Lesbók Morgunblaðsins - 20.02.1955, Blaðsíða 4

96
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
um fjögurra ára skeið hefur nú
Theodor Blank og samstarfsmenn
hans unnið að undirbúningi þess
að koma á fót þýzkum her, á allt
öðrum grundvelli en gamli þýzki
herinn var. Og það er eitthvað ann-
að að koma í höfuðstöðvar hans,
sem eru í gömlu húsi í Bonn, heldur
en að koma í höfuðstöðvar þýzka
hersins áður. Hér slá menn ekki
saman hælum, hér tala menn ekki
í háum skipunartón, hér eru engar
„seremoniur" og hér fer engin lið-
könnun fram.
Skrifstofa Blanks er örlítil kytra
og þarna vinnur hann oft 16 stund-
ir á sólarhring. Hann lætur undir-
menn sína kalla sig Blank, eða for-
stjóra, og fer það alveg í bág við
titlatogið, sem áður var í þýzka
hernum. Hann er jafn í framkomu
við alla, hvort sem þeir eru háir
eða lágir, í viðmóti gerir hann eng-
an greinarmun á hershöfðingja og
skrifstofuþjóni. Og hann ætlast til
að allir tali blátt áfram við sig.
Herforingjaráð hans er skipað
merkilegum mönnum. „Því miður
varð ekki komizt hjá því að velja
herforingja,“ segir hann í gamni.
En þeir tveir hershöfðingjar, sem
hann hefur sér við hlið, eru næsta
ólíkir þeim herforingjum er mest
bar á áður.
Annar þeirra er Hans Speidel,
sem var forseti herforingjaráðs
Rommels á stríðsárunum, en var
einnig aðalmaðurinn í samsærinu
gegn Hitler 1944. Hann hefur ferð-
azt mikið og ér málamaður mikill
og hefur verið prófessor í sögu.
Hann var aðalfulltrúi Blanks í öll-
um samskiftum þýzku stjórnarinn-
ar og herforingjaráðs bandamanna.
Hefur hann getið sér ágætt orð
vegna stillingar og gáfna.
Hinn herforinginn er Adolf Heus-
inger. Hann er miklu svipaðri hin-
um gömlu prússnesku hershöfð-
ingjum, þurr á manninn og ein-
strengingslegur. En hann var einn
í samsærinu gegn Hitler og er sjálf-
stæður og frjálslyndur í skoðunum.
Hinir aðrir, sem skipa herfor-
ingjaráðið, voru kapteinar, majór-
ar og undirforingjar í hernum á
stríðsárunum. Þeir eru á aldrinum
35—50 ára. Blank renndi ekki blint
í sjóinn er hann valdi þá, því að
allir höfðu þeir hatað Hitler, og
sumir höfðu nauðulega komizt
undan með lífi vegna þeirrar stór-
syndar.
En forstjórinn hafði og annan
mælikvarða, er hann var að velja
samverkamenn sína. Þeir hafa allir
fengið hernaðarþjálfun og numið
hermennskufræði, en þeir hafa
einnig allir komið ár sinni vel fyrir
borð eftir stríðið í lýðræðisríkinu.
Og Blank hefur sagt: „Á þessu
byggist mat mitt á þeim, sem eiga
að vera þýzkir herforingjar í fram-
tíðinni. Menn, sem hafa komizt vel
áfram eftir stríðið hér í Þýzkalandi,
hljóta að hafa óbifanlega trú á
ágæti lýðræðisins. Og þeir hafa
sýnt það í verki. Þeir eru því fúsir
til að byggia upp alþýðlegan her
til varnar Þýzkalandi og Evrópa
og til þess að verja það þjóðskipu-
lag, sem þeir treysta.“
npHEODOR BLANK er 49 ára að
aldri. Hann fæddist í þorpinu
Elz, sem er í efri Rínardal. Faðir
hans var húsgagnasmiður, og Theo-
dór var þriðja barn hans. Fjórtán
ára gamall hætti hann skólanámi
og ætlaði að gerast húsgagnasmið-
ur, eins og faðir hans, en í frístund-
um sínum var hann sendisveinn hjá
Sambandi iðnaðar og flutninga
verkamanna, sem hafði aðsetur sitt
í Bocchum, sem er skammt frá Elz.
Þegar hann var 25 ára, var hann
orðinn aðalritari Sambandsins.
Þegar Nasistar komust til valda
1933, bauð verkamálaráðuneyti
Hitlers honum há laun og trúnað-
arstarf innan flokksins. — Blank
hafnaði því tilboði. í refsingarskyni
fekk flokkurinn hann rekinn úr
verklýðssambandinu og sá um að
hann fengi hvergi vinnu. Þá afréð
Blank að stunda nám. Hann fór í
menntaskóla og útskrifaðist þaðan
með sóma 29 ára gamall. Síðan fór
hann í háskólann í Múnster og las
þar stærðfræði og eðlisfræði. Var
hann að því kominn að liúka prófi,
þegar seinni heimsstyrjöldin skall
á. Hann var þá tekinn í herinn.
Barðist hann á austurvígstöðvun-
um, fekk járnkrossinn fvrir fræki-
lega framgöngu og var orðinn liðs-
foringi. — Eftir hrun Þýzkalands
hafði hann fyrst ofan af fyrir sér
með smíðum, réði sig til þess að
byggja upp hrunin hús gegn því
að fá fæði og húsnæði.
Hann sá fljótt fram á, að mikil
hætta var á að kommúnistar mundu
ná tökum á verkamönnum í Rínar-
héruðum, vegna atvinnuleysisins
sem þar var. Og verstir voru náma-
menn að þessu leyti. Hann setti sér
þá það markmið að bjarga þessum
mönnum úr klóm kommúnismans
— og honum tókst það. Kom hon-
um þar að góðu haldi sú þekking
sem hann hafði fengið á kjörum
rússneskrar alþýðu, meðan hann
var í Rússlandi. Og hann kom því
til leiðar, að námamenn gengu í
flokk Adenauers, kristilega lýðræð-
isflokkinn og eru vinstri armur
hans. Námamenn og verkamenn
kusu hann síðan á þjóðþingið 1949
með yfirgnæfandi meirihluta.
Adenauer hafði fylgzt með starfi
hans af miklum áhuga, og nú bauð
hann honum embætti verkamála-
ráðherra. En Blank hafnaði því
boði. Hann vildi hafa frjálsar hend-
ur til þess að berjast á þingi fyrir
áhugamálum sínum: útrýmingu
kommúnismans, samstarfi Þýzka-
lands og hinna lýðfrjálsu Vestur-
landa og Bandaríkjanna, og her-
væðingu Þýzkalands, sem hann
taldi nauðsynlega til þess að
tryggja frelsi hinna vestrænu