Lesbók Morgunblaðsins - 10.06.1962, Blaðsíða 10

— 20743.
— Tízkuskólinn.
— Gætum við fengið að
tala við forstöðukonuna?
-— Því miður, hún er ný-
byrjuð í kennslu — og verð-
ur ekki laus fyrr en klukkan
ellefu í kvöld.
— Megum við hringja svo
seint?
— Já, gjörið svo vel, ef það
er áríðandi.
— Já, það er áríðandi.
(Klukkan hálf tólf).
— Tízkuskólinn.
Hver er
upþáhaldsmatur
eiginmannsins
FRC Sigríður Thors, kona
Stefáns Hilmarssonar,
bankastjóra, svarar:
-------------- SIMAVIÐTALIÐ ---------
Ekki þurfa karlmenn síður....
— Og giftar konur koma til
yðar jafnt sem aðrar?
— Ég er nú hrædd um það.
Fjölmargir eiginmenn hafa
hringt í mig og þakkað mér
fyrir góðan árangur, þakkað
mér fyrir nýjar eiginkonur.
Við erum nefnilega svo mikið
á móti fýlusvip og þunglynd-
islegri framkomu, og reynum
að breyta því þegar þörf er.
Hýr svipur og glaðleg fram-
koma hefur geysimikla þýð-
ingu, bæði fyrir einstakling-
inn sjálfan og alla þá sem um-
gangast hann.
næstum nakin, því þar var
komin nágrannakonan, ung-
frú Saint, með ástríðuna á
kristniboði.
Þegar blaðamenn fréttu
þetta og komu að máli við
ungfrúna, sagði hún: „Þetta
er alveg satt. Ég hef allt-
af haft löngun til að koma
upp kristniboðsstöð með
mínu nafni í Afríku, en átti
ekki næga peninga. Þegar
ég heyrði hve mikið nekt-
ardansmeyjar fengju í kaup,
fannst mér ég hafa nógu
góðan vöxt til að fara inn
á þetta svið. Ég tók þvi
sex kennslustundir í ballet,
keypti nokkra austurlenzka
búninga og fór í nætur-
klúbbana.“ r
í fyrstu hlógu forráða-
menn klúbbanna að dirfsku
hennar, en þegar þeir höfðu
séð hana leika listir sínar,
urðu margir til að gera
henni tilboð. Nú fær húr»
um 20 sterlingspund fyrir
hverja sýningu og vonast tii
að fá tilboð frá París.
Að lokum sagði hún: „Ég
veit að ég er enginn eng-
ill. En ég get fullvissað
ykkur um, að ég geri þetta
aðeins til að afla nægi-
legra peninga til að reisa
kristniboðsstöð einhvers
staðar í Afríku."
Maðurinn minn hefur
sérstakar mætur á öllum ís-
lenzkum mat, fyrst og
fremst ollu sem er saltað,
sigið, reykt, kæst og súrt
Meðan við dvöldumst er-
lendis fékk hann líka mæt-
ur á kínverskum og ítölsk-
um mat, og hér er upp-
skrift á einföldum ítölsk-
um rétti, sem bragðastmjög
vél; hann er nefndur „pizza
pie“." í botninn er notað
deig sem hnoðað er úr eft-
irtöldum efnum: 200 gr.
hveiti, 100 grömm smjör-
líki, 1 eggjarauða, salt og
dálítið vatn. Ofan á er síð-
an sett: 500 grömm parmis-
an-ostur eða 200 grömm af
einhverjum veikum osti. Dá
lítill pipar og basil.
Eftir að deigið í botn-
inn hefur verið hnoðað, er
það látið bíða í hálfa eða
heila klukkustund. Síðan er
það rúllað þunnt út og sett
í kringlótt, grunnt form. Of
an á þetta eru settir tómat-
arnir, skrældir og skornir í
þunnar sneiðar. Þar ofan á
kemur osturinn, og síðast er
kryddinu stráð yfir. Mjög
gott getur verið að hafa
einnig sveppi.
„Pizza pie“ er bökuð í
heitum ofni ca hálftíma og
borðuð heit. Bezt er að
hafa antinori-rauðvín með,
enda líka ítalskt.
— Þetta er á Morgunblað-
inu, gott kvöld.
— Sigríður Gunnarsdóttir,
komið þér sælir.
— Hvaða skilyrði þurfum
við að uppfylla til að kom-
ast að á Tízkuskólanum hjá
yður?
— Ja, enn sem komið er
tökum við aðeins kvenfólk.
— Nú, jæja.
— En það er ekki þar með
sagt, að karlmennirnir þyrftu
ekki að læra ýmislegt. Þeir
hafa áreiðanlega sízt minni
þörf fyrir það.
— Ha. . . .?
— Og við vonumst til þess
að geta byrjað námskeið fyrir
karlmenn áður en langt um
líður.
— Hvert er aldurstakmark-
ið? '
— Við höfum tekið stúlkur
allt niður í 14 ára, en það er
í rauninni fullungt. Þær elztu
hafa verið 55 ára.
— Ég hélt, að konur hættu
að mestu að hugsa um að halda
sér sérstaklega til, þegar þær
væru komnar yfir fimmtugt.
— Sumar gera það kannski,
en annars held ég að það sé
mesti misskilningur. Hver ald-
ur hefur sinn sjarma, og það
getur komið sér vel fyrir kon-
ur á öllum aldri að fá leið-
beiningar í snyrtingu, sem
þeim hæfir —_og framkomu
yfirleitt. Annars eru flestir*
nemendur okkar komnir yfir
tvítugt.
— Og á hvað leggið þið meg
ináherzlu?
— í stuttu máli: Snyrtingu
og klæðaburð, kurteisisvenjur,
viðmót og framkomu yfirleitt.
— Og hvað viljið þér segja
mér um andlitssnyrtinguna?
Ráðleggið þér ungum stúlkum
að nota fyrninnar ósköp af
andlitsförðum?
— Nei, þvert á móti. Undir-
staðan er að fá góða húð —
og það er hægt að gera með
réttu mataræði. Þetta verður
allt að koma innan frá. Það
er alveg óþarft að vera með
bólur, feita húð og feitt hár
og svo framvegis. Mataræði
og líferni ræður mestu um það.
Við setjum nemendunum
strangar reglur og margar
taka stakkaskiptum á meðan
þær eru í skólanum.
— Og þær eru ekkert treg-
ar til þess að leggja á sig mat-
arkúrinn?
— Nei, til þess er leikurinn
gerður. Þær vilja vinna þetta
til — og árangurinn er yfir-
leitt það góður, að þær sjá
ekkert eftir því.
— En hvað læra þær fleira,
í einstökum atriðum?
— Við kennum leikfimi, sem
miðar að því að grenna eða
bæta ákveðna líkamshluta —
og svo nokkur smáatriði séu
nefnd: mataræði, göngulag,
setjast, fara inn og út úr bíl,
hreinlæti yfirleitt, frjálsleg og
glaðleg framkoma. Við ræðum
hvaða föt þeim fari bezt, sídd-
ina, kennum þeim að ganga
í víðum sumarpilsum sem öðr-
um fötum upp og niður stiga.
Þeim er kennt að sýna föt,
hvernig koma eigi fram í
margmenni, almennari um-
gengnisvenjur, borðsiðir, kynn
ing og fleira því um líkt. And
KRISTNIBOÐ OG NEKTARDANS
litssnyrting og hárgreiðsla eru
kapítular út af fyrir sig,
handsnyrtingu og fleira mætti
telja.
— Þetta er alls ekki svo lít-
ið. En hafið þér getað fylgzt
með því hvort stúlkurnar not-
færa sér kunnáttuna vel eftir
að þær fara af skólanum?
— Ég hef gert mér töluvert
far um það og er mjög ánægð
með árangurinn. Þær tala hins
vegar stöku sinnum um að hitt
og þetta komi ekki alltaf að
notum, þar sem karlmenn séu
yfirleitt ekki alltof sterkir á
svellinu í algengum umgengn-
isvenjum.
grönnum sínum í einni út-
borg Birmingham frá þeirri
brennandi ástríðu sinni að
stofna eigin kristniboðsstöð
í Afríku. Húsmæðrunum í
götunni, þar sem hún bjó,
féll mjög vel við hana, og
þæt áttu þá ósk heitasta
að geta hjálpað henni.
En Lillyan Saint, sem
orðin var 45 ára gömul,
átti enga peninga, og
draumur hennar um kristni
boðsstöðina virtist ekki
mundu rætast — þangað til
þessi hægláta piparmær,
sem venjulega klæddist
svörtu, ákvað að afla sér
peninga.......
Nágrannarnir veittu því
eftirtekt, að ungfrú Saint
var tekin að hverfa að
heiman dögum og jafnvel
vikum saman. Þeim fannst
líka skrýtið að stundum
kom hún heim í leigubil
um miðjar nætur.
Svo var það eitt kvöld að
þrítugur nábúi hennar, Tre-
vor Roberts að nafni, var
boðinn til kvöldverðar af
viðskiptavini sínum, og
fóru þeir á einn af nætur-
klúbbunum í Birmingham.
Þar var auglýst að „Tanya
UNGFRÚ Saint (sem ná-
kvæmlega útlagt þýðir
,,dýrlingur“) hafði sagt ná-
Svona þekkja nagrann-
arnir ungfrú Saint.
prinsessa, hin frábæra dans
kona frá Austurlöndum“,
mundi koma fram og sýna
listir sínar.
Ungi maðurinn trúði ekki
eigin augum þegar „prins-
essan“ birtist á sviðinu
Svona birtist ungfrú
Saint í næturklúbbnum.
10 LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
15. tölublað 1962