Lesbók Morgunblaðsins - 03.09.1972, Blaðsíða 9

•ogfl-^l .>jmoYcoWcc-T ð| '9| #
Familie
Journal
Ny serse i vi öesöger
Peter Kitter, Lulu
fortæller j Ziegler
om sig selv 1 pá Æra
vpsKníter
Kom strik-
sæsonen
iforkobet
Pá ^ommertogt med
Stor fjBrve*bHleáreportage f ra
regen/tparrets besog i provinsen
Side Á-5 og 8 \
j _
Lítiö eitt um hin
sérstöku uppá-
haldsefni dönsku
vikublaðanna,
sem eru eftirlætis
lesefni ákveðins
hóps fólks hér
á landi
JOHN F. KENNEDV LEVER
Er það ekki ,RÖKENDE‘?
SUólastjóii í barnaskóla ein-
um á Reykjavíkursvæðinn,
ákvað í vetur, að 12 ára bekk-
ir skyldu læra dönsku öðrum
málum fremur, þegar liæfft var
að konla einu erlendu tungumáli
á námsskrána. Hvers vegna
nauðsynleg-t er að leggja meiri
álierzlu á danska tungu en aðr-
ar liöfuðtungur lieimsins er víst
hulin ráðgáta, en leifar þeirrar
skoðunar munii þó lielzt til í
skóliim. Tilgangslaust er að tala
nm liefð í þessu sambandi;
auk Jiess má segja, að við liöfum
ekki meira samband við Dani en
aðrar Norðurlandaþjóðir. Þó er
nokkurn veginn víst, að Islend-
ingum veitist mun erfiðara að ná
dönskum framburði en til dæmis
norskum og sænskum, eða öllu
lieldur; fslendingar ná næstum
aldrei lýtalausum framburði á
dönsku og grípa þá til Jiess ad
tala svokallaða skandinavísku.
Áiierzlan á dönskiikennslu í
skólum kynni að vera síðustii
leifarnar af yfirráðum Dana á
fslandi. En þessi kennsla, þótt
ófiilikomin sé, kemur ]>ó að góðu
gagni fyrir útrefendur danskra
vikublaða, sem selja blöð sín í
tonnataii á fslandi. „Eru
dönsku blöðin komin,“ spyrja
miðaldra frúr í bókabúðumim.
Og þegar liin langþráða send-
ing loksins keniur, þá kaupa þær
allan glaðninginn: Hjemmet,
Familie Journal, Billedelilad-
et, Söndags BT og Se og Hör.
Þar tneð er næstu viku
að minnsta kosti bjargað og ef
til vill gengur þessi eftirlætis
afjireying áfram til ættingja og
vina.
Hinir álnigasönni lesendur
dönsku vikublaðanna Iiafa ]>á
sérstöðu að geriiekkja dönskn
konungsfjölskvldnna. Þeir vita
upp á liár, að Margrét drottn-
ing getur brugðið upp skartgrip
um, sem virtir eru á 1200 miiljón
ir króna og þeir vita sömuleiðis
Iiversu mörg sett af dökkum föt-
um Henrik prins á. Frá árstíð til
árstíðar er fylgzt með livernig
systurbörn drottningarinnar
stækka í útlegðinni í Róm og bar
fram eftir götunum. Er það ekki
„rörende“ eins og þær segja
frúrnar, seni lesa dönsku blöð-
in. Næsta mál á dagskrá eru
danskir leikarar, sem flestir
virðast búa eins og liafa sömu
áliugamál. Ejósmyndarinn gætir
þess lika að stilla Jieim alltaf
eins upp, fyrst í íbúðinni, t.d.
lijá gamla skattliolinu og svo úti
við bílinn. Einstaka ástarsögnr
fljóta með, yfirgengilega væmn-
ar að vísu, en dönsku blöðin eru
þó blessnnarlega laus við klám.
Meiripartur efnisins er „liygge-
lig“ eins og Danskiirinn miiiidi
segja; blöðin eru fallega prent-
uð. en afskaplega ómerkileg.
Hugsandi maður finmir ]>ar
naumast neitt við sitt hæfi ann-
að en ef til vill afþreyingu, með-
an liann bíður eftir tannlækn-
inum. Enda eru dönsku blöðin í
kámugum og þvældiim biinkum á
flestum læknabiðstofuin. Séu
þau borin saman við vikublöð
annarra Vesturevrópuþjóða,
verður risið á þeim lágt og næg-
ir að benda á Sunday Times og
Observer frá Englandi, Stern
frá Þýzkalandi, Paris Matcli frá
Frakklaiuli, Destino frá Spáni,
og Enoca frá ttalíu. En sama má
raunar segja um viknbiaðaút-
gáfu almennt á Norðurlöndum;
Allers, Norsk Ukeblad, Vi Menn
frá Noregi eða Se, Aktuelt og
Vecko Revyn frá Svíþjóð, eru
ekki iiótinu risliærri en diinsku
biöðin. Sænsiui blöðin eru ]>ó að
því leyti lakari, að ]>au
liafa ekki megliað að liamla á
móti kiámbylgjunni. Sanieig-
inlegt er allri vikublaðaútgáfn
á Norðurlöndum, að þar bcr
liinn alvarlegri vandamál naiiin-
ast á góma; þjóðfélagsmál eru
ekki rædd þar og þar er lield-
ur ekki að finna forvitnilegar
greinar uni menn og tnálefni Iíð-
andi stundar eftir penna-
færa böfunda. Þau eru ekki
vettvangur fyrir góðan skáid-
skap, livorki í bimdnu né
óbiindnu máli, og birta næstum
aldrei listrænar myndskreyting-
ar eftir færa listamenn. En jiaii
birta ágætar ljósmyndir og setja
efnið mjög þokkalega upp.
í nviu ebifaki af H'emmet get
ur að litá dæmigert efni: Heim-
sókn á herragarð á .Tótlandi
ásamt grein um „godsejer" og
„hofjægermester“ Rottböll og
frú „liof jægerméster" Vilieke
Rottböll. Hér er snobbið í al-
gleymingi og enn verið að gera
gælnr við nálega útdauðan aðal
á herragörðum. Svo er lesend-
um Iioðið aldeilis einstakt tæki-
færi: Með því að klippa miða út
úr blaðinu og senda ásamt tú-
kalli, er liægt að fá „fiotte
farvebUleder“ af komingsfjöl-
skyldunni. Með því að snúa sér
til Hjemmet, er einnig Iiægt að
fá keypt lystilegt fjölskyldiial-
búm með kórónu og merki
drottningar og svo limir maður
myndirnar á sinn stað: Anne-
Marie hér, Benedikta prinsessa
liér, Margrét nieð ríkisarfann
liér og svo framvegis. Hve óend-
anlega hugnæmt og „rörende".
En forsíðan er að sjálfsögðu
Franih. á bls. 15
| Hojdepunkter i
kongehuscts historie
I i1 v<jnár.iíc }<>•> clcr drotmmj*
1 M;Uj?Yc(he t n nuUr ovcr
I hi.u'cv !.f! uíiivv't'- hú'ímceliyho-
dcr. iirr>!>;urijN'rj i„h ,r!r -r mcrf
[ -‘i(>r f'mihu <h- smykhrr, lum v>scr
svg'nuxi V.n dd at- dcm km tloií tH j
fe'ih,' berh-K-v j>;> h'.<.-,;nhoiM|
| <SÍ(.»E IX' har <.bh tilheilcs, .uj
I do ■svfttbfiiiserer ixmicpunkfverfje i L_
[ drbnciítigcns^f
Uisft'ric.
BhiruiC tic VH'rdiiftklc >mvkfcbr>pfc
; rom th\Miníjtt>'cn enn', cr nelopl
| stcact pri dc \o dromrin^chtliebcr |
!>ct t.'r ct sakaUU }icrh'{x>ires<ei.
fhiire hctvikT p:i!rc, og p.-rienje,
J *tom káKics <fr.ibe>icrler, c»
I takusk {Kcrch ftnedc. I.»c er ;\t I
| >m{X>ncrertbe rtmi'cUe, skont ,.h-1
I er h cmbiYdt al en iifie m<n lin<< pá j
I knn / eentimeicr- !>cnp'le.
I U.h rn;m cncYnp hós en uí vei - .
<l<;us hcromlcstv jitvclerer, ncmli<s<
j iiithuni i \ <:< C:•«',<i>:u5! < U'oti;. j
J iKivtic hcson :<i cn vred soltan.
som p;>st<KÍ, .u suhitmt' v(mv pcr- ;
I íer umníjpi kunnc \,crc ;c<(tc, |
j overheviste m>m ktmricn veb ;n !
in'tivi-e uí, íu í);mmarks
nínc ejctic ot \u;U ,m ><
[ kostbíUc Op vdcrst sjmkinc di áhc-
[ neríct.
ii
3. sept. 1972
YESBÓK MORGUNBLAÐSINS 9