Lesbók Morgunblaðsins - 17.03.1974, Blaðsíða 8
C .
Hver vinnur störfin heima fyrir, þar sem b
JAFNRÉTTI
í REYND?
Eftir Guðrúnu Egilson
EKKI
EMSKÆR
VMNUGLEDI
HELDUR
NA UDSYN
* Rœtt við
Olaf Jóhannsson
og Arnbjörgu Sveinsdóttur
Ólafur ekur vörubíl hjá Bæjarútgerðinni.
Sjaldan er hægt að slappa af heíma. Héreru Arnbjörg ogdrengirnir
og ef maður fengi ekki svona
skorpur, væri rétt hægt að hafa i
sig og á.
— Og hvernig er svo heimilislíf-
ið, þegar svona mikið gengur á?
— Það fer nú lítið fyrir heimil-
islífi, — svarar Arnbjörg. — Að
undanförnu höfum við varla sézt
heilu sólarhringana. Stundum var
hann að koma heim til að leggja
sig, þegar ég var á leið í vinnuna
og farinn, þegar ég kom heim. —
Ég vissi aldrei hvenær hans var
von eða hvar hann var. Það var
svo mikið að gera, að hann mátti
yfirleitt ekki vera að þvi að láta
vita af sér.
Hjónin hafa biiið sér qg börnum
sinum þremur, Rúnari 15 ára, Jó-
hönnu 11 ára, og Önnu, 9 ára,
hlýlegt heimili í íbúð, sem þau
hafa nýlega fest kaup á. Þau fara
ekkert dult með, að annirnar
stafa ekki af einskærri vinnu-
gleði, heldur af brýnni nauðsyn
til að framfleyta fjölskyldunni og
borga af íbúðinni. Vinnudagur
Ambjargar er frá kl. 8.15—17 5
daga vikunnar fyrir utan klukku-
tíma matarhlé. Við eðlilegar að-
stæður vinnur Ölafur frá 8—20 og
auk þess flestar helgar. Það kem-
ur því af sjáifu sér, að hann er lítt
gjaldgengur til heimilisstarfa og
viðurkennir auk þess, að áhuginn
sé harla takmarkaður. — Ég ryk-
suga stundum og helli upp á
könnuna, — segir hann. Meira er
það nú varla.
— Ég held, að hann sé skárri
núna en áður, — segir Arnbjörg,
— þá snerti hann varla á verkum.
Þegar krakkarnir voru minni, fór
ég í eins dags ferðalag, og hann
ætlaði að sjá um þau ámeðan. Um
ÞAÐ þurfti hvorki meira né
minna en allsherjarverkfall til að
ná tali af þeim Arnbjörgu Sveins-
dóttur og Ólafi Jóhannssyni. Að
undanförnu hafa þau hjón varla
sézt sökum anna í þágu Bæjarút-
gerðar Hafnarfjarðar, en þar hafa
þau bæði starfað um nokkurra
ára skeið. Arnbjörg vann við
frystihúsið þar til nú í haust, er
hún hóf störf á skrifstofu fyrir-
tækisins, en Ólafur er vörubif-
reiðarstjóri og hefur undanfarnar
vikur lagt nótt við dag vegna
loðnuflutninga. — Vinnustund-
irnar hafa orðið 30 á sólarhring,
— segir hann. — Það er hægt, ef
maður vinnur dag og nótt og
sleppir matar- og kaffitima. Það
er náttúrlega ekkert vit að vinna
svona mikið, og takmörk eru fyrir
þvi, hvað maður getur lagt á sig.
En þetta er nú nauðsynlegt í
þessu velferðarþjóðfélagi okkar,
Og Arnbjörg vinnur líka hjá BæjarútgerSinni.