Lesbók Morgunblaðsins - 06.09.1953, Síða 10

496
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
af 100 beztu málverkunum. — Við
ökum nú næst í Kewgarðinn, sem
kallaður er, en þar er blómaskrúð
og trjálundir, sem óskandi væri
að við ættum. svipaða á íslandi.
Eftir kvöldmáltíðina skálum við í
kampavíni fvrir aldursforseta okk-
ar og góðvini, Stefáni Stefánssvni,
en hann á áttræðisafmæli í dag.
Við færum honum einnig smágjöf
til minningar um ferðafélagana.
10. ágúst er frjáls og fólkið
d^etfist. Ég bvrja á því kl. 10 að
fara í British Museum, sem er
stærsta og merkasta safn a. m. k.
í Bretaveldi, og skoða þar ýmsa
forngripi og listaverk, hið elzta frá
4. öld. Seinni partur dagsins fer
í verslunarerindi, því eitthvað
verður að kaupa til minningar um
stærstu borg heimsins — en ekki
fólksflestu, New Yorlc hefir þar
yfirhöndina.
Flogið til Parísar
Nú rennur 11. ágúst upp og þann
dag kl. 10% fljúgum við áleiðis til
Parísar. Undanfarna daga höfum
við haft fregnir af verkföllum í
París, og vorum orðin hrædd um
að komast þangað ekki. Því meiri
verður gleðin og eftirvæntingin
þegar við nú eygjum Frakklands-
strendur eftir að hafa flogið yfir
Ermarsund. Við lendum í París að
hálfri annari klukkustund liðinni.
Hitinn er mikill, en borgin siálf
og sá hluti Frakklands sem séður
varð úr lofti, virðist mér hafa á
sér þann blæ yndisþokka og feg-
urðar, sem ég hvergi annarstaðar
hefi augum litið.
Við ökum frá flugvellinum á
flugstöðina og bíðum þar drjúgan
tíma meðan fararstjórinn er að
athuga allar aðstæður. Það kemur
á daginn, að pantanir um gistingu
fyrir okkur höfðu ekki borizt í
tæka tíð vegna verkfallsins, en það
rætist þó úr þessu öllu saman og
við setjumst bráðlega inn í þægi-
legan bíl með svissneskum túlki
við hlið fararstjórans okkar. Og
svo ökum við eftir hinum yndis-
legu götum Parísarborgar með trjá
göng á báðar hliðar. Mér hefir
verið sagt svo fyrir löngu síðan,
að götur Parísar væru hinar breið-
ustu í heimi, en næstbreiðastar
væru þær í Kaupmannahöfn. Okk-
ur er sýnt ýmislegt markvert á
leið okkar um borgina. Við nem-
um fyrst staðar við „Gröf Napó-
leons“ sem kölluð er, en það var
áður kirkja, og skoðum þessa miklu
og skrautlegu byggingu þar sem
kista Napóleons stendur og margt
annað er til minningar um hann
og veldi hans. Næst komum við
inn í hina frægu og fögru kirkju,
„Notre-Dame“, og hevrum undur-
fagurt orgelspil þar inni.
Dagur er liðinn að kvöldi, og
hótel Jules-Cesar býður okkur
velkomin. Við kunnum ekki mál
Frakkanna, en þeir nota handa-
pat og veltist um af hlátri og
við líka — það skiljum við þó öll
jafnvel. Annars erum við svo
heppin að hitta dóttur eins ferða-
félaga okkar, Sigríði Guðna-
dóttur, sem er búsett í París og
gift frönskum lækni, Guv De
Bisschop að nafni. Þau hjónin voru
með okkur að miklu leyti næstu
daga og hjálpuðu okkur á ýmsan
hátt.
í Versölum og ERfelturni
Annan daginn sem við dvöldum
í París, en það var hinn 12. ágúst,
ókum við snemma morguns út að
Versölum (Versailles), þar sem
stórfenglegasta höll Frakklands
gnæfir á tilbúinni hæð, lítið eitt
utan við borgina, inni í miðju
Frakklandi. Þarna bafa frönsku
konungarnir, Lúðvík XTH, Lúð-
vík XIV, Lúðvík XV og Lúðvík
XVI búiá* mann fram af manni frá
árinu 1627. Höllin eins og hún er
nú, var byggð á dögum Lúðvíks
XIV. Framhlið hennar er 580 m.
á lengd, prýdd höggmyndum og
öðru skrauti. Herbergin skifta
hundruðum og heill dagur myndi
ekki nægja til að ganga um þau
öll. Við förum um miðhluta hall-
arinnar og skoðum m. a. speglasal-
inn fræga, þar sem friðarsamn-
ingarnir voru undirritaðir. Vegg-