Lesbók Morgunblaðsins - 02.03.1958, Page 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
99
Hér er sýnd leiðin,
sem talið er að
Hoei-sin hafi
farið.
ingsleiðangurinn, til þess að leita
lands austur af Kamchatka. Skip
þeirra Berings og Chirikov komu
að landi í Alaska, annað á suður-
ströndinni, en hitt á skaganum
skammt frá Mount St. Elias, eða
langt fyrir austan Aleut-eyar og
einmitt á þeim slóðum þar sem
sumir halda að Fusang hafi verið.
Leland segir í formála fyrir bók
sinni, að ferðasaga Hoei-sin tiv
Fusang hafi við heimkomuna ,,ve--
ið færð inn í árbækur eða annála
kínverska ríkisins" og úr þeim
„tóku eigi aðeins sagnfræðingar
þær upp, heldur einnig ljóðskáld
og sagnamenn, sem bættu þar inn
í alls konar furðusögum, sem hafa
orðið til þess að gagnrýnendur
hafa fram á þennan dag lagt lítinn
trúnað á frásögnina"
Þeir sem hafa rannsakað bezt
írskar fornsagnir, telja að sagan
um landaleit Saint Brendan og
annara, sé byggðar á sannsöguleg-
um heimildum, enda þótt þær sé
orðnar svo afskræmdar af alls kon-
ar furðusögnum, að ekki verði kom-
izt að sannleikanum nema með
mikilli fyrirhöfn. Leland og þeir
fræðimenn sem honum fylgja.
segia að sama máli gegni um kín-
versku sagnirnar.
Og hér kemur þá ferðasaga Hoei-
sin í þýðingu Neumanns og eins og
hún er birt í bók Lelands:
Á DÖGUM Tsi-keisaraættarinnar,
á fyrsta ári tímans sem nefnist
„Hið eilífa upphaf“ (árið 499) kom
Búddaprestur, sem bar klaustur-
nafnið Hoei-sin, og var úr þessu
ríki, til héraðs þess er heitir Huku-
ang, og skýrði frá, að Fusang væri
um 20.000 kínverskar mílur austur
af Mið-ríkinu og í austurátt fré
Tahan.
Mörg Fusangtré vaxa þar og
lauf þeirra líkjast „dryanda cordi-
folia“, en sprotar þess líkjast meira
bambustré og fólkið þarna etur þá
Ávextirnir eru líkir peru í laginu.
en rauðir á lit. Úr berki þessara
trjáa búa menn til nokkurs konar
lín, sem haft er til fatagerðar og
einnig til skrauts. Húsin eru úr
bjálkum, vígi og umgirtir staðir
þekkjast ekki.
íbúarnir eiga sér táknletur og
pappír búa þeir til úr berki Fu.s-
ang-trjáa. Þeir eiga engin vopn og
standa ekki í styrjöldum, en til að
halda uppi lögum hafa þeir fanga-
hús norður og suður í landi. Minni
háttar afbrotamenn eru í syðra
fangelsinu, en hinir í því nyrðra.
Þeir sem geta vænzt náðunar eru
því í syðra fangahúsinu, en þeir
sem enga náðun fá, eru í hinu.
í fangahúsunum eru bæði menn
og konur, og þau sem dæmd eru
í ævilangt fangelsi, fá leyfi til þess
að giftast. Drengir, sem fæðast í
þessum hjónaböndum, eru seldir í
þrældóm þegar þeir eru átta ára
gamlir, en stúlkur eru seldar man-
sali þegar þær eru níu ára. Ef
einhver höfðingi verður uppvís að
meiri háttar afbroti er ráðstefna
haldin í neðanjarðar klefa. Þai er
ösku stráð yfir hinn seka, og síðan
er nann kvaddur.
Ef óbreyttur maður fremur af-
brot, er honum einum refsað, en
sé um heldri mann að ræða, þá nær
smánin til barna hans og barna-
barna. Ef æðstu menn gerast brot-
legir, nær smánin til afkomenda
þeirra í sjöunda lið.
Konungurinn er kallaður Ichi.
Æðstu embættismenn eru kallaðir
Tuilu, þeir sem eru í öðrum flokki
heita Minni Tuilu, og þeir sem eru
í þriðja flokki kallast Na-to-scha.
Þegar konungurinn sýnir sig, er
blásið í horn og lúðra. Liturinn á
klæðum hans breytist með árun-
um. Á hverju tíu ára skeiði eru
föt hans blá fyrstu tvö árin, næstu
tvö ár eru þau rauð, þriðju tvö
árin eru þau gul, fjórðu tvö árin
rauð og fimmtu tvö árin svört.
Hornin af nautgripum þeirra eru
gríðarlega stór, og þeir geyma alls
konar hluti í þeim. Hestum, uxum
og hjörtum beita þeir fyrir vagna
sína. Hirtir eru hafðir hér eins og
nautgripir í Miðríkinu og úr hind-
armjólkinni er búið til smjör.