Lesbók Morgunblaðsins - 07.06.1953, Qupperneq 1

22. tbl.
Sunnudagur 7. júní 1953
XXVIII. árg.
í’riðrilc Á. Brekkan;
VÍDALIIMS
SAFIMIÐ
AF SÉRSÖFNUM þeim, er tilheyra Þjóðminjasafninu hefir
Vídalínssafnið hingað til verið það einasta, sem sýnt hefur
verið út af fyrir sig í hinu gamla húsnæði; að visu var það
við þröngan kost, að þvi er snerti birtu og útrými, en
margir hafa samt sem áður séð það þar. Nú er því komið
fyrir i nýja húsnæðinu við hin beztu skilyrði, og er ekki
oliklegt, að ýmsir, sem hafa skoðað það áður þykist gera
þar nýja uppgötvun nú, er það getur notið sin til fulls. Að
minnsta kosti má búast við, að fleirum verði ljóst en áður,
að hér er um mjög dýrmætt safn að ræða og að það hefur
ýmsa kjörgripi að geyma.
Saga þessa merka safns er í fá-
um orðum sú, að um eða rétt fyrir
síðustu aldamót hófu þau hjónin,
Jón konsúll Vídalín og kona hans,
Helga, dóttir I. P. T. Brydes kaup-
manns, söfnun ýmsra fornra og
sjaldgæfra gripa, einkum kirkju-
gripa. Ekki er þó líklegt, að hvarfl-
að liafi að þeim, að þau væru að
safna fyrir Þjóðminjasafn íslands,
ætlunin var óefað sú að koma sér
upp einkasafni til prýðis sínum
eigin híbýlum, þótt það síðar færi
á aðra leið.
Þau fluttu gripina til Kaup-
mannahafnar, en þar bjuggu þau
þá, og verður ekki séð, að þetta
söfnunartiltæki hafi vakið neina
eftirtekt ráðandi manna viðvíkj-
andi því að varhugavert, væri að
selja ýmsa kjörgripi úr kirkjum
landsins og flytja þá úr landi.
Árið 1905 var haldin í Kaup-
mannahöfn sýning, sem átti að
vera frá „nýlendum" Danmerkur.
íslandi var ætluð þátttaka í sýning-
unni, og að vonum vakti það
megna óánægja meðal íslendinga,
sem kölluðu hana „skrælingjasýn-
ingu.“ Einkum lögðust íslenzkir