Lesbók Morgunblaðsins - 25.08.1974, Blaðsíða 4

Fulltrúi á
kommúnistaþingi
hafa góð spil á hendinni. Þá kvað
við dimm og þung rödd utan úr
salnum: „Það var af því að þið
hélduð, að allir hundarnir væru
matadorar." Allir þekktu þarna
rödd Árna Pálssonar. Árni var
ákaflega prúður maður og kurteis
og vildi ekki særa nokkurn mann.
Hann er einn sérkennilegasti og
skcmmtilegasti gáfumaðurinn,
sem ég hef kynnzt á iangri ævi.
— Við höfum eiginlega varla
Með tíð og tirna hallaðist ég
eindregið að Sjálfstæðisflokkn-
komið okkur til þess að minnast á
feril þinn sem lögfræðingur.
— Hann er mjög sléttur og
felldur og eiginlega fátt um hann
að segja. Ég var málaflutnings-
maður f nokkur ár eftir að ég Iauk
lögfræðiprófi, en árið 1935 réðst
ég að bæjarfógetaembættinu í
Reykjavík, og var við það lengst
af síðan. Árið 1963 var ég skipað-
ur borgarfógeti, eftir að hafa ver-
ið settur borgarfógeti um tíma, og
þegar ég hafði náð hámarksaldri
opinberra starfsmanna, var ég
skipaður umboðsdómari í lög-
heimilismálum. Loks varð ég full-
trúi borgarfógeta og hafði með að
gera ýmsa málaflokka vegna
Reykjavíkurborgar. Ég var orð-
inn 75 ára, þegar ég lét af opin-
berum störfum. Þegar ég fekk
lausn frá borgarfógetaembættinu,
hlaut ég réttindi sem hæstaréttar-
lögmaður án þess að þurfa að
flytja tilskilin prófmál fyrir
réttinum og nú er ég að búa mig
undir að notfæra mér þau rétt-
indi, í fyrsta og sfðasta sinn.
Þótt mér leiddist lagamálið hér
áður fyrr, hefur mér aldrei Ieiðst
f starfi. Hins vegar hef ég haft
gaman af að fást við aðra hluti,
m.a. ritstörf og þýðingar. Vanda-
samasta þýðingin, sem ég hef
fengizt við er Kaupmaðurinn frá
Feneyjum, og ég varð að lúka
henni af á rúmum þremur mánuð-
um. En ég heillaðist af verkinu og
fslenzkt mál hefur alltaf átt sterk
ítök í mér, þannig að þetta var
mér sannkölluð unun.
Árið 1943 var ég raðinn leik-
listargagnrýnandi við Morgun-
blaðið, og þvf starfi gegndi ég í 20
ár. Það var versta starf, sem ég
hef nokkurn tfma sinnt. Þú getur
ekki ímyndað þér, hversu niður-
drepandi það er fyrir mann með
skikkanlegar og mannlega tilfinn-
ingar að rffa niður verk, sem vinir
manns og kunningjar hafa lagt
mikla vinnu í. Og ef maður er
ekki samkvæmur sjálfum sér, en
grípur til hræsna og lyga, er mað-
ur enn minni maður.
Ég veit ekki, hvernig ég fór að
þvi að þrauka í þessu starfi í tvo
áratugi. Vissulega upplifði ég
ýmsa skemmtilega hluti, en
leiðinlegu atvikin voru fleiri. Mér
er minnisstætt, hversu nærri ég
tók mér það að þurfa að „krítis-
era“ önnu Borg í tmyndunarveik-
inni eftir Moliére, því að mér
þótti alla tfð vænt um önnu, eins
og mér hcfur þótt um allt hennar
fólk frá því að ég var þar heima-
gangur sem ungur skölapiltur og
vinur Öskars Borg.
í 10 ár var ég einnig kvik-
myndagagnrýnandi við Morgun-
blaðið og orti á sama tímabili í
blaðið undir ýmsum nöfnum, þar
á meðal „Keli“. Þetta voru nú
©
Ánægjulegt starf. Hér er Sigurður dómari í fegurSarsam-
keppni og sést hér huga að kostum fegurðardrottningarinnar,
Guðlaugar Guðmundsdóttur.
aðallega gaman- og dægurvísur,
og ég harðbanna þér að kalla það
skáldskap. Auk þess skrifaði ég
um útvarpið f nokkur ár undir
nafninu Almar.
— Nú, svo hefurðu lengi fengizt
við bókband.
— Já, ég dreif mig í að læra
það, þegar ég var kominn undir
fertugt og naut prýðilegrar
kennslu hjá frú Rósu Þorleifs-
dóttur. Þegar ég var í barna-
skólanum í Reykjavík, var ég í
heilan vetur að smíða pennastang
ir þar held ég að ég hafi slegið
met. Þær voru annaðhvort of
langa eða stuttar, of sverar eða
mjóar, og ég man ekki, hvort
nokkur þeirra var nothæf. Ég er
hins vegar dágóður bókbindari,
það handverk þykir mér skemmti-
legt, og það grípur mig geysileg
sköpunargleði, þegar þetta er að
verða að bókum f höndum mér.
Ég hef bundið inn f alskinn um
400 bindi úr safninu mfnu. Safnið
er orðið nokkuð mikið að vöxtum,
líklega um 2000 til 3000 bindi. Ég
hef safnað bókum til að lesa, en
ekki fyrst og fremst til að eiga,
eins og sumir ástríðufullir bóka-
safnarar.
— Eigum við að setja punktinn
hérna?
— Ja, því ekki það. Við getum
ekki haldið áfram að leggja undir
okkur Lesbókina sunnudag eftir
sunnudag. Samt hef ég í þessu
viðtali aðeins minnzt fárra af
öllum þeim fjölda merkra manna,
sem ég hef haft kynni af á lífsleið-
inni, og því fer fjarri, að ég hafi
gert þeim vinum mínum og kunn-
ingjum, sem ég hef minnzt á, við-
hlftandi skil. Ef til vill get ég bætt
úr þvf síðar í lengra máli og ítar-
legra.
Ég hef reynt að segja hér frá í
léttum tón og jafnframt getið
ýmissa atvika, alvarlegra og
gamansamra, sem mér hafa þótt
athyglisverð. Ég vona, að ég hafi
engan sært með þessu skrafi
mínu, því að slíkt er mér mjög
fjarri skapi.
Þótt ég sé orðinn 78 ára, er mér
algerlega ómögulegt að viður-
kenna, að ég sé gamall maður. Ég
hef gaman af svo mörgu, gaman
af að vinna, af að lesa og hlusta á
góða tónlist, gaman af að ferðast
og gaman af að lyfta glasi á góðri
stund.
Leiðrétting
t Lesbók 11. ágúst eru myndir af nokkrum gestum Þorvalds læknis Jónssonar á Isafirði I
hinum fagra garði hans þar. Nefnir hlaðið nokkra gestanna „í röðinni frá vinstri“ í stað frá
hægri. Rétt er upptalningin þannig, talið frá hægri (nokkrum þó sleppt hér):
Guðmundur Bergsson, sfðar póstmeistari, Grfmur Jónsson, faðir minn, Jón bróðir mínn,
Ingveldur Guðmundsdóttir, móðir mín, Guðmundur Jónsson, cand. theol. sfðar bæjargjaldkeri
á tsafirði. 7. f röðinni er Marta f. Bachmann, sfðari kona Jóns Þorvaldssonar læknis, þá Þórunn
feðursystir mín, kona Þorvalds læknis, þá Jón læknir sonur þeirra og Þorvaldur læknir. Við
Mié kus er HéhnfrUar ééitir kus, kua Araa Jéawuir, féémihréémr ■iaiyiitiu íyrir af tan
hana stendnr Sophus Nielsen, kanpmaénr «g 2 sfci fjrir fr» ktmm lui haus Mauu f.
Blöndal, en dóttursonur þeirra er Sejlósnillingurinn Erling Blöndal BengtsMi. LtkrsI til
vinstri er svo Arni Jónsson, cand. theol. verslunarstjóri Asgeirsverslunar á ísafirði.
1 sfðustu Lesbók gleymdist að geta þess, þar sem rætt er um Gunnar Benediktsson, síðar
prest og rithöfund, að hann varð fljótlega aftur að frumkvæði mfnu félagi Framtfðarinnar.
Þá var ekki tilgreind röð þeirra félaganna þriggja á myndinni á bls. 6. Valtýr Blöndal er
lengst til vinstri, Sigurður Grfmsson aftastur og Kristján Albertsson er fremstur á myndinni
tilhægri. sr
Sigurður Grímsson með kollegum í leikhúsgagnrýninni: Frá
vinstri, Ásgeir Hjartarson, Sigurður Grímsson og Lárus Sigur-
björnsson.
BRIDGE
Margir spilarar nota hina svonefndu „LIGHTNER"-
doblun, en svo er sú doblun nefnd, þegar sá, sem doblar
óskar eftiir óvenjulegu útspili frá félaga sínum. Gott
dæmi um þessa boblun er að finna í eftirfarandi spili
S: D-G-8-3-2
H: K-G-8-3
T: G-10-9
L: Á
S: — S: K-7-6-5-4
H: 6-5 H: D
T: K-D-7-6-3-2 T: Á-5-4
L: 9-8-5-3-2 L: D-G-7-6
S: Á-10-9
H: Á-10-7-4-2
T: 8
L: K-10-4
Sagnirgengu þannig:
Norður
1 S
2 H
5 T.
P.
Vestur
P
2 T.
P
D
Austur
P
3 T
D
P
Suður
2 L
4 G
6 H
P
Hér doblar vestur 6 hjörtu og samkvæmt
„LIGHTNER"-kerfinu biður hann austur um að finna
óvenjulegt útspil og á þá við spaða, sem norður hefur
sagt.
Að sjálfsögðu getur stundum verið erfitt að finna
hvað útspil á við hverju sinni, en oftast getur sá, sem
láta á út, dregið réttar ályktanir af spilum sínum og
sögnum anci stæðinganna.
Við sjáun. hvað gerist ef austur lætur út spaða. Vestur
trompar, lætur út tígul, austur drepur og lætur aftur
spaða og vestur trompar aftur og spilið verður 2 niður.
Láti austur ekki út spaða í byrjun þá vinnst spilið.