Lesbók Morgunblaðsins - 06.02.1972, Blaðsíða 16

||| pflR- ffttíM- gp.N.1 PcBl ■ 7T ÖTT" UP; KWK1 • i 1 LL^S|óLd3>- _ LjJ r‘- 'l. * He t-r- AR- M.eflNi þflfJP- L6AÚ.' IRNIR ■ K\f- I/Í.MI l~£HÍ' URUflR KVRT- þflR EhJD~ I/J6, SllTiJ- WM
ór CcOTT Ki/Ofí- FfítfCi nusfítz RiKlí)
STflRF b£K Ki •> > LTtíS Fi>R A’ ÍVClPl
SÓMff TRLt- FUftfí. K06M- Fifí\-S>
ITZ' ttoT lumBR- aem tt Þtóf- uR SMA'- OfíS)
$UN 0 KteTþ Ufí. PLflHT- Hflf- RoT % / fiRFfl Tfl© V >
—> V —»
1 A m (ilUFft fRferffl. irtpet
O; m msÆÍ rcíNN HJE2 KR- OP ?- RR. gg:
ú/ELu- KflFN
M 6.0T SNðS- INN e."40
pEKKTF
StírtíT- Ufl.
Hws- Kpre.?- I„ '(oTW mm &U.O tflUST EKEQU
T\iet r etts& ÍANM FLTór- «S|
MflK- RfiD- U«. Eiaa ÉRTlR
VlÐUR -rveiR e.tNi DÝ'RI
Up.- INN RÆKr/iP LAhlOíMU 5KRIFA
wB SPK- UKúfl \ÍIRS-
Ró'SK Be/M V/EL ic v 5TCÍR. 'nrr
DýRfl- HiAoÐ 0URT
Tflfl©- ar- FdRIM 1R-
IféS | \i. VÉ ivc-
KROSSGÁTA M
Lausn a
MORGUNBLAÐSINS | síðusfu krossgátu
Lw.® i P Kjci’- 3B e'& !S ?it'i Vi£>
p B JL S Ý N i R S T 0 L\ TI —> ÍL « F| N 1 M m M
ÍKvW A’ R 0‘ R fl LUIUM T fli L A' R .'TTTT sv/iu £ Ð L 1 s b f?
PG Wm± J 51EÍ TfliT fclTH r H F S fí ¥ & R R 5 I lc.-l' P'.’.r,: 0' Tí 3 r ÍÍToV- U) T
F o' T ■ T 0 L L| fl 9 0 L K 1 FCUíi ú N S fl
■ i~ ‘
Ifi s ft L Kó- LtM K V L & fl! ■ E P L M N Bl L1 fl K
E H R I N & A V I T L fí U Á LÍZÍ JHL fl L „:.H- £| K R A I •,■,: A T
•flM E Ý £ A N Æ L fí S M A’ I K IL rrú A’ TI R N A E £
JEOT óiflrr L T ú L fl wa» i'fnr R I D a % fl- Tj T 3>y»£. o’ r r I fl N1 N : • >JÍ m I 1 1 N
wr um L A' R m N fl fttui 3 fl N A R M KH>et GJEiEaaHBiiHnsriia
I ii HMPl fl'ff H fí r.rm VlRbl fl N i R Ötífíí nmn N □ 0 0 □ Wt'fJ- ifltir. □ N 0 i N N
R Á'ftri o' R U M L o’ A N i- "■• u R flj 0 E N g 1
U I —> T £ K £ T I L p6f' Tfl F fl JL L fl A >4i> T T fl F N
K L F T T kaExHIElQ ieiK- >■ ' ■ j£m R £l L flÍNl 5NIK' lv 1 R fl N
Rætt við
Torfa
Guðbrandsson
Framh. af bls. 8
saga af byggingu barnaskólans
á Finnbogastöðum í Trékyllis-
vík; saga um einlæga hugsjón
og óeigingjarnan framfaraviija.
Fyrir 1930 var Guðmundur Þ.
Guðmundsson, bóndasonur á
Finnbogastöðum, kennari þar í
sveitinni og gekkst hann fyrir
því, að byggt var skólahús úr
timbri árið 1929. Að fjórum ár-
um liðnum brann skólahúsið og
sveitin stóð uppi í sömu spor-
um og áður. Þá var kreppan í
algleymingi og margir voru mót
fallnir þvi að leggja I aðra
byggingu. En það var hugsjón
Guðmundar að búa ungu fóiki
menntunaraðstöðu og hann
lifði bæði og dó fyrir þá hug-
sjón. Þrátt fyrir allair mótbyr
hóíst hann sjáifur handa um
skólabyggingu og gekk sjálíur
i ábyrgðir, þegar ekki var í
önnur hús að venda. Þetta þótti
gert meira af kappi en forsjá,
en skólahúsið komst upp og
stendur enn.
Síðastiiðinn vetur voru 26
nemendur í skólanum hjá
Torfa, þar af 12 í ungl-
ingadeild, sem starfaði I fyrsta
sinn þann vetur. Það þyk-
ir spor í áttina að fá þessa
ungiingadeild og öll börnin úr
Árneshreppi fóru í þessá deild.
Þau geta þá verið heima að
veruiegu leyti á meðan. Síðan
fara þau flest I Reykjaskóla í
Hrútafirði. Þá taka vandræðin
við. Búin eru svo lítil; tekjur
manna svo litlar, að úndir slík-
um útgjöldum verður naumast
risið. Það hefur í för með sér,
að annaðhvort verður upp-
stytta á skólanáminu, ellegar
þessir unglingar reyna að sjá
sér farborða sjálfir með vinnu
í öðrum landshlutum og sjást
varla heima eftir það fremur
en þeir væru við nám í útlönd-
um. Þetta er sá mikli aðstöðu-
munur í menntun, sem oft hef-
ur verið bent á.
Torfi: „Landbúnaðurinn
framfieytir fóiki hér í góðæri.
Aítur á móti veit enginn á
hverju menn lifa í hallæri."
„Oft er um það taiað, að
Strandamenn lifi á hiunnind-
um.“
„Ekki hafa allir h lunnindi,
en reki er þó víðast hvar og
menn hafa einhverjar tekjur
af sölu á girðingarstaurum. Áð-
ur fyrr var talið, að mikill reki
fylgdi á eftir ísaári. Það reynd
ist líka svo, að verulegur reki
varð eftir ísaárið 1965, af
hverju sem það stafar. En sum
árin rekur ekkert að heitið
geti. Og í ár rekur frekar iltið.“
„En Strandamenn reyna þó
eitthvað við sjóinn; víða má að
minnsta kosti sjá báta.“
„Uppá síðkastið hefur það
verið að aukast, að menn eign-
ist smábáta og má nú segja, að
einhver smábátaútgerð sé frá
hverjum bæ. Stundum hafa
tveir bæir slegið sér saman
um slíka útgerð, sem einkum
beinist að grásleppunni."
„En það er vitaskuld erfitt
að búa, þar sem gras vex lítið
sem ekki neitt.“
„Ekki einungis það, heldur
eru sumur sóiarlítil á Strönd-
um. Það gerir einkum og sér í
lagi þokan, sem leggst yfir
okkur utan af flóanum, þótt
bjart sé annarsstaðar á Vest-
f jarðakjálkanum. Klaki fer
mjög seint úr jörðu og af öliu
þessu leiðir að búin eru lítil.
Ég veit ekki hvort það er
slæmt; stundum virðist þeim
mun meira tap sem þau eru
stærri. Kal hefur verið gifur-
legt að undanförnu, en nú í ár
verður minna vart við það.
Menn hafa verið að bera meira
og meira á, en fengið minna og
minna hey.“
„Meira kal og minna hey,
það er gamla sagan. En hvern-
ig gengur með póstinn? Blöðin
eru kannski ekki alltaf
splunkuný, þegar þið fáið þau.“
„Þau • eru aldrei splunkuný.
Yfir sumarið kemur póstbíllinn
vikulega frá Hólmavik. En að
vetrinum eru tveir harðdugleg
ir bræður, Hreinn og Hafsteinn
Sveinssynir frá Kleifum í Stein
grímsfirði, í póstflutningum til
okkar og hafa til þess bát. Þeir
eru þrjá til fjóra tíma á leið-
inni norðureftir, en það er svip
aður tími og oft tekur að aka
veginn, þegar hann er fær.“
„Hefur þá fólkið hér 1 .
hreppnum tekið sjónvarpinu
tveim höndurn?"
„Það er víst ekki. Heldur
mundu það kallast dauflegar
undirtektir býst ég við.“
„Hefur þú sjónvarp?"
„Nei, ég hef það ekki.“
„En það er þó hægt að ná
sjónvarpi í Trékyllisvík?"
„Ég veit það ekki. Liklega
hefur enginn reynt það. Og
ennþá er enginn búinn að fá
sér tæki það ég veit.“
„En nú taka gegningar ekki
langan tíma, þegar búin eru
svona lítil og kannski fátt hægt
að gera utanhúss, þegar f jöilin
hverfa bakvið skaflana. Hvað
gerir fólkið sér til dundurs á
löngum vetrarkvöldum?"
„Hér um slóðir eiga menn
mikið af bókum og lesa mikið.
Auk þess starfar lestrarfélag í
sveitinni og ég er reyndar
bókavörður og fylgist þar af
leiðandi með því, hvað lesið er.
Ég hygg að ekki muni algengt
að fólk lesi annað eins af bók-
um og hér er gert. Algengt er
að 40—50 bækur séu lánaðar á
ári á heimili. En mest veit ég
til að 100 bækur hafi verið lán
aðar á einn bæ — og ég held
að við getum slegið því föstu,
að þær hafi líka verið lesrar."