Lesbók Morgunblaðsins - 06.02.1966, Blaðsíða 10

SIMAVIÐTALIÐ ---
hús í Kópavogi
Op/ð
— 11447.
— Já.
— Sigurjón Ingi Hilaríusson
við? Þetta er hjá Lesbók Morg-
unblaðsins.
— Það er hann.
— Góðan dag. Þér eruð
æskulýðs- og íþrót'tafulltrúi í
Kópavogi, er ekki svo?
— Jú, rétt er það.
— Vilduð þér ekki segja
okkur eitthvað um þau mál í
stuttu símaviðtali? Er þetta
ekki ótæmandi starf?
— Jú, svo sannarlega, verk-
efnin eru mörg. Annars gegni
ég kennslustörfum að hálifu
leyti. Ég leiðbeini í starfs-
fræðslu, sem er ný námsgrein
og nátengd öðrum sitörfum mín
um. Allt eru þetta mjög ánægju
leg og gagnleg viðfangsefni,
svo að ég get ekki sagt, að
fjölbreytileiki starfsins sé mér
á móti skapi.
— Hvenær byrjuðuð þið á
starfsfræðslunni?
— í 'haust — samkvæmt
nýrri reglugerð þar að lútandi.
Við erum rétt að komast af
stað. Við styðjumst við danska
kennslubók enn sem komið er
— og á meðan svo er verður
þetta ekki fastmó'tað. En nú er
verið að semja kennslutoó'k
varðandi starfsfræðslu, Stefán
Ólafur Jónsson, nýskipaður
námsstjóri, og Kristinn Björns-
60 n, sirifrœðingur, eru að
vinna að henni og vonandi get-
um við byrjað að nota bók-
ina í haust.
— Þér hafið kynnt yður
starfsfræðsluna erlendis?
— Jú, ég hef reymt það, bæði
í Danmörku og Þýzkalandi.
Hér hafa líka verið haldin tvö
námskeið í starfsifræðslu — og
leiðbeinandinn þar var aðal-
starfsfræðslumálaráðunautur
norska atvinnumálaráðuneytis-
ins. í Noregi heyrir þet'ta und-
ir atvinnumálaráðuneyti, ekki
menntamálaráðuneyti eins og
hér hjá okkur.
— Og 'hvernig hagið þér
kennslunni? Eru nemenaur
jafn áhugasamir um starfs-
íræðslu, þegar þetta er orðin
námsgrein í skóla?
— Já, nemenduir eru ákaf-
lega áhugasamir. Þót't þeir
sýni öllum námsgreinum e.t.v.
ekki jafnmikinn áhuga, þá fá
þeir strax áhuga á að þreifa
fyrir sér um lífsstarf. Þessar
kennslustundir eru mjög
ánægjulegar, nemendurnir
drekka í sig allan fróðleik, sem
getur komið þeim að gagni. Ég
fer oft með smáhópa á ýmsa
vinnustaði þar sem þeir geta
kynnt sér margs konar störf.
Ég toýð þeim að koma með,
aðeins þeim sem áhuga hafa
— og þegar starfsfræðslan er
annars vegar virðast flestir
hafa áhuga á nær öllu, sem
þeir þekkja ekki.
— Og svo er það æskulýðs-
fulltrúastarfið?
— Já, verikefni hans er hér,
eins og annars staðar, að hafa
umsjón með æskulýðs- og
íþróttamálum í kaupstaðnum
og vera ráðgefandi fyrir stjórn
bæjarins. Ég tók þetta starf
að mér fyrir tveimur árum, en
þá hafði æskulýðsráð verið
starfandi hér í nokkur ár, síð-
an 1958. Það hafði starfað tölu-
vert, en starfið hafði verið tak-
markað að mestu leyti við
föndur og annað hliðstætt. Við
komum strax á samstarfi milli
æskulýðsráðs og gagnfræðaskól
ans, enda kom fljót't í Ijós að
unga fólkið sem æskulýðsráð
var að sinna — voru einmitt
nemendur skólans. Skólarnir
hafa, eins og öllum er kunnugt,
ekki leyst tómstundavandamál-
ið, því miður — og á því sviði
er þörf stórátaka. Og ég held,
að við höfum verið þeir fyrstu
hérlendis, sem komu á þessu
samstarfi milli skóla og æsku-
lýðsróðs — og það hefur tek-
izt allvel. Máiið er tiltölulega
einfalt úrlausnar á meðan gagn
fræðaskólinn er héir einn, en
annars eru þessi mál að mörgu
leyti erfiðari úrlausnar hér í
Kópavogi en annars staðar
vegna þess að bærinn er í raun-
inni tvískiptur.
— Og hvernig hagið þið
starfseminni?
— Hún fer að miklu leyti
fram í 14 klúbbum, sem
við starfrækjum — og hefur
hver sitt verksvið. Skák-
klú.bburinn er einn sá fjöl-
sóttasti, því að skákáhugi
er mjög mikill meðal nem-
enda hér í Kópavogi. í raun-
inni má segja, að hann hafi
skapazt e'ða orðið almenn-
ur, þegar skáksveit úr gagn-
fræðaskólanum hér sigraði í
keppni víð skólana í Keykja-
vík — og vann þá bikar, sem
Morgunblaðið hafði einmitt
gefið til slíkrar keppni. Um
þennan bikar verður nú keppt
aftur og má segja, að keppnis-
skjálfti sé kominn í alla nem-
endur, jafnt þá sem tefla og
hina sem fylgjast með. Leik-
listarklúbburinn er líka mjög
fjölsóttur, en þar fá ungling-
arnir tilsögn í upplestri, fram-
komu — og við æfum líka
leikrit. í fyrra gekkst klúbb-
urinn fyrir kvöldvöku í félags-
heimilinu og unga fólkið flutti
þar leikrit, las upp og svo fram
vegis. Þetta heppnaðist mjög
vel og vonandi getum við gert
þetta aftur í vetur. Nú, fund-
arstjórn og fundarreglur.
Klúbburinn, sem það verksvið
hefur, er líka fjölsóttur — og
þannig mætti áfram telja. Yfir-
leitt virðist mér þróunin sú,
að unga fólkið fái sífellt meiri
áhuga á þeim sviðum, sem
kalla á táningu hugsunar eða
flutning orðsins — fremur en
vinnu handanna, föndur og
annað þvílíkt. Mér finnst þetta
áberandi. — Og nú erum við að
ná áfanga, sem mikið hefur
verið unnið að. Þa'ð er hið svo-
nefnda Opna hús. Innan fárra
daga byrjum við á þeirri starf-
semi í féiagsheimilinu — og
þar verður unglingum gefinn
kostur á að fást við marga
hluti. Við höfum þar sérstakt
herbergi fyrir þá, sem hlusta
vilja á hljómpiötur. Ungling-
arnir velja þær sjálfir og
stjórna. Hin starfsemin verður
öll í einum stórum sal og þar
á að geta skapazt skemmtilegt
andrúmsloft, ef vel tekst til.
Við skiptum þessu að ein-
hverju leyti niður í aldurs-
flokka, en annars verður reynt
að láta unglingana sjálfa ráða
ferðinni — auðvitað innan
ákveðinna takmarka. Annars
er það min reynsla, að í flest-
um tilfellum þurfi ekki að hafa
mikið taumhald á unglingun-
um, ef þeim er gert það ljóst,
að ábyrgðin sé á þeirra herð-
um — og gagnsemi og ánægja
starfsins sé komin undir því,
að þeir kunni að stjórna og aga
sjálfa sig.
— Og fólkinu fjölgar jafnt
og þétt í Kópavogi, er ekki
svo?
— Jú, hér er meira en helm-
ingur allra bæjarbúa undir 16
ára aldri, hlutfallslega barn-
flesti bær á landinu. Þess
vegna er mjög mikilvægt, að
okkur takist vel í þessu starfi.
— En hvað um sumaríþrótt-
irnar?
— íþróttaáhugi er hér mjög
mikill og allgóður árangur
hefur náðst, einkum í frjálsum
íþróttum, þrátt fyrir að aðstaða
til iðkunar útiíþrótta sé hér
mjög slæm. I þeim efnum
þurfum við að gera stórátak.
— Húmanismi
Eramhald af bls. 4
háttum er reynt að troða upp á Afríku-
þjóðir, sem öldum saman hafa haft vit
á að taka ekki í samfélag fullorðinna
manna aðra en þá, sem staðizt hafa all-
erfiðar þolraunir og með því sýnt sig
hæfa til að taka þátt í ráðstefnum ætt-
flokks sins.
Heimspekingar 18. aldarinnar mega
þó eiga það, að kenningar þeirra voru
yfirleitt mannúðlegar. Sama verður
ekki sagt um heimspekinga efnishyggj-
unnar á 19. öld, sem notuðu uppgötv-
anir Darwins í líffræði til þess að rétt-
læta miskunnarlausa samkeppni um auð
og völd á tímum iðnbyltingar og ný-
lendustefnu. Á þeim grundvelli reistu
þeir Karl Marx og Lenin hugmynda-
fræði kommúnismans um ofbeldi og
undirferli sem leið til heimsyfirráða.
Kalda stríðið milli fyrrverandi sam-
herja í síðustu heimsstyrjöld er í raun
og veru Hjaðningavíg, þar sem aftur-
göngur Marxista 19. aldarinnar og heim-
spekinga 18. aldarinnar eigast við, vega
hvorir aðra dag hvern, magnast í
myrkri næturinnar og taka upp sömu
iðju næsta dag. Þessir reimleikar rugla
dómgreind milljóna manna og eyða
orku frá þeirri friðsamlegu uppbygg-
ingu, sem aukin tækniþróun og meira
vísindalegt vit gæti að öðrum kosti
veitt, og full þörf er á, einkum van-
þróaðri löndum. Það þarf nýja kynslóð
til þess að kveða þær niður — nýja
kynslóð og ný lífsviðhorf.
Lýðræðið hefur, þrátt fyrir allt, tvo
óvéfengjanlega kosti fram yfir einræð-
ið. Það gerir það ólíklegt, enn sem
komið er, að brjálaðir menn haldist
lengi við völd, og það veitir meira frelsi
og fjölbreytni í hugsun, Fjölbreytnin —
variabilitetið — er einn af burðarás-
um allrar framþróunar, þvi að einhæfn-
in, lið eftir lið, þýðir stöðnum, sem að
lokum leiðir til dauða.
KKaa
Afvegaleiiandinn
Fríður sýnum, röskur ræðumaður,
réðst hann til að kenna Drottins Orð. —
En, því miður, Niflheims vondi naður
náði tökum gegnum hann á storð.
Fastheldni við Orðið lenti í losi,
en lygin fegruð mælgi komst á rás.
í mannlífs varð hann spilum spaðagosi,
í spariskrúða lék þó tígulás.
Eb.Eb.
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
6. íebrúar 1966