Lesbók Morgunblaðsins - 28.04.1957, Blaðsíða 16

252
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
é G 8
V D 9 4 2
♦ 10 8 5 3
* 10 9 8
* A 10 6
¥ A 6 5
* K D G
* A D G 3
gaf. N—S í hættu. Sagnir
voru þessar:
A S V N
1 hj. tvöf. 1 sp. pass
pass 2 gr. pass 3 gr.
pass pass pass
Þetta voru of djarfar sagnir, einkum
hjá N. En S vann nú samt 3 grönd
með því að spila laglega, og vegna
þess hve legan var góð, einkum þar
sem V var hjartalaus. Hann sló út
S 5 og A drap með kóng, en S gaf.
Hann hefði að vísu getað fengið 2 slagi
í spaða með því að drepa kónginn, en
hann þorði ekki að eiga undir því að
V kæmist inn. A kom með spaða og
S lét 10, en V fekk slaginn á D. Þriðja
spaðaslaginn varð S svo að taka á ás.
Nú kom út T K og drap A hann með
ás og sló út tígli aftur. S tók þá tvo
slagi á D og G, og sló svo út lág-
hjarta og þann slag fekk A. Og nú
er sama hvort hann spilar laufi eða
hjarta. S hefir unnið spilið.
» r. » J
¥ K G 10
8 7 3
♦ A 6
JL. V 7
A D 9 7 5 2
¥ —
♦ 9 7 4 2
♦ 6542

A kviktrjAm
Ingólfur Gíslason læknir hóf ævi-
starf sitt á Einarsstöðum í Reykjadal
1901. Sumarið eftir veiktist hann hast-
arlega af botnlangabólgu, og var eina
vonin að komast í sjúkrahús á Akur-
eyri. „Það var víst á fjórða degi sjúk-
dómsins að lagt var á stað með mig
í kistu á kviktrjám, því annarra sam-
EINKENNILEG KIRKJA. — Á pálmasunnudag var vígð ný kirkja í Reykja-
vík, hin svokallaöa Neskirkja, sem stendur á Melunum. Hún er arftaki kirkj-
unnar, sem var í Nesi við Seltjörn, en sú kirkja fauk í Básendaveðrinu mikla
1799. Þessi nýa Neskirkja er ólík öllum öðrum kirkjum á landinu. Meðan hún
var í smiðum töluðu margir um að hún væri ljót og ekki guðshúsleg, en þeim
röddum fækkaði eftir því sem smíði kirkjunnar miðaði áfram, og nú heyrist eng-
inn tala um það. Að vísu eru aliir sammála um að kirkjan sé einkennileg, en
mörgum þykir hún fögur innra. (Ljósm.: Ól. K. Magnússon).
göngutækja var ekki kostur. Nú veit
enginn hvernig þessi flutningur á
kviktrjám var, og skal eg lýsa því í
fáum orðum: Lagður var reiðingur á
tvo stillta hesta, taumur oftari hests-
ins var bundinn við klyfberaboga
fremri hestsins eða í tagl hans, sinn
plankinn settur á hliðar hestanna hvoru
megin, og endarnir festir með kaðal-
lykkjum við klakkana. Síðan var kista
með sjúklingnum í, sett þversum á
trén. Tveir hraustir menn urðu að
ganga og styðja kistuendana, og þriðji
maður varð svo að ganga eða ríða
á undan og teyma — Hófst nú eitt
af erfiðustu og óþægilegustu ferðalög-
um, sem eg hefi tekið þátt í“, segir
hann í „Læknisævi".
LEGSTEINAR A STOKKSEYRI
Varla þarf að efa, að mjög snemma
á öldum hafi verið byggð kirkja á
Stokkseyri. — En frá fyrri öldum
þekkjast þar aðeins 3 legsteinar, og þó
ekki taldir eldri en nálægt aldamótum
1700 og á 18. öld. Þeir eru stórir úr
Ijósleitum steini og ótryggu efni. Voru
þó eigi varðveittir betur en svo, að
hentugastir þóttu í þrepin, til átroðn-
ings við kirkjudyr. Nú eru þeir geymd-
ir undir kirkjugólfinu, eftir fyrirskip-
an Matthísar fomminjavarðar. Letr-
ið á steinunum er svo slitið og brotið,
að ekki verður lesið nema sundurlaust
slitur. Sézt þó að einn steinninn var
lagður á leiði Markúsar og Guðrúnar,
foreldra Stokkseyrar-Dísu. — (Saga
Eyrarbakka III.)
JÓN ÁRNASON
sýslumaður á Ingjaldshóli (d. 1777)
var skrautmenni mikið, og barst meira
á í klæðaburði en aðrir íslenzkir höfð-
ingjar um hans daga. Sagði svo Sveinn
lögmaður Sölvason, að hér á landi
kynni enginn embættismaður að klæða
sig, svo að konungi mætti sómi að
þykja, nema Jón sýslumaður Árnason.
Reið hann og gekk á Þingvelli í rauðri
rósa-flauels-kápu, ermalausri, með
gylltum silfurspennum ofan í fald (Þór.
bób. Sveinsson).