Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1955, Blaðsíða 11
r
LESBÖK MORGUNBLABSINS
' 263
Sjötíu ára fermingarafmæli
_ W, V; i" ’
•' -A-V
Áttræð kona saumar sér faldbúning
eins og þann, sem hún var / ferm-
ingardaginn
yORIÐ 1885 voru 12 börn fermd
í Prestbakkakirkju á Síðu, 9
drengir og þrjár stúlkur. Öll voru
börnin af Síðunni nema eitt úr
Fljótshverfi. Var það þá venja, ef
ekki var nema eitt fermingarbarn
í Fljótshverfi, að það fermdist með
börnunum á Síðunni. Af þessum 12
fermingarbörnum eru nú, eftir 70
ár, þrjú á lífi: Kristín Þórarins-
dóttir í Vestmanneyum, Halla Ein-
arsdóttir frá Heiði og Stefán
Filippusson frá Kálfafellskoti. Þau
eru nú bæði í Reykjavík. Halla á
heima hjá tengdasyni sínum Helga
LárUssyni kaupmanni frá Kirkju-
bæarklaustri á Skeggjagötu 4, en
Stefán á heima á Ránargötu 9. Þau
eru bæði ern enn, þrátt fyrir háan
aldur, hún bráðum 84 ára en hann
á 85. árinu. Hún hefur nú nýlokið
við að sauma skautbúning, sem
allra svipaðastan þeim, sem hún
var í á fermingardaginn, og ætlar
hann dótturdóttur sinni.
Ég náði snöggvast afmælis sam-
tali af þeim á heimili Höllu og
klæddist hún þá í nýa skautbún-
inginn, sem hún hefur að mestu
leyti saumað ein í höndunum.
— Ég lauk í rauninni ekki við
búninginn fyr en í gær, sagði hún,
og ég hef verið lengi með hann,
byrjaði á stríðsátunum, þegar
ekki var hægt að fá neitt efni í
hann hér á landi. Frænka mín, sem
á heima vestur í Vancouver í Brit-
ish Columbia, kom hingað heim
Halla Einarsdóttir og
Stefán Filippusson.
fundaferð og hafði með sér stokka-
belti og koffur, sem hún ætlaði að
selja, vegna þess að hún hafði ekk-
ert við það að gera. Ég keypti hvort
tveggja og svo útvegaði hún mér
efni í treyuna vestan hafs og annað
efni í búninginn fekk ég hingað og
þangað.
— Er þessi búningur nú alveg
eins og sá, sem þú varst í við ferm-
inguna?
— Hann er mjög svipaður. En
fermingarbúninginn minn átti ég
ekki sjálf, hann var fenginn að láni
hjá Sigurveigu Pálsdóttur, seinni
konu Runólfs Jónssonar, er þá bjó
í Mörk á Síðu. Hún hafði erft bún-
inginn eftir fyrri konu hans, Önnu
Lárusdóttur. Þeim búningi fylgdi
baldýrað belti og pappírskoffur
með stjörnum. En baldýring á bún-
ingnum var svipuð og á þessum
búningi og honum fylgdi einnig
faldur.
— Þú varst lang fínust af öllum
stelpunum, sagði Stefán.
— Ekki held ég það, svaraði hún,
við vorum allar þrjár í svipuðum
búningum.
— Mig minnir það máske vegna
þess að ég hef veitt þér mesta at-
hygli, því að við stóðum saman
fyrir altarinu. Hvernig var það,
drógum við okkur ekki saman?
— Þú hefur varla fengið að
draga, sagði hún kímnilega, því að
það var venja þegar barn var fermt
hjá okkur úr Fljótshverfinu, þá var