Lesbók Morgunblaðsins - 29.04.1956, Blaðsíða 3

^ LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
231
,,Á sumrí komanda ætla ég að
rannsaka betur sögustaðinn
(Ðiriganes) og vita hvort unnt
rauni að finna þar einhvern vott
um dysjar, eða jafnvel fara yfir
staðinn raeð sprengjuleitara. En ég
geri mér litlar vonir um að finna
nokkuð'. Eg býst við því að inir
föllnu hafi veríð dysjaðir í flýti og
óvandlega, en síðan hafi vegfar-
endur raent þar vopnum og öðrum
gripum, eða þá menn úr nágrenn-
inu, því að fljótt mun hafa borizt
sagan um inn merkilega og ein-
stæða atburð er gerðist þama á
f jaltínu, -sem nú er ýmist kallað
Jamtefjetí eða 'Sulefjell, en hefir
einnig borið latneska nafnið
„Scharsa & Sula monts“ á seinni
tíð“.
Jón á Súlu segir að sig hafi lengi
langáð að koma til íslands og nú
ætli hann að láta verða af því í
sumar. Kemiu’ hann hingað með
skipinu „Brand“ frá Bergen, en
það á að standa við í Reykjavík
dagana 2.-6. ágúst. Gefst þá tæki-
fari til þess að þakka honum fyrir
uaa veglegu og merkilegu gjöf.
Finnbogi J. Arnda!
Vorío
m a n
Nú fer vorið í hönd, yfir höfin og lönd
breiðlr hækkandi dagstjarnan yl.
Þoka fannir úr dal, ísland fagna þvi skal,
því að för stefnir langdegis til.
Rofna vetrarins ský, lífið vaknar á ný,
sem í viðjnm í moldinni svaf
og í lindanna klið og í lækjanna nið
ómar lífið, sem vorið þeim gaf.
Vaknar brumknappur nýr, hljóðnar brimöldu gnýr,
sérhvert bam móti vorylnum hlær,
hjalar báran við stein, og á blcikföla rein
vorsins broshýru ylgeislum slær.
llpp af grundinni rís fógur gróandans dís.
ritar gullrúnum öræfi og sveit,
kveikir áhugans hyr, opnar athafna dyr,
hennar orka er mikil og heit.
Heyrið vængjanna dyn, fuglar velja sér vin,
sjá, þeir vegsama ástina í söng,
og þeir festa sin heit yfir fagurri sveit
eftir för, sem var erfið og löng.
Og þeir velja þar ból, sem að veit móti sól,
þeirra verk lýsa hugarins þrá,
því öll bygginga föng eru borin með söng,
— Það er bjart yfir landinu þá.
Það er upprisutíð, eftir storma og stríð,
nú er stefnt inn á sumarsins braut,
og hin íslenzka þjóð, syngur athafna ljóð,
því hún elskar síns föðurlands skaut.
Þetta óræða afl, þetta allífsins tafl,
sem að orkar á norræna jörð,
það er vordagsins verk. — Hún er Voldug og sterk
þessi vakning af alíöður gjörð.
N
i
5