Lesbók Morgunblaðsins - 29.07.1956, Blaðsíða 4

408
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
„Klukkuspilið“ i dómkirkjunni.
litlum og ósélegum kirkjum, held-
ur en inum stóru og skrautlegu
musterum. Það er gott að komast í
snertingu við sál dómkirkjunnar í
Hróarskeldu.
Tvennt er þarna inni, sem ekki
getur talist til kirkjunnar bein-
línis, en mörgum ferðamanni er
þó forvitni á að sjá. Annað er
klukka, eða sigurverk, sem talið er
j að muni hafa verið smíðað um 1500.
Fylgja þar myndir af manni og
, konu og heilögum Georg (Jörgen)
, í baAdaga við drekann. Yfir mynd-
unum eru tvær klukkur, önnur lítil,
hin nokkru stærri. Á hverjum
' stundarfjórðungi slær konan í
( minni klukkuna, en við stunda-
skipti slær maðurinn á stóru klukk-
( una og um leið prjónar reiðskjóti
' St. Georgs og treður á drekanum,
en hann æpir. Þykir mörgum þetta
\ kynlegur klukkusláttur. — Hinn
gripurinn, sem aliir skoða, er
! granítsúla í kapellu þeirri, sem
kennd er við Kristján fyrsta. Ekki
er það efni súlunnar né fegurð
hennar, er dregur menn þangað,
heldur hitt, að á hana er mörkuð
hæð nokkurra keisara, konunga og
konungborinna manna. Þar eru 17
stryk og nafn við hvert. Þar gnæfir
Pétur mikli Rússakeisari yfir alla
aðra. Hann hefir verið 208,4 cm.
á hæð. Næstur honum gengur
Kristján 10., 199,4 cm. Lægstir eru
þeir Chulalongkorn Síamskonung-
ur 165,4 cm. og Kristján 7., 164,1
cm.
Veður var gott þennan dag, sól-
skin og logn og hiti hæfilegur. Við
gengum niður hæðina, sem kirkjan
stendur áog niðuri dálítið dalverpi,
sem nær út að firðinum. Niðri í
þessu dalverpi er veitingastaður.
Þar sr.æddum við miðdegisverð
undir beru lofti. Er þar stór ver-
önd utan við húsið og mörg borð
og stórar sólhlífar yfir svo að gest-
irnir geti setið í skugga meðan þeir
matast. Var þarna margt fólk að-
komandi.
Frá veröndinni sá niður dalverp-
ið, út á bláan fjörðinn og þvert yfir
hann. Þótt hér væri logn, var dá-
lítið gráð á firðinum og voru þar
margir skemmtibátar á siglingu.
Handan við fjörðinn blöstu við
nokkrir bóndabæir og var ekki ó-
svipað að horfa þarna yfir og að
horfa yfir Skerjafjörð til Álfta-
ness.
Hæðirnar beggja megin dalverp-
isins eru skógi vaxnar. Þar stunda
Hróarskeldumenn vetraríþróttir og
þarna eru skíðabrekkurnar þeirra.
Þær eru hvorki háar né brattar, er,
sá hefir nóg sér nægja lætur.
Mig langaði að koma til Hleiðru,
úr því að nú var skammt þangað,
ekki nema 8 km. Hleiðra var eitt
sinn höfuðborg og skáldin kölluðú
konungsríkið þar Hleiðrarstói.
Skjöldur sonur Óðins gekk að eiga
Gefjun eftir að hún hafði „dregið
Danmarkarauka frá Gylfa“, settust
þau að í Hleiðru og varð hanr
fyrstur konungur þar. Af honum
eru Skjöldungar komnir, og skjöld-
ungur var fyrrum tignarnafn kon-
ungs.
Sonarsonur Skjaldar var Fróði,
er réð Hleiðrarstóli um þær mundir
er Kristur fæddist og Ágústus keis-
ari lagði frið um allan heim. „En
fyrir því að Fróði var allra kon-
unga ríkastur á Norðuriöndum, þá
var honum kenndur friðurinn um
alla danska tungu, og nefna menn
það Fróðafrið. Engi maður grand-
aði öðrum, þótt hann hitti fyrir sér
föðurbana eða bróðurbana lausan
eða bur.dinn. Þá var og engi þjófur
eða ránsmaður, svo að gullhringur
einn lá á Jalangursheiði lengi“. Á
Jalangursheiði fundust gullhornin
góðu síðar, en þeim var stolið.
Fróði gerði mikinn húsabæ að
Hleiðru. „Þar var gert ker mikið,
margra alna hátt og okað með stór-
um timburstokkum; það stóð í
undirskemmu, en loft uppi yfir og
opið gólfþilið, svo að þar var niður
helt leginum, en kerið blandað
fullt mjaðar. Þar var drykkur
I