Lesbók Morgunblaðsins - 23.01.1955, Blaðsíða 16
44
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
KORNRÆKT í REYKJAVÍK
Árið 1752 var brotið land til korn-
yrkju í Reykjavík og stóð kornrækt
þar nokkur ár. Korntegundirnar, sem
reyndar voru, voru vetrar og vorrúgur,
bygg, hafrar og blendingskorn. Akur-
lendið var magurt, því þar eru alls
etaðar holt og grjóthæðir undir jarð-
veginum. Allt um það var kjarninn
vel þroskaður í nokkrum hluta upp-
skerunnar öll árin. Korntegundirnar
þroskuðust misjafnlega, þannig að eitt
árið náði þessi korntegund beztum
þroska, en annað árið hin. Samt var
aldrei neitt af þessu korni þreskt, því
að meginið af uppskerunni var með
linum kjarna, og var það því gefið
skepnum eins og hvert annað hey, og
fór því fjarri að það svaraði þeim
kostnaði, sem í það var lagður.
(Ferðabók E. Ól.)
Fyrir 300 árum.
Það vor (1655) brotnuðu 8 skip við
Drangey í einu veðri, öll í spón, en
menn komust upp í bjargið, og héldu
svo lífinu fyrir hjálp drottins. Þeir voru
alls 52, liðu stóra neyð af sjávargangi,
grjóthruni úr bjarginu og matarleysi,
því þeim varð ekki svo fljótt náð.
Kveiktu þá vita, svo af landi sjást
skyldi, voru svo allir sóttir. (Seilu-
annáll).
Lansrspil.
í ferðasögu frá íslandi, sem kom út
í London fyrir 65 árum, getur höfund-
urinn þess (frú Alec Tweedie), að þá
fyrir fáum árum hafi íslenzkt lang-
spil verið til sýnis á hljóðfærasýningu
í Albert Hall, og að sýningu lokinni
hafi eigandinn gefið sér það. Langspil
þetta segir hún að muni hafa verið
smíðað á 17. öld. Það sé aflangur kassi
um fjóra þumlunga á hæð og breidd,
en 26 þumlunga langt. Á því sé fjórir
strengir úr látúnsvír og á tónstiganum
sé merktir þessir stafir í þessari röð:
R, M, F, S, L, C, U. Handfangið, sem
strengimir ganga ofan í, sé útskorinn
drekahaus, málaður grænn, með rauðum
augum og rauðu gini og með stórum
hvítum vígtönnum, en búkur drekans
hringi sig, og sé þetta allt gert af
hinni mestu list, þegar þess sé gætt
hve gömul smíði þetta sé.
FERMINGARKYRTILL
NÝR OG FALLEGUR SIÐUR er að ryðja sér til rúms hér á landi að láta öll
fermingarböm vera í hvítum kyrtlum. Það cr ekki nema rúmt ár síðan að
Akurnesingar byrjuðu á þessu fyrstir manna, en þá var eins og augu allra
opnuðust fyrir því hve þörf og fögur þcssi nýbreytni væri, svo að nú er
keppzt við um allt land að útvega kirkjunum hvíta kyrtla handa ferming-
arbörnum. Verður þess áreiðanlega skammt að bíða að öll börn á landinu
fermist í slíkum kyrtlum. Hér er mynd af fermingarstúlku í dómkirkjunni í
Reykjavík. Hún stendur við skírnarlaugina, sem listamaðurinn Albert Thor-
valdsen gaf kirkjunni 1839. Takið eftir hvað kyrtillinn fer henni vel og hve
hátíðlegt muni vera að sjá stóran barnahóp þannig klæddan.
(Ljósm. Mbl. Ól. K .M.)
)