Lesbók Morgunblaðsins - 23.01.1955, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
41

Sú aci S)ayicL í ^4&aldal
Viff sólris dags, um sund og gróinn völl,
að Sandi heim ég leit,
og risbjört standa fannst mér Hávahöll,
á hlýum vizkureit.
Ég leit í huga líf hins spaka manns,
er lifffi hér og dó,
sem afreksnafn i óffi og sögu lands,
um aldaskeiff sér bjó.
Oft svarrar þungt viff sand hins nyrzta áls
og sorti hjúpar skjá,
en hér brann arinn orku og spckimáls,
er ylblys lagffi frá.
Hér norræn snilld, með vaskan víkingshug
sér vígffi sigurheim
og goðfrjáls andinn hóf sitt himinflug
um heiffan söngvageim.
f
Þó hljóffni vör og hverfi í moldarsvörff,
þnff huggun lifi var,
aff lengi gevmir ilm sú óskajörff,
sem anganmeiðinn bar.
Og því er vist. þó þokur sveipi land
og þrióti draumafull,
aff skina lengi skært og hlýtt um Sand
mun skáldsins lýsigull.
KNUTUR ÞORSTEINSSON
frá Úlfsstöðum.
Ari minn!“ En Ari petur sig ekki
hrært o£ með engu móti opnað aug-
un. Líður enn nokkur stund, unz
aftur er á hann yrt: „Ari minn, Ari
minn!“ Er þá lotið að honum enn
nær en áður og röddin alveg við
eyra hans. Revnir Ari þá að svara,
en er svo máttfarinn að hann að-
eins getur stunið upp með veik-
um mætti: „Hver ertu? Hvað
viltu?“ Röddin svarar og segir: „Ég
heiti Þóra. Farðu heim á bæinn til
konunnar og gefðu henni tóbaks-
lauf; það er hverjum gæfa að gleðja
hana, hún er góð kona, en er oft
döpur í huga af því hana vantar
svo margt. Þú munt ekki verða fá-
tækari fyrir það.“
Ara finnst sem hann játi þessu
þegar í stað. Bregður þá svo við.
að af honum hverfur allt ómegin;
fær nú fullan mátt og vitkast von
bráðar. Leysir þá upp föggur sínar
og finnur þar pundsbita af dönsku
rjóli, röltir með hann heim að bæn-
um og ber að dyrum. Þar kom til
dyra Þóra sjálf. Hún varð allhissa
er hún mætir manninum, því hann
var henni ókunnugur, nema eitt-
hvað af afspurn einni saman. Hún
býður honum inn, en hann kvaðst
eigi ætla að stanza. Hann hafi ætl-
að að flýta för sinni og alls ekki
ætlað að koma þangað heim. Segir
hann henni söguna, hvar hann hafi
áð, og hvers vegna, og hvað fyrir
sig hafi borið, og fær henni rjól-
bitann.
Þóra verður glöð við og þakkar
honum gjöfina, en segir síðan:
„Blessuð nafna mín! Ekki er enda-
sleppt með vinarþelið þar, og ekki
í fyrsta sinn sem hún hjálpar mér
og gerir mér greiða.“
Kveðjast þau nú að skilnaði, og
þakkar Þóra Ara og biður honum
blessunar. Og það sagði sannorður
maður eftir Ara á gamalsaldri, en
hann lifði lengi og varð f jörgamall,
að þakkarorð Þóru í Skógum, þótt
ekki væru mörg, hefðu fylgt sér og
yljað eins og ljósgeislar, langa
ævi.
Veiztu þetta?
HÁLF ÖLD er nú síðan fyrsti bíllinn
sást á eötum Revkjavíkur. Árið 1903
veitti Alþingi Ditlev Thomson konsúl
2000 króna stvrk til þess að gera tilraun
með hvort tiltækilegt væri að nota bíla
hér á landi, oe kom svo hinn nafntog-
aði Thomsensbíll hingað sumarið eftir.
Þetta var þá gamall skrjóður og vél-
vana og varð ekki að neinu gagni.
Miklu fremur mætti segja að hann
hefði vakið ótrú manna á gagnsemi
slíkra farartækia. Thomsen hefur ef-
laust fengið bílinn fyrir lítið, varla
greitt meira fyrir hann en styrknum
nam.
★
SOGSBRÚIN gamla var vígð 9. sept-
ember 1905. Það gerði Hannes Hafstein
ráðherra. Var þarna fjöldi fólks saman
kominn, því að þetta þótti merkisat-
burður, og þetta var hið fyrsta
stóra mannvirki, er íslenzkur ráðherra
vígði. Þegar annað mikið mannvirki
reis upp hjá Sogi, Ljósafossstöðin,
reyndist brúin bæði of mjó og veik
fyrir þungaflutning þangað. Var þá sett
ný brú á Sogið á sama stað, en gamla
brúin var sett á Hvítá ofan við Bláfell
og opnaðist þá bílleið upp að Hvítár-
vatni og norður á Kjöl.