Lesbók Morgunblaðsins - 08.10.1967, Blaðsíða 16

T IR VI® FISK- lAB,- IHN 4t"‘ íflrtíúr ,*> glTUR. tiflöB - H K.
D ifíbr
/ HUM- fiSHL- UTI v/ ■ Ufl- fíZ
■íÆ „ ph-
/Wa /a t1 L'/KflHV æ ÍMUi,
1 W[: DCr H- 1« lirwrti MltH- MOUR
05- Í.V. rr M
rk ST. eiwm 3eRÍ> OMH- leins /í0
* _ Srfi F- utz 1 ÐSu- SöHl
* UHC,- 'JfÐl STCLIÞ
f/ev i
OC, V- gro' f/L«0R ÍtHTIÐ L'IKHMÍ HWTBR
HlAÓV ffcíO 'i m- KSU
flflFri VÓT m Dut, MM Húl- PÚR- lf>
■Tir- /MN a DflL- HR STHFhK ^EÍMS- L1MUW
. W* 5gRf>U SoKHK) VLeTji ittfí /
KOíTfíf L'lTlÐ
R QLfíá. ÞoRC,
't/UT/i- WLLI
KflKN EKK- e rt / 'fí LL 'fbló'/ r- UR
tfmq- «éTT- u tt FUUL-\ t N N SKfi- h rt
FlÍ- 'oTS hári ENP- fHó. Kttorp HlJöd > ►
LET/- *3L£,t> ‘aHúsi Teiun C'flS-’
ÍMR- £>Rt) Smstin t-'Ktnt Hluti VEHK- r/FHis
GRoO- I9VN áVO
i« fanm- miK DÝZ l/EU- 4* r / 3 >
lcveú- DV«ie Si-anl- sk ie- S'l ÍFlTÍ
KWND IN í£Í
ís~ u. — •— .0 Ql ct ví ct ö>%3 t — Qr — QC'. ..b 1- \ ->
I : ■31 ■s/5 % 'ji. CL- v-o —J Cú $ Ct “■> Ct c* ~ö Y- “5T oT
V 5S: 14. Ct — -1 — ts 1 1 gr 4. tí: "vT K 1 1 vd o: •-O v->
> .ts CL •c- v\ 11 cL > QiZ CE cZ i 1 <3: i\ u_ •ir \- <t Cd 1e U-
"3 ”5: V ib \o. 1 5$ ci ct -J ct 1.0 1 01 vy 1 íi s: cc T b — ~ <t
o A 1 Q: 3 , a Qr •s: ct i tC5 ‘z. tr Qí I ÁE O t >.
s« V- b £\ j 1- ljJ í- 4 ja 1 1 TT -Z. s 01 íii \n .£•£ 1 ~-L N>- V>
i> V-i oc •v/> <k Qá .cn -S A . -3 ii| L_ — "Z. ~ ct oí 1 1 tí: TT í- 4.0.CÍ
t tjfs íx tó * 3Í cV 2 tr s: u. A nr a cv I 1 UJ U- <3: Ol I* w ct VO —
| cy — -j lil t- V VJb V/> 1 1 • O I a -j cr ~Z- T=T q: oc'
mSh [t ÍJj. )i •::í d: -3“ — ■2 1 1 V) ki cí! "3I u. TJ — I 1 v
É > ct *2. tz] 5tr % 1 1 Ui — ct i 1 > t!: T Qr
1 rHlÍé UJ - ~ —> 0 \r> —• & II 0
1 L II S cC f j u S c£ cc — -S“® 10 n E u- <X- cv, - E
Eftirfarandi spil er gott dæmi um, hve
nauðsynlegt það er fyrir varnarspilara
að vinna vel saman ef hindra á, að
sagnhafi vinni spilið.
Norður.
A Á-D-10-9-6
V 8-5-2
♦ Á-2
* 7-5-2
Austur.
A 5-2
V 4
4 D-8-7-6-5-4
* Á-10-8-3
Suður.
A K-7-4
V K-D-G-10-7-3
4 10-9-3
* 4
------- ------- — ■ - " " ■■
Nœg atvinna er í hverju þjóð-
félagi talin meðal hinna þýðingar-
mestu gœða. Þeir sem þekkja og
muna atvinnuleysi, minnast þess
með hryllingi og sem betur fer
höfum við íslendingar ekki verið
þjakaðir af atvinnuleysi síðan á
kreppuárunum milli 1930 og 1940.
En svo mjög hefur ástand og hugs-
unarháttur breytzt á þessum ára-
tugum, að það sem víða mundi
talin nœg atvinna og nœgar tekj-
ur, dugar naumast, þegar við ís-
lendingar eigum í hlut. Að hafa
nóg að gera þýðir nú það sama og
að hafa nóga eftirvinnu og helzt
næturvinnu; geta lagt nótt við dag
öðru hvoru og vera yfirleitt að
dunda eitthvað á kaupi framundir
miðnœttið. Þetta hefur þær afleið-
ingar hjá flestum með venjulegt
brek, að þessi
óhæfilega
l angi vinnu-
tími verður á
kostnað af-
kastanna og sé
á það minnzt,
liggur rök-
semdin Ijós
fyrir: „Þeim
vœri nœr að
borga hœrra
kaup, þá þyrftum við ekki að vinna
aukavinnu og gœtum mœtt vel
sofnir og óþreyttir“.
Það lítur vel út að slá þessu fram,
en aftur á móti vafasamt, að það
fái staðizt. Ástœðan fyrir því er
sú, að það er alltaf nóg við aurana
að gera, þar sem ríkir talsvert kapp-
hlaup um veraldargæðin og kröf-
urnar háar. Fjöldi kornungra hjóna
rœðst í íbúðarbyggingu; fyrirtœki
sem kostar ef til vill hátt í milljón,
— og það með tvær hendur tómar.
Það þykir sjálfsagður hlutur að
eignast allt undir eins: íbúð, ný-
tízku húsgögn í hvert herbergi, full-
komin heimilistœki, bíl og auk þess
þarf að taka þátt í skemmtanalífi;
geta borðað úti öðru hverju og
Sagnir gengu þannig:
Vestur — Norður — Austur — Suður
1 Lauf — 1 Spaði — 2 Lauf — 3 Hjörtu
4 Lauf — 4 Hjörtu — Allir Pass.
Suður var sagnhafi í 4 hjörtum og
vestur lét út laufa kóng. Austur sá
strax að sagnhafi gat í hæsta lagi átt
eitt lauf. Hann sá einnig að spaðinn
var mjög hættulegur litur og ef takast
ætti að láta sagnhafa tapa spilinu yrði
að gera einhverjar ráðstafanir og það
tafarlaust.
Hann drap því laufa kónginn með ásn-
um og lét út tígul 8, vestur áttaði sig
samstundis á þessari sókn og lét kóng-
inn, en sagnhafi drap í borði með ási.
Nú var tromp látið úr borði, drepið
heima með kóngi og vestur fékk slaginn
á ásinn.
Vestur lét nú út tígul gosa, austur var
vel á verði, drap með drottningu og lét
einn tígul. Sagnhafi drap heima með
tíunni, en vestur trompaði með hjarta
9 og þar með tapaðist spilið. Augljóst
er að samvinnan milli A—V verður að
vera góð, t. d. verður vestur að láta tíg-
ul kóng í byrjun, en ekki gosann og
einnig verður austur að drepa með
drottningunni þegar vestur lætur út tíg-
ul gosann.
komizt út fyrir pollinn, þó ekki l
vœri nema til að verzla í London.
Allt er þetta gott og blessað,
skemmtilegt og eftirsóknarvert, en
hœngurinn á svona lifnaðarháttum
er sá, að þeir kosta offjár. Fyrir
kornungt fólk, sem kannski hefur
átt tíu þúsund krónur upp í ibúðar-
kaupin, gœti manni virzt að eitt-
hvað yrði að bíða. En margir hafa
engan tíma til að bíða. Þá er venju-
lega sagt: „Þegar ég er kominn yfir
örðugasta hjallann, þá fer ég að
slappa af og hœtti að vinna alla
þessa eftirvinnu“. En þá kemur i
Ijós, að nýjar þarfir bœtast sífellt
við og örðugasti hjallinn er sífellt
framundan. Vinnan sjálf verður
líka að vana. Þá fara menn að hugsa
í timakaupi; hugsa í krónum og
aurum hverja stund og fá jafnvel
samvizkubit ef þeir setjast niður
til þess að líta i dagblað. Þá er hver
stund með fjölskyldunni reiknuð
sem vinnutap, hvort heldur það er
bióferð með konunni eða ökuferð
með börnin. fslenzkur aurahyggju-
maður, sem kominn var langt út í
heim til þess að líta eitt fegursta
byggingarverk heimsins, varð helzt -
á orði við það tœkifæri, að margar
vélar gæti hann hafa gert við þann
daginn. Það kemur oft í Ijós, að
eyðslan er sársaukafull; enginn veit
betur hvað hún kostar en sá, sem
fjárins aflar. En það verður að taka
þátt í dansinum með brosi á ytra
borðinu. AUt er hvort sem er til
að sýnast.
„Hvíldu þig, hvíld er góð“, var
einu sinni sagt við íslenzkan sláttu-
mann, sem gekk að verkinu helzt til
rösklega. Hann sá, að hvíldin var
harla góð og gœtti þess eins að hvíla.
sig þar eftir. Það sama verður ekki
sagt um fslendinga almennt. Ollu
fremur mœtti segja, að þeir kynnu
ekki að hvíla sig. Alltof fáir dunda
sér til hvíldar og hressingar í görð-
um sínum á sumrin og svo er þess
að gœta, að sumrin eru stutt. Ein-
Framhald á bls. 15
----------------------------------------=[
Vestur.
A G-8-3
V Á-9-6
4 K-G
* K-D-G-9-6