Lesbók Morgunblaðsins - 25.09.1966, Blaðsíða 6

og líka að eigin áliti". (Stormurinn flyt-
ur skilti).
„Ritdómari . . . það er einskonar kol-
krabb’ meðal manna“. (Skógardisiny.
„Flestir ritdómarar eru svo lausir við
frumleika, að þeir halda, að allir aðrir
séu líka eftirlíkingar“. (Skáldið talandi;.
En, eins og Andersen segir í „Vind-
myllunni“, svo sem eins og í afsök-
unarskyni:
„Það má nú ekki taka öll orð eins og
þau eru töluð“ . . .
Handritablöðin taka nú að hrúgast
upp, svo ógnvekjandi, þar eð allir vilja
koma eins miklu að og rúmið leyfir, en
— þótt það sé erfitt — er betra, að
höfundur þeirra þegi og láti skáldið
tala.. Þá gæti kannski orðið von til
þess, að lesandinn segi ekki, að lesnu
dagbiaði sínu:
„Blaðið kom, en í því var ekki mik-
ið, sem var þess virði að lesa það“
(Gæfuskórnir).
Og svo er bezt að láta orð skálds-
ins falla eins og himnabrauð í eyði-
mörkmni:
„Þegar fjandinn sá biblíuna í fyrsta
sinn, ætlaði hann a'ð gera skrípamynd
af henni, sem ætti að vera alveg eins,
og þá fann hann upp spilin“. (Allt á sín-
um stað).
„Gjöf ríka mannsins, afhent með
léttri hendi, liggur þungt á hjarta fá-
tæklingsins". (Skáldið talandi). •
„Því fínni sem maður er, því meira
getur maður þolað“. (Stagnálin).
„í heiminum eru fleiri þyrnirunnar
en gullfjöll”. (O. T.).
„Þess verður að minnast að maðurino
stendur í birtunni: Almenningsálitið er
líka birta“. (Vindmyllan).
„Adam og Eva hittust, tvö hamingju-
söm, enda þótt þau ættu ekki einu sinni
fataskáp, en hans þurftu þau heldur
ekki með“. (Það ótrúlegasta).
„Heimurinn sér oft ekki einu sinni
þann stærsta litla“. (Gæfuskórnir).
„Þegar stjarna hrapar, stígur sál upp
til guðs“. (Litla stúlkan með eldspyt-
urnar)
„Kanarífugl hjartans æpir hátt, og
skynsemin stingur fingrunum í eyru ‘.
(Gott skap).
„Ég á mína góðu samvizku og það
er þó alltaf dálítið gleðiefni". (Stag-
nálin)
„Á jörðinni má enginn fara yfir á
skekkt spor, því að þá veltur vagn-
inn“ (Hún dugði ekki).
„Þegar maður á ekki grænan eyri.
þá er betra að vera framliðinn vagn-
hestur“. (Óli lokbrá).
„Ég á heima í sólskininu og er alltat
RABB
Framhald af bls. 5.
inn annar hefði getað gert — öll-
um landslýð til blessunar.
Hvernig cetli ástandið í sam-
göngumálum okkar vœri, ef frjálst
framtak og dirfska einstáklinganna
hefði ekki ráðið ferðinni? Með
hliðsjón af einu og öðru, sem gerzt
hefur í okkar þjóðfélagi, getum
við rétt ímyndað okkur hvernig
„ríkisflugfélagið“ hefði bjargað
þjóðinni. Pólitískir verðleikar for-
stjórans hefðu verið miklir, e.t.v.
hefði hann stjórnað félagsvistum
fyrir flokk sínn í mórg ár, en flug-
vél þekkti hann aðeins af afspurn,
hefði reyndar verið hrœddur að
fljúga — og vœri enn. Kannski
œttum við eina Skymastarvél, við
hefðum eina eða tvœr ferðir til út-
landa í viku — og hver ferð vœri
auðvitað farin fyrh ötula for-
göngu viðkomandi ráðherra. Allir
flokkar œttu skildar þakkir kjós-
heima ef hann rignir". (Skugginn).
„Líiið er fullt af sólskini og allt fer
á bezta veg“. (Skrifað aftan á málverk).
„Þér ættuð að vera skraddari. Þer
hafið vit í kolli“ (Bara spilari).
„Þér lítið vel út og eigið höfuðið
yðar sjálfur en lítið er það“. (Stagnal-
in).
„Það sem flestir eru sammála um,
verða menn að virða“. (Jólasveinmnn
hjá ketsalanum).
„Skósmiðir verða alltaf að hafa allt
þannig, að þeir geti sagt: „Þarna er
tvennt, sem á saman!" “ (Gamla húsið''.
„Það er list að kunna sér hóf — það
sýnir æðri menntun". (í andagarðinum).
„Þei-þei“, sagði flugan, „ég ætla ekxi
að tala, ég ætla bara að segja dálítið“.
(Spretthlaupararnir).
„Hér í heimi verða menn að hafa
skrokk, til þess að sjást“. (Spjátrung-
arnir).
„Gott hjarta hreykir sér aldrei“.
(Anaarunginn ljóti).
„Sorgin er eins og spörfuglasveim-
ur, hún bíður átekta og sezt svo að
í hrei’ðri farfuglanna". (Lífsævintýrið
mitt).
„Ég endurtek aldrei spurningu, sagði
jötunuxinn, þegar hann hafði spurt
þrisvar, án þess að fá svar“. (Jötun-
uxinn).
„Það er mikil vöntun að geta ekxi
metið það sem skemmtilegt er“. (Gæfu-
skórnir).
H. C. Andersen 1865
enda fyrir slórfellda framsókn á
einhvern tíma setið í stjórn á þessu
sviði flugmála, því allir hefðu þeir
tímabili og fengið tækifœri til þess
að koma sinum „félagsvistarmönn-
um“ í stjórn flugfélagsins. — E.t.v.
hefðum við vegna smœðar okkar
ekki talið okkur fært að sjá um
þetta sjálfir og fengið inngöngu í
SAS fyrir náð og miskunn, en
SAS-vélar vœru ekki daglegir
gestir. Menn töluðu enn um „næsta
skip“ út — og „síðasta skip“ að
utan — svo að ekki sé minnst á
sjópóstinn. Ríkiseinokun ferðamála
— þar sem ríkisflugfélög og ríkis-
ferðaskrifstofa hefðu haldizt í
hendur — hefði haft það í för með
sér, að utanlandsferð vœri enn
meiriháttar viðburður. Nema þá
að Skipaútgerð ríkisins hefði tekið
málið í sínar hendur!!
Það er hið frjálsa framtak á
sviði samgöngumála, sem hefur
verið aflgjafinn á þessu sviði und-
„Æskunni hættir til að gera akkeris-
fest. úr kongulóarvef“. (O. T.).
„Þeir sögðu ekki neitt, hvorki illt né
gott og það er líka alltaf öruggast, ef
maðurinn er heimskur". (Blað af himn-
um ofan).
„Við erum til þess fæddar að sitja 4
hærra priki en hinar". (í andagarð-
inum)
„Ekki geta allir verið aðalsmenn. Ein-
hverjir verða að gera eitthvert gagn,
eins og það er kallað“. (Sparigrísinn).
„Ég er það, sem lærðir menn kaHa
„sangvínskur", það er að segja svona
hálfvotur og hálfþurr, eins og maðurinn
þarf að vera hér í heimi“. (Murusól-
eyin)
„Mikið er hvað margar endurminn
ingar geta legið í einu sagnorði ‘.
(Skuggamyndir).
„Það gengur í augun að vera í ein-
kennisbúningi, ef menn eru í sam-
kvæmi“. (Ævintýrið Óli lokbrá).
„Allt frá blómfræinu til ódauðlegrar
sálar okkar er undur, og þó vill mað-
urinn ekki trúa á það“. (Skáldið tai-
andi)
„Vonda jurtin stendur í sólskininu,
en sú bezta oft í skugganum". (Pant-
urinn og skáldið).
„Sumir eru úpp á stáss, sumir til nær-
ingar og svo eru líka enn aðrir tiL
sem vel er hægt að vera án“. (Það er
ólíkt)
„Oft fer það í ruslið, sem ekki ætti
þangað að fara“. (Tannpína frænka'
„Við höldum beinu brautina, því að
þar hittum við engan“. (Snædrottning-
in).
„Rættlæti hlýtur það að vera, þegar
góðvinir manns eru í dómnefndinm".
(Spretthlaupararnir).
„Víst er. mismunað, enda alveg óum-
flýjanlegt, því að annars yrðu allir jafn-
ir“. (Það er ólíkt).
„Eins meðbyr er annars mótbyr“.
(Dóttir leðjukóngsins).
„Mesta ánægja hefur alltaf einhver
leiðindi í för með sér“. (Mörg orð um
líti'ð efni).
„Gallar þínir voru skrásettir — kost-
unum var leynt“. (Korfitz Ulfeld).
„Drottinn gætir smælingjanna". (Und-
ir pílviðnum).
„Það, sem hann fleygði á stiginn se:n
illgresi, varð blóm í garðinum". (Lífs-
ævintýri mitt).
„Mikil er þessi væta, sem verður ið
vaða í gegnum í heiminum". (Stígvéi-
m mín).
„Ég vil heldur gefa kokknum en lyf-
salanum aurana mína“. (Ur bréfi til
Collins).
anfarin ár. Stjórnarvöldin hafa
alltaf verið langt á eftir hinni
raunverulegu þróun flugmála hér
á landi. Það eru flugfélögin, sem
knúið hafa fram umbœtur varð-
andi flugvelli og aðstöðu fyrir flug
samgöngurnar — og þrátt fyrir
góðan vilja flugmálastjórnar hefur
henni orðið mun minna ágengt en
skyldi vegna naumra fjárfram-
laga. Þetta er þó loks að lagast
núna. — En hefði ríkiskassinn átt
að ráða framförunum á öllum
sviðum flugmála og ekkert frjálst
framtak hefði rekið þar á ejtir?
Hver árangurinn hefði orðið get-
ur hver svarað fyrir sig. — Og
ferðamálin? fslendingar og útlend-
ingar þjóta ekki á milli íslands og
útlanda fyrirhafnarlaust vegna
þess að markaðurinn hafi krafizt
daglegra flugferða. Markaðurinn,
fólkið, hefur hins vegar notfœrt
sér að flugfélögin hafa fœrt út
kvíarnar — og það hafa þau gert
H. C. Andersen á efri árum, myndin
tckin skömmu fyrir andlát hans 1875.
„Sama hvort hún er gyðingastúlka
eða ekki, ef vörurnar eru ósviknar'*.
(Skáldið talandi).
egar H. C. Andersen var búinn
að virina lengi að ævisögu sinni, skrii-
aði hann einn dag í dagbókina sína:
„Skrilaði ævisöguna. allan daginn.
Verkjar í tunguna". Þannig er einnig
þeim komið, sem hefur safnað saman
þessum spakmælum, sem geta orðið
mikil uppspretta fyrir ræðumenn á
stjórnarfundum, við trúlofanir og í bruð
kaupsveizlum. Nema þeir vilji fara að
heilræði skáldsins: „Sá sem ekki gec-
ur talað vel, á að halda sér saman ‘.
(í andagarðinum).
Að lokum má koma með eina setn-
ingu úr fjársjóði skáldsins og seg.ia:
„Lokið, lokið . . eins og öllum sög-
um“. (Grenitréð).
í trausti þess að þau gœtu smám
saman kennt fólkinu að ferðast og
komið fótum undir ferðaskrifstof-
urnar. — Um þetta vœri hægt að
fara fleiri orðum, en það er óþarfi.
Það er hollt fyrir hvern og einn
að hafa þetta dæmi í huga. Of
mikil ríkisafskipti í okkar þjóðfé-
lagi geta á mörgum sviðum orðið
okkur fjötur um fót — og hafa ver
ið það. Forysta ríkisvatdsins er
ágœt á ýmsum sviðum, en þegar
hún verður of mikil lamar hún
framkvœmdavilja einstaklinganna,
þeir fara að bíða eftir hugmynd-
unum og öllu, sem til þarf, að ofan
— og það, sem þá gildir, er að
stjórna félagsvist á réttum stað.
Við þurfum ekki meiri þjóðnýt-
ingu, heldur meira frelsi — en a
meðan við bíðum verðum við visi
að borða þœr kartöflur, sem Grœn-
metisverzlunin telur nódu góour
ofan í okkur.
Haraldur J. Hamar.
25. september 1966
0 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS