Lesbók Morgunblaðsins - 01.07.1973, Blaðsíða 15

Framh. af bls. 5
blaðinu að bandaríski herinn eigi að halda
stöðvum sínum meö ofbeldi ef alþingi
ákveði brottför hans.“ Þessi árás ráðherr-
ans missir marks, þar sem hann hefur
áður i grein sinni gefið til kynna, að
varnarliðið eigi sjálfkrafa að meta, hve-
nœr það beitir afli sínu, en sú skoöun ráð-
herrans er röng, eins og bent hefur ver-
ið á.
Undir lok greinar sinnar segir ráðherr-
ann, að hér á landi muni ekki veröa „eðli-
legt, heilbrigt andrúmsloft fyrr en herinn
er farinn . . . “ Nauðsynlegt er, að ráð-
herrann skýri nánar, hvaða merkingu ber
að leggja í orðin „eðlilegt, heilbrigt and-
rúmsloft“. Ekkert er óeðlilegt eða óheil-
brigt við það, að menn deili um, hvernig
vörnum landsins skuli háttað, þeim deilum
lýkur ekki, þótt varnarsamningnum verði
sagt upp. Ef til þess kemur er brýnna en
nokkru sinni aö halda vöku þjóðarinnar
um öryggi sitt. Ráðherrann og fylgismenn
hans forðast eindregið að rœða, á hvern
hátt þeir vilja tryggja öryggi þjóðarinnar,
ef varnarsamningnum verður rift. Einmitt
þess vegna treystir þeim enginn, þegar
þeir lýsa skoðunum sínum á málinu.
Grein Magnúsar Kjartanssonar er dœmi-
gerð fyrir skrif Þjóðviljans í vikunni, sem
fór í hönd. Er furðulegt, að ráðherra skuli
vera upphafsmaður svo strákslegra æsi-
skrifa. 19. júni er aðalfyrirsögn á forsíðu
Þjóðviljans þessi: „Heimdallur í banni hjá
Morgunblaðinu.“ Gg er fréU'in, sem fylgir,
fyrsta vindkviðan í stórri blöðru, sem
síðan sprakk í höndum blaðsins, þegar
málið var brotið til mergjar og í Ijós kom,
að öll skrif um það byggðust á misskiln-
ingi og óskhyggju. Ágœt endalok á skrif-
um Þjóðviljans um skerðingu ritfrelsis
urðu í blaðinu sjálfu 21. júní, en þar segir
svo í grein frá einum af áskrifendum Þjóö-
viljans: „Þetta þýðir þó ekki það, að Þjóð-
viljinn eigi að fella niður skarpa gagn-
rýni á þjóðfélagskerfið og vísa frá sér
greinum, sem gagnrýna kerfið og ýmsa
þœtti þess. En því miður er mér kunnugt
um að ritskoðun er beitt á efni, sem ung-
ir róttœkir menn senda blaðinu, og marg-
ar greinar frá þeim hafa ekki fengizt birt-
ar.“
Aðalfréttin á forsíðu Þjóöviljans 21. júní
ber þessa yfirskrift: „Geiir (Hallgrímsson)
fruktar fyrir „vopnabrœðrum“ í Nato.“ Og
forsystugrein blaðsins þennan dag heitir:
„Nato og Morgunblaðið hafa ekkert lœrt.“
Þar segir m.a.: „Ekki hefur fastaráð Nato
eða utanríkisráðherrafundurinn rekið
Breta úr bandalaginu. Ekki hefur Nato
samþykkt eina einustu ályktun er for-
dœmir valdbeitingu Breta.“ í þessum orð-
um kemur fram mikil vanþekking á starfs-
reglum Atlantshafsbandalagsins. Banda-
lagið er ekki yfirrikjastofnun og getur
því meirihluti aðildarlanda þess ekki sagt
minnihlutanum fyrir verkum. 1 ráði
bandalagsins og á utanríkisráðherrafund,-
um þess hefur hvert einstákt land neitun-
arvald og þess vegna veröa sameiginlegar
yfirlýsángar aldrei um annað en það, sem
sá vill, er skemmst fer.
Sé það vilji Þjóðviljans, að þessum
starfsreglum Atlantshafsbandalagsins
verði breytt og vald einstakra ríkisstjórna
og þjóðþinga takmarkað innan þess, er
nauðsynlegt að það komi skýrt fram. Efna-
hagsbandalagi Evrópu hefur einkum ver-.
ið hallmælt vegna þess, aö það takmark-
ar sjálfsákvörðunarrétt áðildarlanda sinna.
Atlantshafsbandalagið tákmarkar þennan
rétt alls ekki. Hins vegar getur íslenzka
ríkisstjórnin skotið landhelgismálinu til
einnar alþjóðastofnunar, sem hefur vald
til að segja aðilum sínum fyrir verkum
svo bindandi er, en það er öryggisráð
Sameinuðu þjóðanna.
Nú hefur því verið haldiið fram, m.a. af
formanni utanríkismálanefndar Alþingis,
Þórarni Þórarinssyni, að ekkert þýöi að
skjóta máli okkar til öryggisráðsins, því
að þar myndi ekkert annað gerast en það,
að Bretar beittu neitunarvaldi sínu og þar
með yrði málið úr sögunni. Þetta er al-
rangt. Ef landhelgismálinu yrði skotið til
öryggisráðsins, myndi það verða afgreitt
samkvæmt VI kafla stofnskrár Sameinuðu
þjóðanna, en hann fjallar um friðsamlega
lausn deilumála. í 27. grein stofnskrárinn-
ar segir, að í ákvörðunum um mál, sem
nefnd eru í VI kafla hennar, skuli deilu-
aðili siitja hjá við atkvœðagreiðslu í ör-
yggisráðinu. Bretum er þannig bannað að
beíta neitunarváldi sínu í þessu máli og
ber að sitja hjá við atkvœðagreiðslu um
það. Hvað veldur því, að hernaðarofbeldi
Breta er ekki kœrt fynir öryggisráðinu?
Nauðsynlegt er, að umrœður um örygg-
ismál íslands og aðildina að Atlantshafs-
bandálaginu fari fram á þann hátt, að
rangfærslur og vanþekking ráði ekki ferð-
inni. Ef vanþekkingin á að vera forsendan
fyrir því, hvernág öryggi íslenzku þjóðar-
innar er tryggt, er vegið að sjálfstœði
íslands.
Björn Bjarnason.
& M a mm m P pa iMC* i
¥ ** H A-S w .ft' íi H * F £ íírt’ á s T
M ■ * Q ■Ð Ý X V N w s K o'
z ó:\ vá A ? A R £ H- h R n
s K o R u R 1? A <* w D K ft P ÍIL- HN
X t> T u R Jrt-T niK- u» F H <> A R A R A T s
V F A p p**l* £. L A R t.-T ~8 R F 1 z F
L A w • •1 Q L A- R piuj r<»«i A' i K \ l 1 N
»|HD- T K k. F A L 1 EH 0 R ö«. A l N N
U Ér F ft. 5" Áírun U+l N E F N 1 R i|t £ N. A
'SESEireilQ Π222 N y T 1 N m K N M.
< u. TTr K íL Ý rvn * f\fiF 1 I á'
iw ilSÉ qyfln S A' R N A
Á R m- T A N A T r «AKK 4 U
E3 L A c, \ tsi 2 R f\ A N A I J R
Lausn á síðustu krossgátu
Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
eFi ru
Veikur
Eit'JS’
-V-
lívco^;
flA1'

ft
L£í?£> I
áíK.
l'ifu-S-
mcrðuk
HLuTnftl
IÞRflUT-

YfffuR.
SKflLP-
verkið
rönT
6 o, NJ

SKðT-
VoMPIE-
KxSM -
Leirzs
Dfcá t?
IM
fMD-
IN4
ir>

mm
RSK
AF
FoR-
ÍETN-
INá,
$K

hfl'LM
QResi
jflMvu;
L'iK
RtKf
M AMN
Wn'TT-

VÓL
þoth!
eeiiK-
UR.
HRoP
< ftrv-
H lT-
f?lKI-
PÆM
\&

5víTL4-
;■

li';
HLUTI
DÝRIN