Lesbók Morgunblaðsins - 09.04.1967, Blaðsíða 16

KROSSGÁTA LESBÚKAR

5Æ-
[p ’-ryx H. - S/K-
» ^ 17 V. y FU(,L- RK SKigg- /NU fíýEVf. ifmn T"UL-- PRf? <+TflF- KIILDI \ /
áÓDiift /OflíUR uffæri fflóc —v—
U M Tópt* ÍLflT/ft Eíkth- /flflR/C
f) LlT- IfJN + Þ/tTr /Hn 1 k
NfFMD híLXR - > á'pnc.r- FJÍ « 1 SKfí- KKS
V t ■ /Ylflí/M- VtRKI cr C, LGV Ul
fUóTi ós<víoi« w- z eidi
ÍLflTIÐ SHfH- Mfí
JP/LIÐ P^í/M
flUDfl ZW VTfí
ró n- \jefc* Tot- unl- HElTli
FRfm- Mitr'ifl + TÚRT 1 > > l eius u fZ. LíoTHR V 1 E/HS
rfíffíHn Uft S7-J- oRHrtA* CRNiftpvs <\'r' IUU SETTi/R 'l STÓ- f+sEHf1 KHRf?© í/ui'n-
—> 1
y'ifí- bruLt,- KoM l£)
H£IP-
1,'lK- i+yii- Hluti SÚTflR gi-iM- ÍKlPflH
KlTP- JNN £ R-F- /KfiT- fl R
il>T ■ HL-yót) KE'iRR
í/froT ÓLdÐ
PY6(.u* TÚP
ie\r grjoiity
>
tíflR- LfídS
$ KR
fiíUR
s?\v
f/tDD
Utfí
l/HiA
HKHflP
.. v
HbFMO-
f jrT/l‘
FUKf)
V
fioRF-
IR
hul-
F/Nfl
Q
C
IA
a
Q>
M
o*
c
*■
o
M
M
«Q
Qv
m K>t /Kfl >\Vtl m 6lts- flHt» ■ ah: F£RI úmr n t> 8**ífl ftfUM FFN l 8£r- 1 R ■ IVWty HÚIS JflUB íflTIC
u í fí yifiT? 5 K 'O L fl N u W- F R N 4 e L 5 f N
r T ú L fí w u bJlcl L fí X ft u H HUoCI BCI ft R 4 ft SM.TI N 1
UufcKH 1? R. 'fl L ft T fr R FRflur Iftfl 4 'fl T u N fi oir- JflRH £ 4 4 / N fl
/>• *■ •Ttífc* Tutr 'fí R 'fí s fí R Kfpfcf LfíHÍ 7 re P ft R 1 Í/IKDÍ FíTíT 6 R £ F líKfc»- ft L / N
(.tlT- fífcUHI n U 4 '0 R fl 6 e 1 T R '0 fl i> «»fi Ltno / 'fl R KH“P SrflCU ÍMfl- • «0 '0
* T ‘0 T fl R. Ý r ft —+ '0 L 'i K 1 R Tlí ? 'ft L
á r0 M»KI- IUM X(.n KflL fl 4 á a r*. ’jFj, 1 ori H JriiT. uNn 0 P Æ á> /
UUIO 0" L 1 N U 4 fl U L ¥ N 0 T Æ i> R 1 £.«<£>/ M£TI N
N ’fl N fl 5101 fl R R 1 I J O nn MífTcf ft F ftJ L 4 0 irs^r- K 'ft
m á ÍZIL 1 N '1 u R N Ufí fl í i- wi 4 N U R U N R 1«**'
Ú R ..... N F SUNt> rwu 'f? L </ 5 1 ÍHfKK IECUR N Sr M '/ L fl
SfJSÍ flK F f N N 1 R »•«*.' Fuu fc T c’*«* K is! 5 ft 4 ft N < S
W' R F / N e F N fl Ltí '1 iá‘ L'ir-~ f/tfU Þ ft R M Himoi 'fí R fí N fl
SKJR- R \ i> fl N K08U ft (x N ft R > 'B -* £1 y f> 1 £ y urrnr. Clv- ircpi T H K
■ £> l*n»u trár J L vcu 7Ef7 4 T 1 4 TÆKi E HV 41 R </ T F? Nocii 6flr K L '4; H 0 L f?
*$ -v K fí (t Á 1 usí N fí K 1 N N rxht ís Ú R ítf.jr. K T '0 u N) lí VJ IUU R
Vl n n R u R R fí R QIiKt £ á DcKpn t T f? • <■ V ft u K 5 V ft N N <? R rcc,- UML
(fí.' T 'fí 3>- o R F ÍOUVU J'ý'R K" R fl Afl B Lí i> Hv'C 1 ZÍ/NS K L '/ £> BIKK JS1 irípií J> R rO 4»
1 N u a gtim '0 5 ir ft R <•»* fl U i> 1 N N Uáfít 5 1 S L ft
i 4- V -> N 'fl T T i u R U N N 1 5 N N R ffl e 4 0 R '4 S
Aldraður maður, sem sótt hefur
hina stórfróðlegu uihrœðufundi
Stúdentafélags Háskólans í vetur,
kvartaði yfir því í Morgunblaðinu
nýlega að unga kynslóðin vanmœti
bað sem eldri kynslóðir hefðu fyr-
ir hana gert og gœti ekki sett sig
í spor feðranna. Unga fóllcið hefði
allt á hornum sér og gerði ekki
annað en nöldra þá sjaldan það
kveddi sér hljóðs
Vel má vera að sannleikskorn
felist í þessum ummœlum gamla
mannsins, en ég held því fari fjarri
að hlutur feðranna í velsœld þjóð-
arinnar sé jafn
lítið metinn og
hann vill vera
láta. Hitt veit
unga kynslóðin
þó fullvel. að
velmegunin er
ekki einvörð-
ungu ávöxtur
af súrum svita
eldri kynslóða,
heldur á hún
fyrst og fremst
rœtur að rekja til óhóflegs stríðs-
gróða, meðan öðrum þjóðum Evr-
ópu blœddi, ölmusufjár Marshalls
og tœknibyltingar sem valdið hef-
ur aldáhvörfum í atvinnuháttum
þjóðarinnar. Hún veit líka að hin-
um skjótfengnu auðœfum hefur
fylgt margháttuð spilling sem er
smám saman að grafa undan heil-
brigði þjóðfélagsins. Jafnvel þó
svo vœri, að við œttum góðœrið
eingöngu að þakka framtaki og ó-
sérhlífni feðra okkar, fœ ég ekki
séð að gagnrýni á ríkjandi áldar-
anda sé nein goðgá. Við vœrum
sannarlega illa á vegi stödd, ef
unga fólkið, sem enn er óspillt af
fiárgróðahyggju og hentistefnu,
iéti sér sollinn í léttu rúmi liggja.
Við búum nú við einhver beztu
lífskjör í víðri veröld, og er þá
hyggilegt að huga að framtíðinni
og reyna að gera sér grein fyrir
hvert stefnir. Og vissulega er útlit-
ið dálítið ískyggilegt, þegar horft
er til þeirra þátta sem mestu máli
skipta í nútímaþjóðfélagi. Vita-
skuld er heiðarleg fjáröflun allrar
virðingar verð, en undirstaða allra
framfara í nútímáþjóðfélagi er
sem viðtœkust menntun þegnanna
í öllum greinum. Fyrir nokkrum
árum sótti ég sumarnámskeið við
háskólann í Bonn, þar sem fjallað
var um þýzkt þjóðfélag samtímans.
Minnisstœðust alls sem þar kom
fram varð mér heimsókn fulltrúa
allra helztu stjórnmálaflokka lands-
ins, sem rœddu við okkur um
„efnahagsundrið“ svonefnda. Þeim
kom öllum ásamt um, að hér vœri
í rauninni ekki um neitt undur að
rœða, heldur stafaði efnahagsupp-
gangur Vestur-Þjóðverja fyrst og
fremst af því að þeir hefðu fengið
íkeypis á fœribandi austan að dýr-
ustu þegna þjóðfélagsins, tækni-
fræðinga og sérfrœðinga á öllum
sviðum. Þessir menn gengu beint
inn í athafnalífið án þess eyri vœri
kostað til að mennta þá. í því var
„undrið“ fólgið.
1 auðsældarþjóðfélagi íslendinga
hefur þessu verið snúið við.
lskyggilega stór hluti af dýrustu
og bezt menntuðu þegnum íslands
glatast þjóðinni að fullu og öllu,
vegna þess að þeim eru ekki búin
viðunandi starfsskilyrði heima fyr-
ir. Þetta er að vísu vandamál með
mörgum öðrum þjóðum, en það
hlýtur að vera íhugunarefni í þjóð-
félagi sem býr við einhver beztu
lífskjör i heimi. Flótti bezt mennt-
uðu þegnanna úr landi kostar
þjóðina áreiðanlega fúlgur sem fá-
ir gera sér rétta grein fyrir. A sama
tíma rísa í landinu glæsilegar
verzlunarhállir svo tugum og
hundruðum skiptir. Er ekki eitt-
hvað meir en lítið bogið við slíka
þróun?
Flóttinn getur ekki stafað af
fjárskorti einum, því í landinu er
mikið fjármagn. Hann virðist
miklu fremur stafa af skilnings-
skorti ráðamanna á mikilvægi
þess, að menn afli sér fullkomnustu
menntunar á öllum sviðum og
hagnýti hana í starfi. Hér ríkir
með öðrum orðum varhugavert
fúskaráhugarfar. Mér er persónu-
lega kunnugt um állmarga unga og
hámenntaða menn sem komið hafa
heim að námi loknu með fyrirheit
um góðan aðbúnað og viðunandi
laun, en hafa síðan hrökklazt burt
eftir skamma dvöl vegna þess að
fyrirheitin reyndust blekkingar ein-
ar og hlutaðeigandi yfirvöld skorti
állan skilning á mikilvœgi ný-
tízku sérfræðiþekkingar. Hér skal
aðeins nefnt eitt dœmi máli mínu
til áréttingar.
Dr. Hálldór Þormar mun vera
okkar fróðasti lífeðlisfrœðingur í
frumu- og veirufrœði og hefur
unnið merkilegt brautryðjandastarf
á þeim vettvangi, einkum þegar
hann fann aðferð til að rækta
visnuveirur í vefjagróðri, sem
opnaði leiðina til frekari rann-
sókna á visnu í sauðfé. Hann hlaut
gullpening Kaupmannahafnarhá-
skóla fyrir rannsóknir á frumulíf-
eðlisfrœði árið 1956 og varð dokt-
or við sama háskóla í maí 1966 fyr-
ir ritgerð um samanburð á visnu-
og mœðiveirum. Hann dváldist við
Káliforníuháskóla í Berkeley
1957-58 við nám og rannsóknir,
ennfremur við Statens Seruminsti-
tut í Höfn 1960-62 við rannsóknir
á visnuveirum. Við Tilraunastöðina
á Keldum vann hann að rannsókn-
um á visnu- og mœðiveirum 1958-
60, og hefur starfað þar síðan 1962
sem sérfrœðingur í veirufræði. Ár-
ið 1965-66 dvaldist hann við rann-
sóknastörf í Vísindastofnun Vene-
zúela í Caracas. Hann hefur birt
25 vísindaritgerðir um frumu-
frœði og veirufræði í erlendum vís-
indatímaritum.
f ársbyrjun 1965 sótti Halldór
Þormar um prófessorsstöðu í líf-
zðlisfrœði við lœknadeild Háskóla
tslands. Þriggja manna dómnefnd
dœmdi hann hœfan í stöðuna, en
við leynilega atkvœðagreiðslu í
lœknadeild 12. maí 1965 mœlti
meirihluti með öðrum umsœkj-
anda sem skipaður var í stöðuna.
Daginn eftir kom forseti lœkna-
deildar að Tilraunastöðinni á Keld-
um og tjáði Halldóri að lœknadeild
vœri einhuga um að æskja þess,
að hann sœkti um og fengi stöðu
forstöðumanns Tilraunastöðvar-
Framhald á bls. 2.