Lesbók Morgunblaðsins - 17.05.1959, Qupperneq 8
356
LESBÓK MORGUNBLAÐ SINS
100 ára minning
Þjóðsöngur Norðmanna
Björnstjerne Björnson
ÞAÐ var vorið 1858, og þá hófst
iíka vorið í lífi norska stórskálds-
ins, Bjömstjerne Björnson. Þá trú-
lofaðist hann og um sumarið eyddu
þau hjónaefnin trúlofunardögun-
um á bænum Reitan í Eikisdal, sem
var í Nessókn, þar sem faðir hans
var prestur. Það voru sólskinsdag-
ar og sólskin í sál skáldsins. Þá um
sumarið byrjaði hann á skáldsög-
unni „Áma“ og gekk ágætlega
vegna hinnar „dýrlegu trúlofunar“,
eins og hann komst sjálfur að orði.
Ekki tókst honum þó að lúka við
söguna.
Um haustið giftust þau og settust
að í Björgvin. Þar tók hann við
ritstjórn „Bergenspostens“. Og þá
fekk hann nóg að gera. Um þær
mundir var mikil ólga í stjórnmál-
unum. Þau hertóku hug hans all-
an og hann barðist eins og ljón.
Skáldskapurinn var því settur á
hylluna. Hann hafði þá í smíðum
bæði „Kátan pilt“ og „Árna“, og
greip aðeins í það við og við að
yrkja kvæði, sem hann ætlaði að
hafa í þeim sögum.
Allan veturinn barðist hann
djarflega í fremstu línu á stjórn-
málavígvellinum. Um vorið fóru
fram kosningar og stefna hans
sigraði. Þá vildi hann að þjóð-
hátíðin 17. maí væri haldin með
meiri reisn og sóma í Bergen en
áður hafði verið. Hann fekk því
framgengt að kosin var sérstök
hátíðarnefnd. Hann orkti ættjarð-
arkvæðið „Til Norge“ (Der ligger
et land mod den evige sne), sem
syngja skyldi á hátíðinni og hann
lofaði að halda aðalræðuna.
Hátíðardagurinn rann upp bjart-
ur og fagur. Hátíðahöldin hófusl
með skrúðgöngu kl. 8 að morgni.
í broddi fylkingar gengu þeir hlið
við hlið viniínir, Björnson og Ole
Bull, og þótti heldur sópa að þeim.
Svo steig Björnson í ræðustól-
inn og helt þrumandi ræðu, sem
hreif og heillaði hvert einasta
mannsbarn, sem á hlýddi. Enginn