Lesbók Morgunblaðsins - 03.09.1972, Blaðsíða 16

Kvéh- FA’lm- AR. VCRK- FiCRlí- inS sk-t- £ND- IHÍK C.LHT- HÐI KéPP- UR ó’md- U£> uraN HF 9gKSÍÆ fí/jpi | OÞ0- tK K- 1 N tJ u'l K - BMS- HLiATft
■ IvjÉ W _ ' !ÍM W / • í/ 1 KL/Eí' URiMM 5VHC
L'IK- ftKti- HUlTAR HHV Hflf 6/EW 5úR- EFfSi
Soiz- paaiMa/ KlATUft . - Ftoldi SÆTr
\v v/ÆTL- R-Ð t fórAUMA STöÐR
ÞUáM- neuR- IWíJ HtúP- ufUWM A' Fótum Hvet- BoK-Ofl
M’ <1/ \K KAMR FiLL TA CFTlP. rv'i - HLJ.
WlHH- pOK- ARMIR. - \f oTfí VÍSfl SKVthl
iYÍK euí- )TÆi»
u't K- RtoS- Hi-ur- i BR. ÖHZ- SiUK- BK VoMPAó Tku Fl UM MA'lmi V VoVrr PþíIóK- AÞftR.
Lfí'hS- PÐI Hí?AiftK flFteoM- ewouK. CoR«>- nMO i troRip. K/e m geis- Tir- ILL- ktvifl- HU- óí?eiM
IHM 1 ,ð L'ELeCi- UR A’t/írttg SRM- HL.T. tevFi
H t-T. VCO N - u NH
CkLSC*F- Ri VÆTí-AR FL-lTlR /MN R. ©'
\ Ð 'f'oA/f/
fLEIN r-s-dhi
5ÆRR ÍKZðtC' FU<*t A/flur zeifsí
HRElH/J þtl SK- UMM
IHMHU'. ítoft'- ORÐ $óu ÍMÐ - 1 N 6,
ZTA/4- Tf\ L'iK- BK’L' hutii; Kotd- ■
S{>Í?R’Ð- 1 UR ST- V'T-
KR ÍO : ss< SÁI A
11 :T«J
MORGUNBLAÐSINS
»
Lausn
r
a
síðustu
krossgátu
Í|J| <,v HÁV- A£>' térun y H F - KMitS 8<wrt 1 N 1L- 1 !K. 1 U«W V'
AW ú*. R A M 8 y 6 6 1 L £ a. U R. fLElþ UR. 5 vc £ 1 N A
FA- ÐR A L A A"> 5 A R fl L1Ð E 1 $ N A R 7 d R í> / N
túC, IÐ N 1 T 1 N r Æ K 1 £> m/'Ík u HR/tþ AVr 0' T T A f r
Vl1' D R X A A F A T A s T T Au> T i
-V: r fuwrfl '$< A KAffl L Aw R A Lo&p A'U LAM INM B A R 1 N N F U N O 1 4
HNb VftR' A N D 0 L Æ K FJKR VOPfl u T A R UMk- VlÐl F A H £ R t.tf' A N N
ÍAK£> EFMI L £ 1 R K N 6' R R CWM /V C N A L A c. TÍ yr U iSu A
UK-. A M l A X E~»l"í> 1 R JR.OO Ö F U R ii" R T A® F u R N N JKR- iFflít
f? A Bt'furl «n- U N 1 X FfXK í Ð A D 1 NAFN ovrjn Hflörr A3 ú'.v R A u S A R
iL. V i Ð rT B R á U R >. flN'J í E N ÍfÍMJ B 1' £> U R ö 1
i#11 V 0 L W- M 0' r U R N £ túMq M A’ N 1 Vþjif 1 Ð R A" 5 r
ÖHB.' enlj( A T A R úRitlfl A" R A N pVp IÐ A s H \ N N 0»>E - /V N Æ r T A
L A R F A R H V R A u ■D fliiK A’ L A N N A FL3T- ÓTR*. F R K" A R
Hlustað á
þyt aldanna
Frainh. af bls. 5
Ég leigi mér jeppa yfir
Breiðadalsheiði. Þar hefur
kyngt niður miklum snjó, síð-
an ég fór þar um seinast. Við
verðum af og til að gripa til
skóflunnar og moka snjónum af
veginum til að komast leiðar
okkar.
Svo er ég einn undir Geltin-
um, eins og þegar ég lagði upp
í þessa fyrstu ferð mina út í
heiminn. Ég hef ekki gengið
lengi undir fjallinu, þegar
hann skellur á með snjókomu.
En með nýjum degi, er ég
geng út í túnið, mæti ég sumr-
inu á ný. Það er ekki það sama
sumar, sem kvaddi mig við Sjá-
landsstrendur, heldur ísienzkt
sumar, með líflegri golu af hafi
og bjartari litum en annars
staðar í heiminum.
7. maí 1972,
Óskar Aðalsteinn.
Smásagan
Framh. af hls. 11
jafnvel hans sómatilfinning
sagði honum, að fyrir slíka
synd yrði að friðþægja.
Meðan hann sat þarna hjá
henni á rúmstókknúm, kom
Maria að dyrunum og sagði, að
frúin vildi finna hann niðri í
dagstofu. Hann stóð upp og fór
í vesti og jakka, vandræðalegri
en nokkru sinni. Þegar hann
var klæddur, gekk hann
til hennar til þess að hug-ga
hana. Þetta yrði allt í lagi,
hún þyrfti ekkert að óttast.
Hann skildi við hana grátandi
á rúminu og andvarpandi: „Ó,
guð minn góður!“
Hann gekk niður stigann og
nú var svo mikil móða á gler-
augunum hans, að hann varð
að taka þau ofan og þurrka af
þeim. Hann langaði mest til að
skjótast upp úr þakinu
og fljúga til einhvers annars
iands, þar sem hann
heyrði aidrei framar minnzt á
vandræði sin, en éitthvert afl
rak hann niður, tröppu fyrir
tröppu. Grimmdarleg andiit
húsbóndans og frúarinnar
'Störðu á þessi vandræði hans.
í neðsta stiganum rakst hann
á Jack Mooney, sem var að
koma neðan úr búrinu með
tvær björflöskur í fanig-
inu. Þéir heilsiúðust kuldalega
og augu elskhugans staðnæmd-
ust sem snöggvast við breiða
bol'abíteandlitið og tvo digra,
stutta handleggi. Þegar hann
var kominn niður stigann, leit
hann upp og sá þá, að Jack
horfði á hann út um einar
dyrnar.
>á mundi hann allt í einu
eftir því þegar einn „listamað-
urinn" úr söngleikahúsinu,
hafði talað eitthvað ógætilega
um Polly. Þá var ofsinn í Jack
næstum búinn að hleypa sam-
kvæminu upp. Leikarinn, sem
var með fölasta móti, sagðist
ekkert hafa meint með þess-u,
en Jack hélt áfram að öskra
framan í hann, að ef hann tai-
aði svona um systur sina,
skyldi hann sannarlega berja í
honum tennurnar niður í kok.
Polly sat um stund grátandi
á rúmstokknum. Svo þerraði
hún augun og gekk að speglin-
um. Hún dýfði handklæðis-
horni í vatnskönnuna og lag-
aði í sér augun með köldu
vatni. Hún leit á sjá'ifa sig frá
hlið og lagaði hárnái fyrir of-
an annað eyrað. Svo gekk hún
aftur að rúminu og settist við
fótagaflinn. Hún horfði lengi
á koddana og það vakti hjá
henni þægilegar endurminning-
ar. Hún lagði hálisinn á svaia
járnstöngina í rúminu og hana
tók að dreyma. Nú var enga
óró lengur að sjá i svip henn-
ar.
Hún beið þolinmóð, næstum
kát, en róleg og smám saman
tó'ku framtíðarsýnir við af end
urmininingunum. Og sýnirn-
ar voru svo filóknar og marg-
brotnar, að nú sá hún ekki
lengur hvítu koddana sem hún
þó starði á, né heldur mundi
hún, að hún væri að biða eftir
neinu sérstöku.
Loksins heyrði hún móð-
ur sina kalla. Hún þaut á fæt-
ur og hljóp fram á stigagatið.
„Polly! Poliy!“
„Já, mamma!"
„Komdu niður, elskan. Hann
hr. Doran lamgar að tala við
þig. Þá loksins mundi hún, eft-
ir hverju hún hafði verið að
bíða.
Útgefandi; Il.f, Árvakur, Keykjavík
Framkv.stJ,: Haraldur Svclnsson
Ritstjórar: Matthias Johannesscn
Kyjólfur KonráS Jónsson
AðstofiarritstJ,: StyrmJr Gunnarsson
RitstJ.fltr,: Gísll SigurSsson
Auglýslngar: Arnt Garfiar Krlstlnsson
Rltstjórn: ASalstrœU 6. Síml 10100