Lesbók Morgunblaðsins - 29.04.1956, Blaðsíða 8
236
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Veiðimenn í Kanada
Eftir BjÖrn Magnússon, Keewatin, Ontario
0
III. ÞÁTTUR
FARIÐ ÚT í ÓBYGGÐIR
Hvernlg' er atvinna veiðimanns-
irts rekin, og hvað mæur veiði-
manni nútímans? Þelta eru spurn-
ingar, sem honum mæta, þegar
hann a tal við íólk, sem vita vill
sánnleikann.
Um...miðjart ágústmánuð byrjar
veiðimaðurinn að undirbúa sig tii
íerðar út í óbyggðir. Oitast hefir
hann ír«nur lítinn■ matarforða, því
hann - treystir- - á .veiðina sér til
matar. F.yrst er iagt af stað með
járnbrautarlest eða guíubáti til
þeirra stöðva, sem næstar eru
óbyggðunum. Sé veiðimaðurinn
ckki þeim eínum búinn, að vasinn
þoli fargjaldaborgun með járn-
braut -eða- skipir þá leggur hann af
stað a -smákænu. f„canoe“). Ef eíni
leyfa ér notaður hreyfiil til þess
að knýja kæuunaáfram. Allur íar-
angur er sjaldan þyngri en 2000
pund, auk fjögurra sleðahunda.
Leið veiðimannsins liggur upp eftir
straumhörðum fljótum og smá-
vötnum, yfir fossa og strengi. Eru
þau höft mismunandi löng, írá
bátslengd upp i 2 km., einstöku
siftnum lengri. Oft eru þessi ferða-
lög mjög skemmtileg, þótt þeim
fylgi vosbuð og þreyta. Ferðin
hefst venjulega þegar skogunnn
brosir í allri sínni smnardýrð, næt-
urfrostín hafa snortið trjálaufin,
náttúran er að búa sig undir að
afklæðast sumarskrúðanum. Við
þau umskipti koma fram ailar þær
litbreytingar, sem náttúran á til í
eigu sínm Mesti flugnavargurinn
er horfmn, kyþidin orðin svol og
hfti dagsins ekki tilfinnaníegur.
Það eru meðfram þessi haustferða-
lðg, sem lckka cg laða veiðimann-
Úr frumskóginum í Nordvcsturlandinu.
grjótinu. —
inn og gera hann oft að viljugum
lífstíðarfanga óbyggðanna, þrátt
fyrir það að hann eigi við þrautir
og þ.reytu að búa og alls konar
erfiðleikar séu á leið hans.
Þegar veiðimaðurinn er setztur
að í kofa sínum, finnst honum sem
hann sé nokkurs konar konungur
i ríki sinu, með litla bátinn sinn,
hunda sína og stunduni einn félaga.
Hann er langt frá öllum glaumi
stórborgarlífsins, frjáls og óháður
ollum.
Á kvöldfn hlustar hann a songva
fossanna, og honum fimist, sem
hann heyri þar tónaskil og orða.
Hann heyrir söngva og lög, er hann
sjálfur kann, og einstöku sinnum
tekur hann undir með íossinum og
syngur orð skaidsins:
..»sm guijrsðj" konuíigief krona
er kveldsólin skasr,
ég hlustá á trúústu téna,
sem tilveran nær.!
Þar vaxa trén upp úr beru
Þegar tunglið speglast á silfur-
tæru vatni streymandi fossanna og
alls konar raddir mismunandi dýra
berast úr öllum áttum, þegar sil-
ungurinn skvettir sér og buslar í
vatninu og skógurinn er kvikur af
fuglum, þá hefir veiðimaðurinn á
ferðum sínum margt til umhugs-
unar.
Ferðin út i óbyggðimar, þar seni
hann býr mn sig til vétursétu
varir oftast 2*—3 vikur. Þá er hann
kominn 150 km. eða lengra fra
mannabyggðum. Þá á liann enga
aðra nágranna en fugla loflsins og
dýr skógarins.
Hafi hann ekki áður farið á
sömu stöðvar og býggt sér þá kofa,
sem bann nú hafi að að hverfa,
verður hann ;að eýða nökkriiin
tifna tjj kofabýggingar. Að þvi
búnu er byrjað á nýjum ferðalcg-
um, sem haldið er áfram stððugt,
bangað til vötnin léggur í fceim