Lesbók Morgunblaðsins - 29.04.1956, Blaðsíða 4

232
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
HANDRITAMÁLIÐ
Bjarni M. Gíslason og Jörgen Bukdahl
halda því vakandi í Danmörk i
jJ^ÝSKEÐ er út komin í Danmörk
önnur út.sáfa af bók Biarna M.
Gíslasonar .,De islandske hánd-
skrifter stadis aktuelle". Er hún
aukin dálitlum kafla um bá hug-
mvnd að skifta handritunum milli
íslands og Danmerkur. op; skal efni
þess kafla rakið hér að nokkru.
, ,
ROK R.T/VRNA M.
GÍSLASONAR
Hér skal að loknm rm'unst á
hugmvrdina um skiftingu hnndrit-
anna, sem varð til b0<;s p* w-'
mái’ð enn flóknara en áðnr T róni.
irmi v,r h^r pWki um tilboð að
ræða. eftir hví sem stpndur- T rít-
Stioruarrrrpin í stiórnarblpðinn
,,Socialdemokratén“ 1? marr 1054.
Þag senir: ..Þptta er pWí héitT nn-
inbeí't on biudaudi tilboð. hp,1dur
aðeins ný uppástunga ti! vfirveg-
unar“.
Én ..PoT1tikén“ hafiVi lióctaíi unn
bessarj hupmvnd ion R mar-7 10(S4
Þar er skvrt frá hvf. að BnmhoÞ
menntrmáTaháðhorna ho4-i stnníjið
upp á hví.'við Biarna Bpnpdikts-
son' ménntamálaráðhprra íslands,
að Ö]1 fsleniku handritin skvldi
gerð að sameiginlegri eign Dana
og fslencTi’nga, að þau skvldi gevmd
bæði í Réýkíavík og Kaupmanna-
höfn, og að nefnd vísindamanna
skyldi falið að skera úr um hvaða
handrit ætti að vera á hvorum
stað. Hvor stofnun skyldi fá ljós-
my'ndir af þeim handritum er
geymd. vaéri á hinum staðnum. Yf-
irmaður stofnunarinnar í Kaup-
mafmahöfh-skyldi vera fslending-
ur, en forstjóri stofnunarinnar í
Revkjavfk danskur.
Þessi frásögn var nú að vfsu
nokkuð ófullkomin, en eftir sögn
hafði . Politiken" fengið u.nnlvsing-
ar sínar frá fundi. er Bomholt ráð-
herra hé!t með formönnum flokk-
anna t)1 he^s p<* skvrp. h°im frá
hunmvndinni. B1ö*íu sönðu að
TJrvrnhnlt TiorAi T"ipAí2C Ppnp-
d'-htssnn ráðViorra íclpnrku
stiórninni hnssa hiumnvnd með
mos+n ípTmd oii skvra síðan frá
í.rdirtpUtum hennar. Vpgna bessa
h'Tntu Tslpndincrar að líta svo á,
aS bessi hpimidpnc. málplpitan væri
píipir.c r-.rrc+o sUrpf í málin.i áður
pr. rvpl-U*.r+ +r..m\rorr> ..rv. V»-.?i rrr^Íj
lp'cr+ f.rrir Vii'ófiV.iricr ]nndonoa. Þeg-
pr Romhnlt hofiSi ]ag+' nnnástung-
una frrrir Tonrfrri flolrl<'’nnp f
Donmö,'k skoridi islpn7ka «tiórnin
pinnig lpfff+ip hað fvrir formenn
flnkk,,nnp á fslandi. TTn áðnr pn
Uo++o væri hæot. bvríuðu dön=ku
b’ögjn pð r-eðp málið o^ síðsn
biöðjn á Tciand’ Vár bað gprt á
viHandi hátt. b\rf af umóæðum
blaðanna var helzt svo að siá. sem
hér væri um opinbert tilboð að
ræða, þvert ofan í það( sem „Social-
demokraten“ hafði sagt.
Það sést þó á svari íslenzku
stiórnarinnar að hún leit ekki á
þetta sem tilboð, því að hún talar
uun það sem hugmynd tiT yfir-
vegunar. Hún segir það áht sitt
og allra þingmanna, að hugmyndin
um sameign handritanna geti ekki
orðið samkomulags grundvöllur til
þess að leysa handritamálið, því að
, Bjarni !YT. Gíslason
’ , ! ■ i
slík sameign færi algjöflega í bág
við þjóðarmetnað íslendinga og
viðhorf í handritamálinu, og mundi
því verða sífelldur ásteytingar-
steinn í sambúð þjóðanna.
Svar þetta olli miklum aftur-
kipp hjá ýmsum blöðum í Dan-
mörlcu, sem töldu viðhorf Islend-
inga hafa valdið vonbrigðum. Það
er rétt að athuga þennan aftur-
kipp nánar. Eins og áður er sagt
ljóstaði „Politiken“ upp hugmynd-
inni 5. marz 1954, og þá hófu blöð
stiórnarandstöðunnar heiftarlegar
árásir á jafnaðarmannastjórnina
fyrir að hafa ætlað að taka sér
það vald að afhenda handritin án
vitundar fólksþingsins. Síðan var
málið rætt í utanríkismálanefnd
inn 10. marz, og daginn eftir út-
húðuðu blöð íhaldsmanna og
vinstrimanna hugmyndinni. Það
var ekki fyrr en 12. mam nð málið
var tekið fyrir á lokuðum fundi
Alþingis í Reykjavík, og pvar ís-
lenzku stjórnarinnar- .barst 13.
marz. ; '■-■..•.