Lesbók Morgunblaðsins - 04.03.1973, Blaðsíða 3

Lesbók Morgunblaðsins - 04.03.1973, Blaðsíða 3
Thorkild Björnvig eR|íogioo „Við iðnvœðum við fjármöiíiium við áaetlum við framleiðum við pökkum inn við þ^iijum út við heyjum samkeppni við reiknum við auslýsum áhættuna e i t r u n in a ? Við ábyrgjumst við endurnýjum við flytjum brott v’ið lítum eftir við setjum upp tæki sem mæla ou sýna hættumörk við aukum framleiðslu súrefnisffeyma og: neyzluvatnshreinsitækja íyfja gegn afleiðinguiium því helzt viljum við t.d. aka hvert í KÍnum bíi það er nauðsynlegrt að aka það er nauðsynlegrt að leg:g:ja nauðsynleg:ra að liafa torg: grrasbala og: leikvelli hér og: hvar það er nauðsynleg:t að eitra ekki að lifa non vivere — e f þ ú verður bá ekki að lifa? JLátum hverjum deg:i næg:ja sína þjáning/g:leÖi það er nauðsynleg:t aö fljúgra stórhópum saman eins hratt oir kleift er helzt liljóði skjótar hvers veg:na? Allir g:era það svo þess veg:na verða allir að g:era það það er nauðsynlegt að dæla aka fljúg:a sig:la framleiða paklva þenja út keppa aug:lýsa á eftii- okkur eiturelf an ? Ætli það séu ekki ýkjur vistfræðilegur fasistískur/sósialistískur áróður vona þú sért skynsamur streitist ekk* á móti vinnir ekki hermdarverk en notir þér bréfdálka dagblaða og' annarra fjölmiðla og Speaker’s Corners Guð sé oss næstur þú ert raunar ekkert öðruvási en vi?) þú hefðir gert nákvæmlega það sama ef svo hefði viljað til að þú liefðir komið á undan.“ „Sem sé umbúðalaust þú arfleiðir okkur að minningunni um grænar lendur filmubútum með aldauða dýrategundum strjálu drúpandi grasi og trjám (sem eru ekki ræktarleg en þjóta upp og fella blöð sín alltað þrisvar á ári) veganeti sem spennir greipar um alla jörð stórborgum sem jarðýtum líkar slöngva fátækraliverfum í hringi kringum sig himni körguðum og lokuðum en undir honum neonvetrarbrautum að störfum og skemmtan verksmiðjum og sorpfjöllum með gargandi mávum sem hröfnum yfir val rykbyljum og svörfunarflóðum eitruðum fiskum plöntum og viðnámi lierskara skaðvænna skordýra ódrepandi sigurtístandi rottna og músa og spörva (einhverjir geta sem sé lifað) tækjum sem mæla og sýna liættumörk eitrunar í lofti og vatni tölum sem lesa má eins og liitastig lofts og vatns á tiiflum á baðstöðum sem standa enn við ströndina og við erum jafnmáttvana gagnvart þessu sem veðrinu einu sinni loftslagsbreytingum og ólijákvæmilegum tilbrigðum öryrkju einföldun fjölmiðla og Babelsturni sérfræðinganna dæmum um mannát í hungurturni linattarins óleysanlegum vandamálum sem skotiö var á frest og styrjöldum — nútíminn er þinn vald vöxtur og bílífi á eftir ykkur citurelfan en vitaskuld þegar við saumum að þér treystir þú aðlögun vorri lausn viðnámi voru.“ Ólafur Haukur Árnason íslenzkaði. byrjaði á þvtí að liýisa, á oí- ,gierðan en eiintogan háitlt, niátit úriuifegurð heimasvteiltar sinn ar: sj-ón'Uim, ávaxit-aliundunum l-oÆfisllalgiitu, kaietit'unium, fijöll- unum. Deonora hiuigisa'ði sem svo, að þe-tita diálæti á n'áitfiúr- -un.ni viæri, þegar ai-lit kffitni til atlis, jáfcvæður eiiginieiiki. — Góðls vút'i, s-agði h-ún við sjáJifa siig. Að nátltúriunni Wkinni vék M'oroni að fjö’.'skylidiu sinni, sem hann nædldi aif jafn mi'kCium hiita þólt.t á annan. hiá/t't væri, af meiri tiifinin'inigu og hl'ýju, hanm sagði henni af ölldnuðum ifbreldriuim sdn'um, bræðrum simum og sysfirum, ’iafaði þaiu á hvert neipi', og var þá bliðan og viðtevæmn- in í svip hans sffik, að manni lá við að klökkna. Enn sa'gði hún ViÖ sjáilfa sig: — Göðs viti. Áisit á fjöls'kjylldiu sinni var jlálkivæður eiginiei'ki. Þegar Moroni var búinn með náititúnunia o(g fjöílstkiyidiu sina £óir hlann að taila um sjáilf an silg.. Hann rædidi þetlta efni með salma þung;mium og sömu áikefðinná og hin tvö, ag það fðll eklki eins vel í kramið h'já Leonaru. — Ég tek þér vara við þvti, saigði hann, að ég er haiðsfijóri, Élg er ei'nriæðis- seglgiur, els'kur að erfðavenj- um, og isammennskiu, Ihændur að igömilum Ih.ugmynidum, siið- uim öig regiium,. Ég er í sfiutltiu máifi sagfi, fuiliur af fordóm- um — ðg er halidinn þeim öl'l- ium sem einum. Auk jþess er ég frekar ofsaigijairn og árásar hneigðuir, afbi'ýðisamiur, ein- okunaiisi'nnaöur oig ábilgjarn. Hann ræddi galla stna með mlikiCli vellþólkniun, réltrt eins ag þeir væru kositir. Leonora velti þvi fyrir sér, hvort hann gierði þetta tid þtess að kama í veg fyrir gaignrýni, eða af því hann iié’di í raun o'g venu, að þefita vænu mann kositir. En eklki kiomsfi hún að nteinni niðunsitöðiu ium það, hvor kenningin væri ré.tt. Moroni bæfiti við: — Og méc heppnasit aitlt, sem ég tek m!ér fyrir hendur. Taki ég ákvarð- un urn að klama eihhverju tdl leiðar, fieklsit mér það ævin- lega áöur lýlkiur. Leonona só, að Moroni var. að n'állgast raunverultegit marklmið hteiimsóknarinnar og sipurði, með uppgerðar sak- leysi: — Eins og Jwað? — Niú, tiii dæimiis, sagði Mor oni, . . . hvað skai taka. . . . dæmin eru öteljandi. iVdð get- um tekiö til diæimits þessi m'áia ferli, sem töifðiu miig i sveit- inni að þessu sinni. Einn starfs.manna iminna höifðaði Friunhald á bls. 15.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.