Lesbók Morgunblaðsins - 25.08.1974, Side 6

I
að kvöldi fram á nótt. Aftur á
móti deyfir sólin mjög liti eða
drepur þegar hún siglir hvað
hæst, svo að miðdagurinn er ekki
eins fallegur. Aftur á móti eru
kvöldin einstæð. Roða bregður á
vestrið þegar sólin sígur í fjöll
Formentor og stundum verður
mikill harmur f lofti þegar him-
inn klæðist svörtu undir háttinn,
en slfku brá oft fyrir f vetur og f
vor; en á samri stund var allt
kyrrt að sjá hér ið neðra og blæja-
logn. Enga hrærfngu var að sjá
nema kannski einn stakan bláan
streng sem lognaðist upp á himin
frá sveitabæ á sléttunni í suður
milli hótels og fjalla; en ég hef
enn ekki skilið hvers vegna eldur
var kyntur. Kannski vegna þess
að einhver bóndinn var að segja
sögu og vildi heldur hafa log f
arni? Það hlýtur að vera.
5.
Túristar virðast kunna hvað
best við sig um miðja sólardaga á
Spáni. Það er undarlegt hvernig
sólin virkar á mann, raunar ein-
stætt. Eftir nokkurra daga sól fer
maður að furða sig á þvf að maður
er einatt raulandi inní sjálfan sig.
En það þýðir víst ekkert að hætta
að raula. Ég hef gert margar til-
raunir til að fara burt frá þessum
ávana og reynt að kasta huganum
á dreif. Stundum reyndi ég í al-
vöru að bregða mér í fúla ramm-
íslenska fýlu, en þaðgagnaði ekki
á meðan sólaði, og ég vitnaði að
engir höfðust neitt að sem ekki
voru ráðnir til einhverrar at-
vinnu.
En hér er gott að vera á slíkum
stundum, því hér er fremur hægt
að hafast eitthvað að þegar svona
ber við. Frábærar uppástúngur
hljóta að koma fram, svo sem;
Komum til Alcudia' hlýtur ein-
hver að segja.
Hvenær kemur strætó? segir
annar sem enn hefur ekki lært að
kunna sig á þessum stað.
Minnstu ekki á strætó! Auð-
vitaðgöngum við.
Ég nenni ekki.
Þá það. Notum þá þremils
vagninn; til hvers er hann nema
að renna?
Gott.
Eða til Puerto de Pollensa!
Gott og vel.
Og siðan til Pollensa! Eða San
Vincente?
Já, látum hjólin renna.
Hissiði þá upp um ykkur!
6.
Hvers vegna er ég að skrifa
þetta?
Dag einn í apríl fór að leka
niður í herbergi mitt. Eg aðvaraði
Miguel og sagði honum að húsið
lægi undir skemmdum. Hann tók
þessu ekki eins alvarlega og ég,
þvf hann bjóst við að hér væri um
smáleka að ræða. Tveim vikum
síðar gengur hann með hótel-
lyklana (hversu marga: fulla fötu
af lyklum.') og kannar hótelið.
Að þvf búnu kom á hann þögn,
og hann þagði dögum saman.
Hann skildi allar dyr opnar, svo
ég mátti sjá inn í þau. Þá sá ég að
lekinn hafði dreifst um næstum
öll herbergi fjórðu og þriðju
hæðar; þar að auki hafði slagi
komist í gánga, því f mestu kuld-
unum var öllum hurðum lokað.
Nema þetta kom mjög við mig. Ég
vissi að Miguel var ekki ríkur
maður, og þótt ég beri ósköp litla
virðíngu fyrir bisniss spánskra
hótelrekenda, þá varð þetta mér
til nokkurs sársauka. Ég bauðst
©
til að hjálpa Miguel til að mála
hótelið. Hann hafnaði því í fyrstu.
Bauðst til þess á ný. Þá vildi hann
þiggja hjálp mína. En þá sé ég
eftir þessu. Sagði Miguel að klár-
ara væri ef ég færi til norðurs og
drægi að túrista, og það sam-
þykkti hann.
Mér þótti þetta sjálfsagt, því ég
þurfti ekki að ljúga neinu þótt ég
bærí áróður fyrir Posada Verano
og dýrðinni þar um kríng. En það
er samt nokkuð annað en verða að
standa f framkvæmdinni. Ég
sagðist ætla að skrifa ferðaskrif-
stofum á norðurlöndum og Eng-
landi og Þýzkalandi, en þegar til
kastanna kemur: Ég verð að
svíkjast undan því, en geyma það
þar til leið mín liggur um þessi
lönd og gánga frá þessu munnlega
fremur en standa í skriftum.
Og þess vegna 'er lítið lag á
þessu skrifi því það er allt sam-
kvæmt gefnu loforði, hálfpartinn
um bisnissmál.'
En þrátt fyrir það þá standa orð
mfn öll á hreinu og af þeim má
lesandinn vita, að hér er nóg um
kyrrð og þar með hvíldar að
vænta. En hins vegar má hér
einnig fá nóg af hávaða-
skemmtun, því á næstu grösum
eru þrír eða fjórir dansstaðir (allt
diskótek), og þar er víst aðallega
leikin popmúsík, spönsk og
erlend. Ljós eru þarna á vaðandi
hríngferð og með mörgum litum,
og þarna verður víst fullt af allra
þjóða fólki á sumrum, en ég hef
aldrei farið nema inn í anddyri
eins þeirra, því ég átti ekki fyrir
inngángi.
Summa:
Hér eru lángir sandar.
Falleg smáþorp með ströndum,
þau næstu fimm til tíu mínútum
fjær.
I þorpunum veitíngahús og bar-
ir.
Strætisvagnar til næstu bæja
eða borga: Alcudia (gamallar vfg-
girtrar borgar), Puerto de
Alcudia (sem er túristaborg í ör-
um vexti, en ljót), Puerto de Poll-
ensa (sem er fremur snotur
hafnarbær, f höfninni hundruð
seglbáta og smáskipa), Pollensa
(sem er gömul smáborg og rómuð
fyrir þokka sinn) og San Vin-
cente (sem minnir dálftið á Vest-
mannaeyjar vegna hamra sem þar
eru og sjávargángs).
Hótelið sjálft, Posada Verano:
Um það sýslar Miguel Riera og
kona hans Katalína — og maður
kemst ekki hjá að kynnast þeim
og börnum þeirra — Juana, Katí
og Raphael — því þau eru öllum
stundum í námunda við barinn og
setustofuna. Börnin eru einatt að
leika sér fyrir utan, á sandinum,
eða inni á bar, setustofu eða
veitíngahúsi, og þetta gefur lffinu
á Posada Verano vissan og
minnisstæðan svip.
Allir gluggar á Posada Verano
vita mót opnu hafi og svipmiklum
fjöllum. Svalir fylgja hverju her-
bergi.
Fjallahrfngurinn gegnt glugg-
anum og flóinn: Ekkert viðlíka er
að sjá á þessu landi.
Margt fleira má segja um
þennan stað á Spáni, en ég set
hérna lokapúnktinn. Þetta hótel
(eða Hostal, ans það er flokkað)
er orðið eitt þeirra hótela sem
sjálfsagt má fá nánari upplýsíng-
ar um hjá ferðaskrifstofum þegar
fslenskir ferðamenn fara að koma
þángað að segja reynslu sína eftir
sumarleyfið um „Yfir sumartfm-
ann“, Posada Verano.