Lesbók Morgunblaðsins - 07.02.1971, Blaðsíða 15

Tyrone Power stígur út úr flugvél sinni á Keykjavíkurflug-
velli. (Ljósm. Mbl. Ól.K.Mag).
Tyrone Power
Það vœri gaman að fá að
vita hver fann upp það merka
og margtuggða orð „Bitlaæði".
Ég þori að veðja einum fimm
krónum um, að það hafi verið
fullorðinn maður, sennilega
blaðamaður. í orðinu „æði“
felst nefnilega l’ítilsvirðing á
þessum lofsverða áhuga unga
fólksins á Bitlunum, litilsvirð-
ing, sem einungis getur verið
œttuð frá fullorðnum manni. Og
maður hefur svo sem heyrt
mömmurnar fjargviðrast yfir
Zeppelih-dýrkuninni og ýmsu
öðru skemmtOegu, sem unga
fólkið yijar sér við á síðkvöld
unum. En nú er kominn tirni til
að þagga niður í þeim í eitt
skipti fyrir öll. Hér verður
rakin frásögn Morgunþlaðsins
af heimsókn bandariska leikar
ans Tyrone Power, sem kom
hingað í fyrsta siren þann 23.
nóv. 1947. Hafðl hann verið á
löngu ferðalagi um heiminn
með vinum sínum í einkaflug-
vél sinni, sem hann flaug sjálf-
ur, enda var hann með algera
flugdellu og hafði verið flug-
maður í seinni heimsstyrjöld-
inni. Koma hér glefslur úr frá
sögn Morgunblaðsins, en megn-
ið af þeim skrifaði fyrirrenn-
ari Velvakanda sá er Víkverji
nefndist.
® Tyrone
— í>að byrjaði á flugvellin-
um, er haren kom út úr
vél sinni. Fáir vissu um komu
hins merka kvikmyndaleikara
og þvi tiltölulega fáir að taka
á móti honum. En það voru
nógu margir til þess að and-
vörpin, stunumar og upphróp-
anirnar byrjuðu hjá lcvenfólk
inu og undirskriftasafnararnir
fóru af stað.
• Ó! Æ! Aa!
Hann Tyrone var ekki fyrr
kominn út úr vélin.ni sinni en
það byrjaði: „Æ! Ó! A,a,a!“
„Gvöð er hann ekki saetur" —
„Hann er alveg draumur!"
„Það er liann!“ „Gvöð, það er
hartn Tyrone!"
Og mikið má það vera erfitt
að vera „Stjarna". Hann Tyr-
one var ekki fyrr búinn að
fylla út tollskýrshimar, þegar
hópuiriinin réðst á hann till að
fá hann til að skrifa náfnið
sitt.
Það er nefnilega mikils virði
að eiga undirskrift frá frægum
leikara.
• Tíkallinn
En í óðagotinu til þess að
komast á stað til að sjá hann
Tyrone, höfðu sumar blómarós-
imar gleymt að taka með sér
blað til að láta hann skrifa á
og þá var gott að hafa með sér
peningaseðil, enda var óspart
veifað framan í manninn fimm-
köllum, tíköllum og jafnvel
fimmhundruðköllum. (500
krónur jafngilda líklega einum
sjö til átta þúsund krón-
um nú, ef ekki meiru).
Tvær ungar stúlkur voru
þama á vellinum í vandræðum.
„Á ég að láta hann skrifa á tí-
kallinn?" sagði önnur. „Ha?“
ansaði stalla hennar. „Já, en
þá er bara verst að ég tími
ekki að eyða honum og þá er-
um við blankar!"
® „Ég kom við hann“
Og það hlýtur að vera mikil
sæla að hafa komið við kvik-
myndastjörnu.
„Ó, veizjtiu ég kom við hann,“
sagði ein blómarósin og stundi
svo þungan um leið. „Nei, je
minn, komstu við hann sjálf-
an?“ sagði hin, sem ekki hafði
orðið þeirrar ánægju aðnjót-
andi.
„En hann talaði við mig,“
sagði sú þriðja hróðug.
„Nei, og hvað sagði hann?“
„We will leave at seven.“
(Við förum klukkan 7).
Ekki ónýtt að vita það.
9 Á Borginni
En jafnvel kvikmyndalei'kar
ar drekka eftirmiiðdagskaffi og
þurfa á hressingu að halda eft-
ir langa flugferð. Og hann
Tyrone er engin undantekn-
ing. En hitt er annað mál, að
stjömur geta ekki fengið að
vera í friði við eftirmiðdags-
kaffið síi'tlt á Borginnd. Fiislkisaig-
an flaug um bæinn og hann
Tyrone var ekki búinn að sitja
lengi við kaffibollann sinn á
Borg þegar salimir fylltust af
fólki og hann varð að flýja úr
veitingasölunum.
Fyrst þegar hann steig út úr
bilnum við Borg var þar eng-
in hraíða utan tvær ungar telp
ur um fermingu, sem áttu vist
ekki von á neinu sérstöku. En
er þær komu auga á Tyrone
var eins og eldingu hefði sleg-
ið niður og þær hrópuðu báð-
ar í einu: „Það er bann Tyrone
Power" og svo skvettust þær
upp að aftan (eins og kálfar á
vordegi) svo það sást í sólana
á skónum þeirra.
• Og enn magnast
lætin
Og um kvöldið borðaði
hann Tyrone á Borginni með
félögum sinum og nokkrum
starfsmönnum Flugfélags ís-
lands. Þar endurtók sagan sig,
nema í heldur stærri stil. Borg-
in fylltist af fólki sem glápti
eins og naut á nývirki og það
skal sagt kvenfólkinu til hróss,
að strákamir voru sízt betri
hvað ágengnina á manntetrið
snerti. Og það var huggun þeim
Islendingum, sem hálfskömmuð
ust sín fyrir framkomu landa
sinna, að amerískir menn, sem
þarna voru inni, voru frekast-
ir og framgj amostir að ónáða
Stjörnuna.
• Skrílslætin
þennan aðgang í fólkinu, voru
skrílslætin fyrir utan Borgina.
Þar hékk lýðurinn, sem ekki
komst inn, á gluggunum og
veinaði og skrækti, en þegar
Það sem mönnum leiddist við
beðið var um lögregluvernd
fyrir veitingahúsið var því ti'l
svarað, að ekki væru til menn.
Það breyttist þó eftir að lög-
reglustjóri hafði verið lát-
inn vita.
9 Leizt vel
á kvenfólkið
Og svo skeður það merkilega
við heimsóknina hans Tyrone
og eftir öll lætin, að honum
leizt svo vel á islenzka kven-
fólkið, að hann kvaðst ekki
hafa séð annað eins á sinni
löngu reisu um fjölda mörg
lönd.
„Þær koma hér iren i stríð-
um straumum gullfallegar og
alltaf heldur maður, að nú geti
ekki komið fleiri laglegar, en
stöðugt bætist við. Þetta ætlar
að verða endalaus straumur af
svona gullfallegum stúlkum,"
sagði hann Tyrone.
Kvikmyndaleikarinn gat
þess einnig, að við fyrstu sýn
geðjaðist sér vel að fólkinu og
er hann var að þvi spurður
hvort honum fyndist ekki nóg
til um öll ólætin og ágengnina
lcvaðst hann vera vanur slíku
og það yrðu menn í hans starfl
að sætta sig við.
„Þér hefðuð átt að sjá iætin
í fólkinu í Suður-Afríku, þeg-
ar við komum þangað. Einu
blaðinu í Jóhannesarborg þótti
nóg um og birti mynd af stór-
um nautgripahóp, baulandi og
beljandi og mynd af mér var
sett inn í hópiren, eins og til
þess að lýsa skoðun sinni á
þessu.“
Þannig var „Bítlaæði" ársins
1947. Ekki er ólíklegt, að ein-
hverjir lesendur geti feregið að
sjá eiginhandaráritanir leikar-
ans hjá mæðrum sínum — eða
jafnvel feðrum, enda sjálfsagt
miklar gersemar (árrtanimar).
En það er augljóst af þessari
frásögn, að þegar fullorðna
fólkið er að skammast yfir
í fari unga fólksins, þá er það
af einskærri öfund, vegna þess
að fullorðna fólkið er orðið of
gamalt til að stunda þetta
áhugamál sitt sjálft.
Tyrone Power var einn alh'a
vinsælasti kvikmiyndaleikarinn
eftir striðið. Hann var dáður af
kvenfólkinu og myndir hans
áttu gífurlegum vinsældum að
fagna. Nú orðið sjást þær vart
nema á sjórevarpsskermum og
höfum við feregið að sjá fáein-
ar hér í sjórevarpi. Tyroree
Power átti aftur seinna stutta
viðdvöl hér á landi, en nú
kemur hanre ekki hingað aftur,
því haren lézt árið 1958, 44 ára
að aldri.
Og svo er hér að lokum eiren
góður „popptónlistarbrandari"
frá árinu 1947:
Maður reokkur fór iren á veit
ingahús og fékk borð rétt við
hljómsveitina. Eftir að hafa
þolað hávaðaren möglunarlaust
nokkra stund, sneri hann sér
til hljómsveitarstjórans.
„Spilar hljómsveit yðar það
sem beðið er um?“ spurði
hann.
„Já, já,“ sagði hljómsveitar-
stjórinn. „Hvað viljið þér?“
Maðurinn fór niður í vasa
sinn og tók upp spil. „Ef svo
er,“ sagði hann, „viljið þið þá
ekki spila bridge á meðan ég
er að borða.“
Útgefandi: H;f. Árvakur, Reykjavik.
Framkv.stj.: Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar: Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsion,
Ritstj.fltr.: Gísli Sigurfisson.
Auglýsirgar: Árni Garðar Krislinfson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6. Simi 10100.
7. febvúar 1971
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 15