Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1959, Page 16

121
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
V D G 10 8 5
♦ A 10 3 2
* 7 4
4 G 6 3
V 9 3 2
♦ KD754
4 5 2
4 A K D 10 8 5
V A K
♦ —
4 Á K 8 6 3
Suður gaf og sagnir voru þessar:
s V N A
2 sp. pass 3 hj. pass
3 sp. pass 3 gr. pass
4 1. 6 sp. pass 4 sp. pass
Það hefði verið miklu betra að segja
hálfslemm í hjarta, en S treysti bet-
ur spaðanum. Út kom L D og S drap
hana. Siðan tók hann slagi á tvö hæstu
trompin, H Á og H K og síðan L K.
Þá kom lágspaði undir gosann hjá
A, en hann varð nú að slá út tigli
eða hjarta, svo að borðið hlaut að kom-
ast inn, og í hjörtun gat S fleygt lág-
spilunum í laufi. Þar með var spilið
unnið.
En S þurfti ekki að vinna. Ef A
hefði fleygt S G og S 6 í hátrompin,
gat hann ekki komist inn, og þá hefði
S misst 2 slagi í laufi, og þar með
tapað spilinu. Það var þó varla von
að A dytti það í hug, það er auð-
veldara að sjá þessa lausn þegar menn
hafa öll spilin fyrir sér.
GEITNASKÓF
vex á grásteinum og mjög fljótt aft-
ur þótt hún sé tekin. Skófin er kring-
lótt og biksvört að lit og svo ósjáleg
að enginn skyldi ætla að það sé manna-
matur. En þó má um hana segja að hún
sé „brauð á steinum". Uppþvegin, af-
ÚR DÝRAFIRÐI — Myndin er tekin innst í vestanverðum Dýrafirði. Bærinn,
sem sést, er Drangar og er hann nú í eyði. Austan fjarðarins sést Valseyri.
Þar var í fornöld háð þing fyrir alla Vestfirði, og sjást búðarrústirnar ennþá.
Fellin utarlega í firðinum eru Höfðinn, og að vestan Sandafell, sem Þingeyr'
stendur undir, en bak við það gnæfir Arnarnúpur. Myndin er tekin á þjóðvcg
inum, sem liggur kringum Dýrafjörð. (Ljósm. Ól. Gunnarsson).
vötnuð, söxuð og soðin í mjólk, verð-
ur af grautur samfeldur, sætur og nær-
andi. Mjólk þessi er ágæt við brjóst-
veiki og reyndist vel í kvefveikinni
1825, þar hún var við höfð. Mun nægi-
legt að láta 6—8 lóð í einn nott af
mjólk, undanrenningu eða vatnsblandi,
til að gera þykkt hlaup af, því hún
hefir hveitisefni í sér líkt og fjalla-
grös. Fátt græðir betur litlar skein-
ur, en viðarullarlagður vættur í geitna-
skófarmauki og legður við sárið. —
(Handr. Bjarna Jóhannessonar 1860).
STAÐARHÓLSPÁLL
fór eitt sinn, að sögn, að finna broður
sinn og reið í skóg nálægt bæ hans. Þar
hitti hann smalamenn og spurði sá hver
hann væri. Hann lézt heita: „Vítt út um
veginn og djúpt ofan í jörðina“, og
bað hann segja það húsbónda sínum,
og reið við það heim. Er þetta síðan
haft fyrir gátu um Páls nafn. (Handr.
Lbs.)
FJALLA-EYVINDLR
Svo er sagt, að ungur hafi hann stolið
osti frá einni farandkonu, en hún hefði
lagt á hann, að hann skyldi aldrei vera
óteljandi ,en þó aldrei komast í manna
hendur. Þótti það rætast. (Handr. Lbr.)
GÖNGUSKÖRÐ
Á Móbergsseli í Gönguskörðum
bjuggu Hannes og Þóra, foreldrar
Sveins skálds frá Elivogum. Frú Ingi-
björg Lárusdóttir á Blönduósi segist
eitt sinn hafa komið þar og hafi Þóra
þá spurt sig: „Þykir þér fallegt í
Gönguskörðum?" — „Nei“, anzaði ég,
„mér þykja þau ljót“. — „Nú, þú segir
þá eins og Baldvin 'Jónsson skáldi
sagði einu sinni“, segir Þóra og hafði
yfir þessa vísu:
„Þar hefir sjói„..i tjun
þrymlu grjóti jörðin.
Gnæfa móti minni sjón
mikið ljótu skörðin.
Og þessa vísu gerði hann líka:
Dal í þröngum drífa er stíf,
dynur á svöngum hjörðum,
þá er öngvum of gott líí
uppi í Gönguskörðum".