Lesbók Morgunblaðsins - 16.06.1968, Blaðsíða 10

Ragnhildur Ásgeirsdóttir rœbir við Sigríði Hansen í Austin í Texas
Heimili Sigríðar Hansen og sona hennar.
Sigríður og krossinn úr Víðimýrar-
kirkju.
Það má víða finna íslenzka stofna og
dulda dóma á erlendri grund, einnig hér
í þessari undarlegu borg, Austin, höfuð-
borg Texas. Borg sem telur 250 þúsund
sálir í marglitu fólki, hvítu, svörtu, gulu
og brúnu.
Spönsk húsagerðarlist setur sérstak-
an ævintýrablæ á borgina. Húsin
standa nánast eins og inni í skógar-
rjóðrum, svo stórir eru garðarnir víð-
ast hvar í kring um þau, og frumskóga-
legur er allur þessi mikli gróður, þess-
ir ógnandi mannhæða háu kaktusar,
stoltu pálmar og voldugu aldagömlu
tré.
Hér iðar allt af lífi. Allskonar flug-
ur pöddur, slöngur og sérkennilegir
fuglar eru hér á ferli. Til dæmis eru
hér mjög skrautlegir bláleitir fuglar
með eldrauða hnakka en arga skræki.
Mest ber þó á svartri krákutegund:
Það eru frekar stórir vígalegir hrafn-
svartir fuglar með mikið og montara-
légt stél. Þeir fljúga lítið og láta sig
nánast detta niður úr trjánum eins og
illur fyrirboði.. — Langminnstir og hóg
værastir af öllum fuglum sem ég hef
séð hér eru litlir mógráir spörvar, þeir
tista þýtt og angurvært. Þeir eru inn-
fluttir frá Ástralíu enda eru þeir í eins
miklu ósamræmi við umhverfið hér og
minkurinn heima á íslandi.
Loftið hér í Austin er einkennilega
gott af jafn stórri borg að vera og eru
margar ástæður fyrir því. Til dæmis eru
engar verksmiðjur hvorki í borginni né
nærri. Verzlanir eru mjög fáar ísjálfri
borginni, aftur á móti stór verzlunar-
hverfi hér og hvar í útjöðrum borgar-
innar. Upphitun fer mestmegnis fram
með gasi og á einstaka stað með
rafmagni, en það er dýrt. Aftur
á móti er gashitun mjög ódýr. Lofts-
lagið er líklega ekki heppilegt fyrir
hvíta manninn. Alltof miklar hitabreyt-
ingar og snöggar. Heitir dagar og kald-
ar nætur.
Hér er stærsti háskóli Suðurríkj-
anna, með 28.000 nemendur, allstaðar
að úr heiminum. Einnig er mikið um fag
skóla, enda er Austin mesta skólaborg
Texas.
Fegursta bygging borgarinnar er
þinghúsið. Það er byggt úr rauðgulu
graníti og svipar mikið til þinghúss-
byggingarinnar í Washington nema hvað
turninn er 7 fetum hærri á bygging-
unni hér í Austin. Þakið er úr kopar.
Það stendur í stórum vel skipulögðum
garði með fjölda höggmynda, flestum af
frægum Texasbúum. Eina myndin sem
ég kannast við er af Davy Crockett-
hetjunni, sem flestir íslenzkir krakkar
kannast við af Davy Crockett-bókun-
um. Þessi garður er alveg sérstakur.
Það vekur eftirtekt mína og undrun að
sjá allar þessar höggmyndir af mönn-
um í herklæðum með byssur um öxl.
Það er heil höggmyndaherdeild umhverf
is þinghúsið og tinnusvörtu fuglarnir,
vígalegu spígspora hér um völlinn.
Það er aðfangadagskvöld í Austin-
borg.
Hitinn er um 15 stig. Loftið er kyrrt
og þögnin er annarleg frumskógaþögn.
Myrkrið vefur sig um mann mjúkt og
hlýtt. Fagurlega upplýstan turn þing-
hússins ber við dimman kvöldhimin.
Enginn maður sést á ferli. Við tveir
ísienzkir ferðalangar göngum eftir trjá-
skyggðum gagnstéttum í áttina að eina
íslenzka heimilinu í Austin. Vöðva-
spenntur og skottmikill köttur skýzt
framhjá okkur, bik-svartur og dular-
fuliur eins og andlitið á þjónustustúlk
unni, sem ég sá í morgun gegnum
glugga á gömlu og virðulegu húsi í
spönskum stíl.
Þvílíkur voði að vera falleg lítill
svört stúlka, jafnvel á jólanótt. Klukk
an í háskólaturninum slær 6 og við
erum komnar á leiðarenda. Húsmóðir-
in Sigríður Hansen kemur til móts við
okkur með rauða nýútsprungna rós í
hendinni sem hún var að skera úr garð-
inum sínum. Okkur finnst þetta furður
miklar á þessum tíma árs, en hún segir
okkur að stundum sé svo hlýtt hér á
aðfangadagskvöld, að þau borði jóla-
matinn úti, en það er alls ekki nógu
hlýtt í kvöld, segir hún, og við munum
borða hangikjötið inni.
Við göngum inn og við okkur blasir
heimili, sem andar frá sér íslenzkri
menningu þrátt fyrir að húsakynni og
húsbúnaður séu að mestu á Suðurríkja-
vísu. Bókakostur er hér góður bæði ís-
lenzkur og erlendur og miklum mun
meiri en maður á að venjast á amer-
ískum heimilum.
Synir frú Sigríðar eru báðir bóka-
menn og stunda hér háskólanám. At-
hygli mín beinist sérstaklega að forn-
um viðarkrossi, skornum máttugum
myndum. Hann er ekki stór þar sem
hann hangir einn á vegg, en það er eins
og hann fylli alla stofuna og geri and-
rúmsloftið kvikt. Þessi kross er úr
Víðimýrarkirkju, sem byggð var 1160.
„Af einhverjum ástæðum mér ókunn-
um“, segir Sigríður, „hefur þessi kross
fylgt ætt minni gegnum marga ættliði,
en hversu langt aftur veit ég því miður
ekki.“
„Hvernig stóð á því að þú fluttir til
Bandaríkjanna“?spyr ég. „Eg lærði fag
mitt — Dental Hygiena hér“, segir hún
á sama tíma og maðurinn minn, Skúli
Hansen, lærði hér tannlækningar. Sú
grein tannlækninga sem ég lærði var svo
til óþekkt á íslandi, þegar ég fór að
heiman. Þess vegna voru atvinnumögu-
leikar í þessari sérgrein beztir fyrir
mig einmitt hér.“
„Hvað er langt síðan þú fluttist með
syni þína til Bandaríkjanna?“*
„Það eru nú orðin 16 ár síðan“. Fyrst
fluttist ég til Maine, þar sem móðir
mín Helga Potter og stjúpi bjuggu. Hjá
þeim bjó ég með syni mína tvo óupp-
komna. Þar vann ég fyrir heilbrigðis-
eftirlit ríkisins — Þar sem þetta er
nyrsta ríki Bandaríkjanna fyrir utan
Alaska eru oft mikil frost og hörkur á
vetrum og erfitt yfirferðar. Heiman frá
mér á vinnustað voru 50 km, vegalengd,
eða eins og frá Reykjavík til Þingvalla
Einn óveðursdag mætti enginn til vinnu
nema ég og forstjórinn, þrátt fyrir það,
að ég var sú eina sem bjó utanbæjar.
Forstjórinn bjó aftur á móti aðeins fimm
mínútna gang frá vinnustað. Það var
auðvitað ekki annað að gera en loka
stofnuninni og ég fékk frí þann dag-
inn. En nú er ég búsett í Texas, syðsta
ríki. Bandaríkjanna, og má með sanni
segja að munur er á hitastigi. Um tíma
vann ég við tannrannsóknir fyrir há-
skólann í Indíana en nú hef ég stöðu
við ríkisspítala hér í Austin. Kristinn
sonur minn vinnur nú að magister-gráðu
hér við háskólann en Gunnar, sem er
yngri, mun útskrifast eftir eitt ár, en
hann er einnig staðráðinn í að bæta við
sig magister-gráðu og helzt doktors-
gráðu ef vel gengur. Hann er nú að
útbúa sig á slönguveiðar. Hér í Texas
er á hverju ári allsherjar barátta gegn
eiturslöngum. Veiðarnar standa yfir í
þrjá daga. Síðast veiddust 18.000 slöng-
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
16. júní 1968