Lesbók Morgunblaðsins - 23.05.1954, Page 4

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
f 352
fjárhagslegan hagnað af sigri sín-
um á borgarafundinum, en hann
bjó að sigrinum enn, því að hann
hafði stælzt við hann og fengið auk-
ið sjálfstraust.
Nú bættust þó nýar áhyggjur of-
an á annað. Hann sá að Norah var
orðin heilsulaus. Hún var að því
komin að drekka sig í hel. Henni
hefði getað batnað ef hún hefði
hætt að drekka, en eins og aðrir
ofdrykkjumenn sóttist hún í það,
sem var henni fyrir verstu. Lækn-
arnir gátu ekki hjálpað henni. Og
Jörundur var oft að hugsa um
hvort ekki fyndist neitt ráð til þess
„að bjarga mönnum frá þeirri böiv-
un, er fyrst eyðileggur líkamann og
síðan sálina.“
Já, hún var veik og hann var
ekki hraustur heldur. Hann hafði
stöðugt slæman hósta, því að lung-
un voru biluð. í þessum raunum
sínum heldu þau enn fastar saman
en áður, einmana og bjargarvana
eins og þau voru. Það var þeim
huggun að geta verið saman, þar
sem þau voru fjarri ættjörðum
sínum og öllu venzlafólki, innan
um fólk, sem ekkert skifti sér af
þeim. Og þá gat það komið fynr
að þau reyndu að hughreysta hvort
annað. Þau elskuðust enn, og ástin
fyrirgefur allt og umber allt. En
það var ekki nema stundum. Það
sótti oft í sama horfið um jag og
nagg og jafnvel áflog.
Þannig var þá komið hinum
björtu vonum æskunnar. Þau hafði
bæði dreymt stóra æskudrauma, en
þeim lauk með þessu. Ef Norah
hefði aldrei ráðið sig í vist í Eng-
landi, heldur verið kyrr heima og
gifzt og átt mörg börn og sinn eigin
kofa í Kerry.... En hvað var að
tala um það sem hefði getað orð-
ið.... Og hann? Ef hann hefði gifzt
Maria Fraser og sezt að í Darm-
stadt....
Nei, það verður aldrei ráðin bót
á yfirsjónum manna. Þau urðu að
sætta sig við það sem orðið var, og
reyna að halda saman.
Norah vildi ekki hætta að drekka.
Eftir langvarandi ölvun í slæmum
drykkjum, fekk hún aðsvif hinn 17.
júlí 1840. Hún var flutt í spítala.
Þegar Jörundur kom þangað, var
hún dáin.
Rannsókn var hafin út af fráfalli
hennar, og þótt allir vissu að hún
hefði drukkið sig í hel, þá var bana-
mein hennar talið „að guð hefði
kallað hana til sín“ — þægilegt
undanbragð í slíkum tilfellum.
Það var hráslaga haustveður,
þegar jarðarförin fór fram. Þegar
Jörundur kom heim frá jarðarför-
inni, skreið hann í flet sitt, slökkti
ljósið og grét, fyrst út af Norah og
svo út af raunum sínum.
Á JÓLADAGINN þetta sama ár
var sólskin og steikjandi hiti,
því að jólin koma þarna um hásum-
ar. — Jörundur var að hugsa um
bernskujólin sín í Danmörku, hve
allt hefði þá verið ólíkt. Hann var
þá heima hjá ástvinum sínum, en
nú var útséð um að hann mundi
nokkuru sinni sjá Kaupmannahöín
framar.
Svo var það molludag einn rétt
eftir nýárið að hann gekk út í skóg-
inn utan við bæinn, þar sem stórir
burknar fléttuðust milli gúm-
trjánna og akasíutrjánna. Þegar
leið að kvöldi var hann orðinn
þreyttur og settist til að hvíla sig.
Hátt í lofti flugu nokkrir svartir
svanir fram hjá.
Kvöldgola utan af hafi þaut í
trjánum. Það var farið að kveikja
í húsunum í bænum, því nú
dimmdi. „Ég verð að komast heim,“
sagði Jörundur við sjálfan sig. —
Heim!
Hann reyndi að rísa á fætur, en
gat það ekki. Hann fekk svo mikinn
verk fyrir brjóstið. Hann valt út af
og lá þarna við veginn.
Brjóstgóðir menn, sem rákust á
hann, báru hann til sjúkrahússins.
Og hinn 20. janúar kastaði hann
þar landfestum á þessari jörð og
fluttist til annars heims.
Banameinið var talið lungna-
bólga. Hann var grafinn í kirkju-
garðinum í Hobarth Town, en nú er
leiði hans týnt. •— Þegar bærinn
stækkaði og varð að borg, þá var
gerður skemmtigarður með trjám
og blómskrauti þar sem gamli
kirkjugarðurinn var. Nú leika sér
börn þarna, elskendur leiðast þar
undir trjánum og gamlir menn
sitja þar á bekkjum og sleikja sól-
skinið, og enginn hefur hugmynd
um bein víkingsins, sem fúna þar
undir fótum þeirra.
<^^D®®®6^J
BRIDGE
*ÁK5
V K G 9 6 5 2
♦ Á 7 4
* 8
A 10 4
V Á 3
♦ D G 10
* Á D 10 9
5 2
♦ DG873
¥ 7 4
♦ K 8 5
+ G 6 3
Sagnir voru þessar:
V N A S
1 L tvöf. pass 1 Sp
2 L 2 Hj pass 2 Sp
pass 3 Sp pass 4 Sp
pass pass pass
Vestur slær út TD og er réttast fyrir
S að drepa hana á hendi. Svo slær hann
út lághjarta, V gefur og drepið er með
K í borði. Svo slær hann enn út lág-
hjarta og nú verður V að drepa með
ásnum. Hann slær út tigli, sem er drep-
inn í borði. Enn kemur hjarta og S
drepur með SG, slær út SD og svo lág-
spaða, sem drepinn er með ás og SK
svo spilað. Þá eru andstæðingar trompr
lausir og nú er hjartað frítt.
N
V A
S
m » o z
¥ D 10 8
♦ 9 6 3 2
* K 7 4