Lesbók Morgunblaðsins - 13.11.1960, Blaðsíða 16

588
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
♦ 4
V K 10 7 5 2
♦ G 10 8 7 4
4> A G
A K D 10
6 3
V G 8 4
♦ —
* 10 9 7 6 5
♦ G 8 7 2
V Á
♦ Á D 6 5
*KD82
Sagnir voru þessar:
S V N A
1 tigull 1 spaði 2 hjörtu 2 spaðar
3 lauf pass 4 grönd pass
5 hjörtu pass 6 tiglar tvöf.
pass pass pass
Út kom SK og síðan hjarta, sem
drepið var með ás á hendi. Það er
auðséð úr því að A tvöfaldaði ,að
trompin muni. liggja illa, svo að S
verður að fara varlega. Hann siær
út spaða og trompar í borði, en hann
má ekki nota lægsta trompið, Heldur
annað hvort 7 eða 8. Svo kemur T G
og A lætur kónginn en S : poi með
ás. Nú sést að V hefir engan tigul.
S slær nú út spaða og drepur með
T8. Næst tekur hann slag á HK og
fleygir af sér seinasta spaðanum. Þá
tekur hann slagi á LÁ og LG, og
síðan kemur T10. Svo kemur T4 og
nú er hægt að drepa á hendi með
T6 og slá út TD ognáþannig trompum
A. Ef S trompaði spaðann upphaflega
með T4, hefði hann nú orðið að slá
út T8, A gefur og S kemst þá ekki ínn
á hendi til þess að ná seinasta trompi
A, og þar með hefði spilið verið tap-
að, en nú er það unnið.
---
ut ora
Hestavarsla
Hestagæzlu fyrir sveitamenn stund-
uðum við strákarnir á vorin, því að þá
N
V A
S
A Á 9 5
V D 9 6 3
♦ K 9 3 2
* 4 3

FRÁ VESTMANNEYUM — Síldveið arnar hafa gengið fremur treglega á
þessu hausti. Síldin hefir verið smá og yfirleitt hefir verið langt að sækja
hana. Þó hefir hún sums staðar vaðið upp í land, eins og í Eyafirði og við
Vestmanneyar. Mikið hefir veiðzt á Akureyrarpolli og í Vestmanneyum kom
hún inn í höfn eða var svo nærri landi að illt var að ná til hennar. Hér
eru Vestmanneyabátar að veiða síld rétt utan við hafnarmynnið.
komu þeir til bæarins með varning
sinn til kaupmanna og til þess að
sækja kornvöru og annað til sumars-
ins áður en sláttur byrjaði. Þeir
þurftu mörgu að sinna í bænum, svo
sem að leggja inn vöru sína, og taka
út á hana heimilisnauðsvnjar, kaupa
fiskæti hjá útvegsbændum og reka
önnur erindi, og loks að heimsækja
vini og vandamenn. Þeir þurftu því
að koma hestum sínum á haga meðan
þeir dvöldu í bænum. Pakkhúsmenn-
imir hjá kaupmönnunum settu þá í
samband við okkur strákana, og tókust
samningar alltaf greiðlega um vöktun
á hestunum með venjulegum kjörum,
en það voru 4 aurar fyrir hvern hest
um sólarhringinn. Hagar fyrir ferða-
mannahesta voru þá í Fossvogi, en
hvort nokkur hagatollur var greiddur,
man eg ekki (Ágúst Jósefsson).
Jacobsen skósmiður
Á uppvaxtarárum míi um var hér
enginn skósmiður, sem gat saumað nýa
skó eða stígvél, en um 1873 kom hér
færeyskur skósmiður, Jacobsen að
nafni, sem kunni að sauma skó. en
ekki voru þeir fyrsta flokks, en maður
varð öllu feginn í þá daga. Hann var
heldur ekki sérlega fljótur. I fleiri vik-
ur varð að bíða eftir skóm, ef hann
var látinn sauma þá nýa Hans vana-
svar var, þegar komið var að vitja um
skó: „Ekki eru þeir búnir. en eg skal
reyna hvað eg get“ — Það var dóttir
hans, Elinborg, sem var fyrsta stúlkan,
sem fekk aðgang í Latínuskólann, og
hafði mikið fyrir að fá það leyfi (Guð-
rún Borgfjörð)
Fróðleikskona
í Landsbókasafni eru til handrit,
sem komin eru þangað að gjöf frá
Ragnari Jónssyni lögfræðingi. Mörg
þeirra hafa verið í eigu Þuríðar. Ey-
ólfsdóttur í Garðhúsum og sum með
hennar hendi. Þar á meðal eru tvenn-
ar rímur eftir Einar Guðnason á Hof-
stöðum í Stafholtstungum, með hans
hönd, en framan við hefir höf. skrifað
vísu þessa:
Þessa bók á Þur ður Eyólfsr1'
húsfrú glöð. að gáfum rík,
í Garðhúsum hjá Reykiavík.
Þuríður var kona Bjarna Oddssonar
hafnsögumanns og þótti með fremstu
húsmæðrum í Vesturbænum á sinni
tíð.
i
T