Lesbók Morgunblaðsins - 02.06.1974, Side 10

Francis Bacon fyrirlestrarsalurinn. Þetta hús i márískum stíl er i San
Jose-aðalstöðinni, og er tileinkað Sir Francis Bacon, einum af þekktustu
reglubræðrunum.
eitt sinn fer ég samt til hennar
alveg óvart, og þá gerist það, að
hún verður vör við mig, tekur t.d.
eftir því að ég var að reyna að
lyfta bursta á borðinu við hliðina
á henni o.s.frv. Og ég vil geta þess
að þessi persóna sagði þriðja
manni frá þessari reynslu áður en
hún bar sig saman við mig,“ sagði
Arnór og bætti við brosandi:
„Ætli ég verði ekki rekinn úr
læknadeildinni fyrir að ségja
svona hluti?“
Annar hæfileiki sem kynni
þeirra Arnórs og Þóru af Rosi-
crucian-fræðum hafa þjálfað upp,
er það að geta séð eða skynjað
svokallaða áru manna, þ.e. út-
geislun hugorku sem myndar eins
konar litrlkan baug umhverfis
höfuð þeirra, en ýmsir dulspeki-
hópar boða svipaða kunnáttu. Úr
þessari áru segja slíkir dulspeki-
skólar að megi lesa persónuleika
manna, svo og tímabundið and-
legt og líkamlegt ástand þeirra, og
einnig er farið að ljósmynda
hana. Þau kváðust t.d. sjá áru
Morgunblaðsmanns greinilega, og
líka svonefnt heilsublík, sem er
eins konar innsti hringur árunnar
og þau segja að sé hreinasti
barnaleikur að geta séð. Heldur
gekk þó blaðamanni brösótt við að
sjá sitt eigið heilsublik. „En þetta
er hægur vandi með lítilli þjálf-
un,“ sögðu þau.
TÖLVUR OG PERSÖNULEGT
SAMBAND
Slíkir eru þeir hæfjleikar sem
Rosicrucian-reglan og fræði henn-
ar þroskar sem sagt hjá félögum
sínum. Þau Arnöf og Þóra segja
þetta koma stig af stigi, rhenn nái.
þjálfun og hæfni smám
saman með iðkun einfaldra til-
rauna. Þannig geta menn fljót-
lega náð þeirri hæfni að geta sagt
réttilega til um sendanda bréfs
áður en það er opnað, eða hver sé
á hinum endanum þegar siminn
hringir í um það bil helmingi til-
vika. En þegar lengra er komið á
þetta að geta orðið alveg óbrigð-
ult.
„Þetta er langt I frá að vera
tímafrekt," segja þau. „Þú þarft
ekki nema eina kvöldstund I viku,
og þú getur raunar gert þetta
hvar og hvenær sem er. Það er
lfka mikilvægt, að þessar tilraunir
og þessi fróðleikur, sem við fáum
í bréfunum, eru á ákaflega ein-
földu og auðveldu máli.
En eitthvað hlýtur svona nokk-
uð að kosta? „Jú, við greiðum
fyrir aðild að reglunni 48 dollara
á ári. En þetta fé, sem er I raun-
inni afskaplega lítið fyrir það sem
maður fær I staðinn, fer eingöngu
I að borga fyrir burðargjöld og
laun þess fólks sem við aðalstöðv-
arnar í San Jose vinnur. Sjáif
fræðslan er ókeypis, og reglan er
alls ekki verzlunar- eða gróðafyr-
irtæki. Þetta er að vísu orðið mjög
stórt I sniðum, og þannig sér nú
tölva um alla úrvinnslu pósts og
dreifingar. En samt er um furðu-
lega persónulegt samband að
ræða milli reglu og einstakra fé-
laga úti um heim.“
Þannig sagði Arnór frá því, að
eitt sinn er hann hafði slegið
slöku við fræðin um skeið (en
menn taka öðru hvoru eins konar
þroskapróf eða stig, til að .kanna
stöðu sína, þá hefði honum borizt
persónulegt bréf frá „imperatorn--
um“, eða yfirmanni reglunnar I
Kaliforníu þar sem hann var
hvattur til að láta ekki deigan
síga, án þess að hann hefði áður
gert nokkra grein fyrir gangi
mála. „Og það varð ég að viður-
kenna, að þrátt fyrir þá þroskun
hugskynjunar sem okkur er
kennd, þá fannst mér svona fjar-
samband æði dularfullt," sagði
Arnór og hló.
SAMBAND EFNIS OG ANDA
„Það er misskilningur að líta
svo á að læknar og aðrir raunvís-
indamenn þurfi að vera algerir
efnishyggjumenn,“ sagði Arnór,
þegar talið barst að þvl, hvernig
tengslum læknisfræðináms hans
og dulspekinnar væri háttað."
Mannsllkaminn er ákaflega mikið
undur, sizt minna en undur
mannshugarins, og Rosicrucian-
reglan lætur einmitt læknisfræði
og likamsrækt mjög til sln taka,
sem og fleiri náttúruvlsindi. Fæð-
ingin er að sjálfsögðu stórkostleg-
asta undur sem læknisfræðin
fæst við, og er alveg jafn stórkost-
legur hlutur og þau fyrirbæri sem
við höfum verið að tala um. Þessi
tvö svið, efnið og andinn, gefa
hvort öðru gildi. Þau renna I sama
farvegi. Og fræði Rosicrucianregl-
unnar beinast einmitt að því að
finna þetta samband efnis og
anda. Ég ætti kannski líka að geta
þess að það er mjög mikið af
vísindamönnum sem eru félagar I
reglunni og 11% eru læknar. Vís-
indamenn geta ekki síður verið
húmanistar, en þeir sem leggja
stund á húmanísk fræði, þegar ég
er spurður að því, hvaða stjórn-
málaskoðanir ég hafi, svara ég
alltaf því til, að ég sé húmanisti."
En hvað um sambúð kristni og
dulspeki? „Ég fæ ekki séð, að
kristinn maður geti ekki verið
leitandi," svaraði Arnór. „Að vera
kristinn merkir ekki aðeins að
halla sér aftur I hægindastólnum
og fela sig guði á vald fyrir fullt
og allt. Jesús sagði: „Ég er vegur-
inn, “ en þennan veg verða menn
hins vegar að ganga sjálfir.
Kristnir menn geta verið — og
hafa verið — mystlkerar."
Þau Þóra og Arnór kváðust fara
nokkuð oft I kirkju einkum til að
finna kyrrðina, þótt það væri
langt því frá að þau væru sam-
mála öllu sem I kirkjum er boðað.
„En ég trúi því til dæmis," sagði
Arnór, „að Kristur sé sonur guðs.
Þó er ekki þar með sagt að ég trúi
þvi að hann sé sá eini."
AF GERVIEFNUM OG
ILLUM ÖFLUM
1 dulhyggjutizku þeirri sem ríkt
hefur að undanförnu I hinum
vestræna heimi hafa alls kyns
fíknilyf og ofskynjunarlyf eins og
LSD leikið sitt hlutverk. „Það er
alveg ljóst,“ svaraði Arnór er
Framhald á bls. 13.
□ULRflEn
EFnt
□G
TRÚflR
REVflSLR
etta er í raun og veru
svo afskaplega einfalt,
góða mín, Drottinn kall
aði mig til sín og ég
hlýddi kalli hans,
frelsaðist og hann
veitti mér mikla náðar
gjöf. Mér varð ljóst, að sú væri
mín lífsköllun að starfa á hans
vegum, hjálpa öðrum, boða hans
orð, reyna að sá fræjum hans I
hjörtu þeirra, sem vildu hlýða, og
hlú að þeim — og þetta hef ég
reynt að gera öll þessi ár.“
Nokkurn veginn á þessa leið
j mælti Guðrún Jónsdóttir á dögun-
um við blaðamann Morgunblaðs-
ins, sem mælzt hafði til þess að
hún segði lítillega frá tildrögum
þess, að hún hóf fyrirbænir þær
og samkomuhald, sem mörgum
landsmönnum er kunnugt.
A nær fjörutíu ára starfsferli
hefur Guðrún liösinnt fjölda
manna, körlum, konum og börn-
' um, ýmist I veikindum, andlegum
og llkamlegum, eða öðrum erfið-
leikum og þrengingum. Margir
telja sig hafa læknazt bein-
línis fyrir bænakraft henn-
ar af líkamlegum meinum,
sem öðru vísi hafði ekki tek-
izt að vinna bug á. Öðrum
hafa bænir hennar veitt styrk
með margvíslegum hætti. Lítið
dæmi um það er konan, sem
hringdi norðan af landi meðan
blaðamaður stóð við heima hjá
Guðrúnu að Hverfisgötu 6B I
Hafnarfirði. Konan var að fara I
; ferðalag til útlanda, en gat ekki
hugsað sér að leggja af stað fyrr
en hún hefði talað við Guðrúnu og
beðið hana að minnast sin I bæn-
um. „Þessi kona hringir alltaf til
min, þegar hún þarf að fara upp I
flugvél, sagði Guðrún, þegar sím-
talinu var lokið. Henni er illa við
að fljúga, en líður betur, þegar
við höfum rabbað saman stundar-
í korn.“
Þessum þætti I starfi Guðrúnar
mætti líklega helzt líkja við sál-
fræðiþjónustu, en hún er ekki
byggð á vlsindalegum fræðisetn-
ingu, heldur á trú, algerri og af-
dráttarlausri trú á Guð, orð Biblí-
unnarog heitri bæn.
„Biblían er hreint og ómengað
Guðs orð,“ segir hún „og þvi verð-
um við að hlýða, ef við viljum
öðlast náð og endurfæðast í
Kristi. Okkur ber að taka öllum
túlkunum manna á Guðs orði með
varúð og því, sem sagt er I nafni
trúar. Við eigum sjálf að lesa
Guðs orð, hlusta á það, sem Drott-
inn sagði, og skilja það og túlka i
anda kærleika og réttlætis, því að
i Biblíunni talar Guð beint til
okkar, án meðalgöngu. Og við
megum ekki einungis lesa Nýja
testamentið og hafna Gamla testa-
mentinu —.við.getum ekki tekið
aðeins það, sem okkur er þóknan-
Enn
Þuríður i fyllingu timans stígur hann fram úr djúpi nætur
J. Árnadóttir bjartur og fagur:
ungur, nýrisinn
hvitasunnudagur
HVÍTA- í skýjum himinsins kemur hann
SUNNA Iklæddur hvltum hjúpi krýndur þyrnum með krosstré að baki og opinn naglför á höndum
Og enn gerum við krossmark
—r fyrir luktum dyrum — um leið og hann gengur hjá með þjáningu mannanna á heiðum himni
•i,- ; ■ ■■ i.'