Lesbók Morgunblaðsins - 23.01.1955, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
31
laugur svo brotizt inn í fiskhjall
nábúa síns, Eiríks Ásmundssonar
útgerðarmanns í Grjóta, föður
Árna kaupm. og leikara. Hjallur
þessi var læstur, en Guðlaugur
komst inn í hann með því móti, að
hann braut fyrst einn rimil með
steini og gat svo rykkt þremur öðr-
um úr með handafli, enda er sagt
að rimlarnir hafi verið veigalitlir
og gamlir. Síðan tók Guðlaugur
þarna úr hjallinum 9 bönd af fiski
(18 fiska), sem Eiríkur átti ekki,
heldur voru eign Pálínu Ólafsdótt-
ur. Fyrir þetta var hann kærður.
Seinna þennan sama dag lagði
Guðlaugur leið sína að húsi Páls
Melsteds yfirréttarmálaflutnings-
manns við Austurvöll (þar sem nú
er Sjálfstæðishúsið). — Þetta var
gamla húsið, sem Páll hafði keypt
af Álaborgar-Jóni. Húsið var ólæst
þegar Guðlaug bar að því, og fór
hann þar rakleitt inn í búr og náði
sér þar í „tvö brauð, eitt eða tvö
stykki af osti, nokkuð af soðnu
kjöti, en kokkhúslampa hafði hann
þess utan stungið í vasa sinn.“ Var
hann kominn með þetta fram í and-
dyri, en þá var komið að honum
og allt af honum tekið.
„Auk þessa er hinn ákærði orð-
inn uppvís með eigin játningu að
því, að hafa fundið gamlan vasa-
hníf og klæðisvetthnga, sem eru
næsta lítils virði, án þess hann hafi
lýst þessum hlutum, en sú hegn-
ing, er hann kynni að hafa bakað
sér fyrir ólöglega meðferð á fundnu
fé, fellst undir þá hégningu, er hon-
um verður ákvörðuð fyrir þjófnað.“
Fiskarnir, sem hann tók úr hjalli
Eiríks í Grjóta komu ekki til skila
og var hann dæmdur til að greiða
Pálínu andvirði þeirra að fullu, og
einnig allan málskostnað. Síðan var
hann dæmdur fyrir þjófnað í 8
mánaða hegningarvinnu, er afplán-
ast mætti með 27 vandarhagga
refsingu. En í 8 mánuði skyldi hann
vera háður sérstöku eftirliti lög-
reglustjórnarinnar.
Þriðji dómur
INN 12. nóvember 1873 er Guð-
laugur svo dæmdur í þriðja
sinn í aukarétti Reykjavíkur fyrir
þjófnað og óráðvandlega meðferð
á fundnu fé. — Málavextir voru
þessir:
Hinn 15. október var Guðlaugur
staddur inni í veitingastofu Einars
Zoéga. Þar var einnig maður nokk-
ur, er Gunnar Árnason hét. Meðan
Gunnar þessi var að tala við þriðja
mann, laumaðist Guðlaugur að
honum og tókst að hnupla úr vasa
hans peningabuddu, sem í voru
3 rdl. og 16 sk. Komst Guðlaugur
undan með þetta og fleygði budd-
unni, en peningana, sem í henni
voru, afhenti hann móður sinni
daginn eftir.
Þetta sama kvöld braut Guðlaug-
ur tvær rúður í húsi Bergs Þorleifs-
sonar söðlasmiðs við Skólavörðu-
stíg. Seildist hann svo inn um
gluggann og náði þar í „maskínu-
hníf“, sem söðlasmiðurinn átti. Fór
hann með hnífinn heim til sín og
faldi hann í rúmi sínu um nóttina.
Ekki mun honum hafa virzt sá felu-
staður öruggur, því að daginn eftir
fór hann með hnífinn vestur að
Hlíðarhúsum og faldi hann þar í
skurði. Þessi hnífur var hinn mesti
forlátagripur, hafði kostað 9 rdl.
32 sk. Eftir tilvísan Guðlaugs
fannst hnífurinn þarna í skurðin-
um og mun hafa verið óskemmdur,
því að Guðlaugur hafði vafið hann
innan í þangrusl.
Þá játaði Guðlaugur það, að hjá
búð Havsteins kaupmanns hefði
hann fundið buddu, sem í voru 6
rdl. Þessa buddu hefði hann hirt
og ekki lýst henni. Var þetta um
sömu mundir og Vilhjálmur nokk-
ur Halldórsson hafði tilkynnt lög-
reglunni að hann hefði týnt buddu
með þessari peninga upphæð í. —
Þótti líklegt að hér væri um sömu
budduna að ræða. En fyrir 5 ríkis-
dali af þessum peningum hafði
Guðlaugur keypt sér kind, og ein-
um ríkisdal hafði hann sólundað.
Var í réttinum gerð krafa um að
Guðlaugur yrði dæmdur til þess að
greiða lögreglusjóði Reykjavíkur
þessa 6 rdl., svo að hægt væri að
koma þeim til eigandans, ef hann
gæfi sig fram.
Dómur fell nú þannig, að Guð-
laugur skyldi sæta 16 mánaða
hegningarvinnu, er afplánast mætti
með tvisvar sinnum 27 vandar-
hagga refsingu, og skyldi hann vera
háður eftirliti lögreglustjórnarinn-
ar í 16 mánuði. Auk þess var hann
dæmdur til að greiða Gunnari
Árnasyni 1 rdl. 16 skildinga (en það
var mismunurinn á því, er fannst
hjá honum, eða móður hans, og því
sem hann hafði stolið frá Gunnari).
— Bergi Þorleifssyni skyldi hann
greiða 40 sk. fyrir rúðurnar, er
hann braut. Lögreglusjóði Reykja-
víkur skyldi hann greiða þá 6 rdl.
er hann hafði fundið, og auk þessa
skyldi hann greiða allan máls-
kostnað. Allt þetta skyldi greitt
innan hálfs mánaðar, að viðlagðri
aðför að lögum.
Þess má geta, að Guðlaugur
kærði sig aldrei um að sér yrði
skipaður málsvari í réttinum. Mál-
ið var einfalt frá hans hálfu í hvert
skifti, hann meðgekk allar yfir-
sjónir sínar, og tók dómunum mót-
mælalaust.
Fyrsta dóminn, 5 daga við vatn
og brauð, mun hann hafa tekið út
í „svartholinu" svonefnda, sem var
í húsinu þar sem nú er Haraldar-
búð. En ekki hafði sú refsing nein
áhrif á hann, því að tæpum mánuði
eftir að hann er laus, fer hann að
hnupla aftur. Síðan sætir hann tví-
vegis líkamlegri refsingu, eftir því
sem vottað er í réttarbókum, fyrst
hýddur 27 vandarhöggum og síðar