna að telja
þjóðinni trú um að leiðtogar Sjálfstæd-
ismanna séu ýmist þjófar og misindis-
menn eða illmenni og föðurlandssvik-
arar.
Við skulum láta þá eina um citur-
vopnin.
Sjálfir skulum við berjast yasklega,
en drengilegs, og sigra.