Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1955, Blaðsíða 10

262
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Það er einkum gæðum ullarinn-
ar að þakka, að sjölin verða mjúk
og lótt, en þar næst því, að ég hef
ekki uppistöðuna mjög þétta — síð-
ur en svo — og eins og áður er
sagt er það líka undir því komið,
hvernig þæft er og ýft.
Mér virðist íslenzka ullin hafa
eiginleika, sem aðra ull vantar, —
léttleika og mvkt. Menn undrast
oft, hversu hlý hún er; vafalaust
ber hún að þessu levti af ullinni
frá hinum Norðurlöndunum.
Ég nota ávallt band, sem spunnið
er eins og konur gerðu í gamla.
daga. Ef gert er úr ullinni kam-
garn, missir hún alla mýkt og verð-
ur þung og máttlaus. Þegar ég bið
um ullargarn, sem nota á í sjöl og
værðarvoðir, bið ég ávallt um
sokkaband.
Ég tel það vafasamt, að hægt sé
að framleiða vörur með þessari sér-
stöku mýkt og léttleika í stórum
stíl í verksmiðju. Ég álít það nauð-
svnlesrt, að ákveðinn persónulegur
vilji fvlgist með framleiðslunni í
öllum atriðum.
Þar eð ég þykist hafa náð svo
góðum árangri, sem hægt er, sam-
hliða því, að ég hef séð og heyrt
um sýningar, sem sendar eru til
annarra landa, þar sem að mínu
áliti vantar einmitt þetta þýðingar-
mikla atriði, muni unna úr íslenzku
ullinni, datt mér í hug að sýna
árangurinn af mínu langa starfi.
Gleðilegt væri, ef stúlkur og kon-
ur, sem fást við vefnað, vildu færa
sér þetta starf mitt í nyt. Hver veit
nema einhver þeirra komist lengra,
nái betri árangri. — Ef einhvern
þessara vefara langar til að spyrja
mig einhvers, er ég fús til svars.
Ég hef aðallega eigin reynslu að
styðjast við um endingu þessa
vefnaðar. — Hef ávallt klæðzt þess-
um efnum, síðan ég bvrjaði að vefa
þau — mér finnst þau endast vel.
— Þessi gerð er, ef til vill, ekki
ætluð til slitvinnu eða barnafatn-
aðar — fremur þeim, sem óska að
klæðast léttum og persónulegum
klæðnaði.
Að mínu áliti er það vafalaust,
að hægt er að framleiða efni, sem
eru hentugri en mín — til alls kon-
ar klæðnaðar — á líkan hátt 6g
gert er í Skotlandi — tweed-efnin,
sem ofin eru þar á ýmsum stöðum.
— Án þess að láta sér detta í hug
að líkja eftir þessum efnum, get ég
vel hugsað mér unga vefnaðarkonu
eða mann fará að gera tilraunir, —
spinna, eða láta spinna band, sem
væri mátulega snúið og mátulega
gróft, — og byrja svo að gera til-
raunir í vefstólnum; vafalaust er
hægt að finna hið rétta. — En mitt
ráð er þetta: Látið eiginleika ís-
lenzku ullarinnar vera ráðandi og
vefið í handvefstól. Væri þetta
ekki efni sem skólarnir úti í sveit
um landsins gætu glímt við?
Slitið skiftir engu máli þegar um
er að ræða værðarvoðirnar og sjöl-
in. Ég tel ekki vafa á, að ferðafólk
mundi hafa áhuga á að eignast
þessa muni; einnig hef ég reynslu
fyrir því, að þessi vefnaður sómir
sér vel þar sem listiðnaður annarra
þjóða er til sýnis.
Ég hef verið spurð að því, hvern-
ig farið hafi á með málaranum og
listvefaranum.
Málarinn og vefarinn verða að
haldast í hendur. í fjölda mörg ár
varð vefarinn að vinna fyrir hin-
um; á köflum var erfitt að vera
þjónn beggja. Nú er eins og þeir
séu orðnir jafningjar; þegar verið
er að boða til sýningar, er eins oft
beðið um teppi eins og málverk,
t. d. er mér boðið að sýna átta
teppi, þar sem annars eru sýnd
málverk og höggmyndir.
Það er skcmmtilegt að gera til-
raunir, — að reyna að búa eitthvað
fál, að glíma við þetta að skapa
listaverk af einni eða annarri gerð.
Venjulega er það svo, að þegar öllu
er lokið, fer maður að gagnrýna:
r------------------------------'
Svarað
í sumartunglið
Áðan sá ég sumartunglið,
silfurhvíta rönd,
nú skal bíða, sjá hvað setur,
svarið fer í hönd. —
Svarið fæ ég fyrst á morgnn,
fvrst ég sé ei neinn.
Auðan stíg ég held í háttinn,
hátta síðan einn.
Sumarnretur hliótt er húmið,
höferi mér í brjóst
óðar leið og: einhver draumur,
er ég man ei ljóst,
högrgin þrjú þó glöggrt ég greini,
gert er vart við sig.
Einhver þarna utan dyra
er að finna mig.
Aldr«i svo í sumartungiið
svarað var mér fyr.
Endar draumur, upp ég stend og
opna hraðast dyr.
Eigi síður enn á daginn
ást i húmi skín,
þar ég vin minn kæran kenni,
kominn heim til min.
SIGURÐUR NORLAND.
Gat það ekki verið betra, ef þessi
eða hinn liturinn hefði verið öðru
vísi og svo framvegis og framvegis?
Hugurinn starfar þegar við næsta
verkefni.
^^>®®®cr^j)
KENNSLUKONA var komin með börn-
in til að skoða minjasafn í London og
safnvörðurinn sýnir þeim allt hið
helzta, sem þar er að sjá.
„Hérna er vestið, sem Nelson flota-
foringi var í þegar orustan hjá Tra-
falgar var háð. Og hér er gatið, sem
kúlan fór um, sú er varð honum að
bana.“
Þá sneri kennslukonan sér til barn-
anna og sagði: „Takið vel eftir þessu
börn, og látið ykkur að kenningu verða.
Ef það hefði ekki verið trassað að gera
við gatið áður en orustan hófst, þá
væri Nelson máske enn lifandi á meðal
vor.“