Lesbók Morgunblaðsins - 11.07.1976, Blaðsíða 14

Minningar
Rose Kennedy
vi(V art þari hlyti art vera betra, art
stjórnmálamenn veróu sínum eifí-
in [h ninyum til þess aó bera sií>ur
úr býtum en aó aórir lefíóu fram
fé til þess. Þeir, sem kæmust til
vaida f.vrir annarra fé hlytu aó
veróa stuónin>>smöhnum sínum
háóir (ig þaó byói u[>p á inarps
kyns spillinpu. Þessa var ekki f>et-
ió í viótalinu. Kn éj> er þessarar
skoóunar enn.
Þaó var eitt aóalatrióió í neóum
mínum í þessari kosninnabaráttu
að eyóa því orói. sem lá á Bobby,
aó hann væri haróske.vttur op
miskunnarlaus. Fík veit ekki,
hvernif* þetta álit hafói oróió til
en þaó var allalmennt. Fjp fór nú
um austur- op mióvesturríkin
þver og endilönfí op re.vndi aó
sannfæra kjósendur um þaó, aó
Bobby væri ljúfmenni en allsen«-
inn miskunnarlaus járnkarl. Held
é«, aó mér hafi tekizt allsæmilefí
aó telja fólki trú um þaó. F'kki
sakaói þaö málflutninf! minn, aö
,iér var alvara. Hæöuhöld okkar
mæöpinanna virtust hafa haft
nokkur áhrif. Undir miönætti
kjördaps virtist svo sem Bobby
mundi (iruKKlej’a fara meö sij>ur
af hólmi. Flf! var svo viss i minni
sök, aö ég fór aö sofa. Kk vaknaöi
um sexleytiö morpuninn eftir o,e
kveikti á sjónvarpinu til þess aö
heyra úrslitatölurnar. Þess i staö
frétti C'ti. aö Bobby heföi verió
fluttur í sjúkrahús. Fiíns of> vant
var, er slíkt var aö höndum, trúöi
ép þessu ekki fvrst í staö. F’n eftir
stundarkorn kom Ann frænka
mín inn of> satföi mér, aö Bobby
heföi oröiö fyrir skotum.
Mér þótti (itrúlept. aö þess kon-
ar áfall skyldi dynja á okkur
tvisvar á fáeina ára fresti. Kf> var
svo tref! aö trúa þessu, aö éf! fór
aö búa mif! til kirkjuferöar of! var
ákveöin aö fara, þótt mér væri
saf»t. aö síminn heföi hrinfít í sí-
fellu um morguninn ok ótal
fréttamenn biöu viö kirkjuna. A
útleiöinri mætti éfi Thomson,
presti okkar. Flann haföi he.vrt
fréttirnar of> haldiö beina leiö
heim til okkar. Éfí man fæst af
því, sem éf> sapöi eöa f>eröi þessar
fyrstu morfiunstundir, nema þaö,
aö éf! t)aö þess í sífellu aö Bobby
væri ekki í hættu staddur,
Seinna um morf!uninn hrinfídi
I’at frá Kaliforníu of> F'uniee frá
París. Báöar voru vonjíóöar um
þaö, aö Bobby batnaöi, en fref!n-
irnar of honum uröu æ verri er
leiö á morfjuninn. Svo hringdi
Ted oj! saf!öi, aö öll batavon væri
úti of! mundi ekki líöa á lönjíu þar
til Bobby ííæfi upp öndina.
Moifíuninn eftir, fimmtudatíinn
fi. júní, skildi Bobby viö. F'f; fé•'
inn til Joe ofí safíöi honum frá
þessu. Viö sátum of! héldumst í
hendur nokkra stund til þess aö
styrkja hvort annaö. Joe var vot-
e.VKur, en aö ööru leyti varö ekk-
ert á honum merkt.
Ftn skömmu eftir lát Bobb.vs fór
Joe aö hraka iirt. Um haustiö eftir
var hann oröinn í>ersamlefía
hjálparvana. Kn hann var afar
seifíur Of! lífsviljinn var mikill.
Ilann entist fram í nóvember
19fi9. Þá f,>af hann upp öndina.
Viö, sem eftir vorum í fjölskyld-
unni, vorum hjá honum, þegar
hann skildi viö. Flf! kraup f.vrir
framan stokkinn of! hélt i hönd
.toe.
Of! enn hélt lífiö áfram. F',n
skuf>}>arnir lengdust sífellt, sem
yfir því fírúföu. Þó var ekki um
annaö að ræða en berjast áfram.
Þaö varö að hufisa um þá sem
eftir liföu. Um þetta leyti varð
mér oft huf>saö til Jacqueline. F,f!
held, aö viö höfum öll verið á einu
máli um þaö, aö hún ætti aö gift-
ast aftur að hæfilegum tíma liön-
um. Konum er ekki ætlað einlífi
fremur en karlmönnum, og áreið-
anlega var Jackie ekki ætlaó að
lifa í ekkjustandi ævilangt. Hún
var enn ung og fögur og hún var
góð kona. Hún átti skilið góðan
mann. Hún átti líka tvö lítil börn.
Þeim var ekki hollt aö vera fööur-
laus.
Ég hafði þekkt Aristoteles
Onassis um nokkra hríð. Viö hitt-
umst alltaf ööru hverju, þegar ég
var á feró í Evrópu og viö urðum
ágætir kunningjar. Nokkrum
sinnum heimsótti hann okkur í
Hyannis Port. Ég minnist hans í
einni heimsókninni; hann sat í
hvítum stóli úti á dyrapalli. Máln-
ingin var farin aö flagna af stóln-
um eins og veröa vill. Mér varð
hugsaö til þess, aö öðrum eins
auðkýfingi og Onassis hlyti að
finnast þetta umhverfi í Hyannis
Port heldur óbrotiö, ef svo má að
oröi komast. En hann sýndi aö
minnsta kosti engin merki þess.
Hann var ánægjulegur viökynn
ingar, hann var greindur og
spaugsamur og góöur viðræöu.
Mér féll vissulega vel viö hann.
Samt kom þaö mér talsvert á
óvart, þegar mér var sagt, að
Jaekie heföi í hyggju að giftast
honum. Ég varð satt að segja
steinhissa. Ég get jafnvel sagt, að
mér leizt ekki meir en svo á blik-
una. Osnassis var miklum mun
eldri en Jackie. Þau voru hvort
sinnar trúar, hann grískkaþólsk-
ur en hún rómverskkaþólsk. Þar
aö auka hafði hann verið kvæntur
áöur og mér varó hugsað, hvórt
kirkjuyfirvöld mundu viöur-
kenna þetta væntanlega hjóna-
band. Mér varð líka hugsaö til
barna Jacks og þess, hvernig þeim
mundi líka við Onassis. Mér er
óhætt að segja aö tilfinningar
mínar voru ákaflega blandnar, er
ég hugleiddi þetta mál.
Guðmundur Bernharðsson
Viðureign
við
mann-
skœða
tarfa
Bobby hafði orð á sér fyrir að vera haröur og óvæginn og Rose fannst aö hún yröi aó revna aö evöa þeim
oiörómi.
Borgný smali á Hrauni
Hraun heitir bær á Ingjaldssandi. Ung telpa, Borgný
að nafni, smalaði kvíaám á Hrauni. Borgný var ættuð úr
Dýrafirði. Hún var innan við fermingu, er þetta var og
dvaldist sumarlangt á Hrauni.
Það var dag nokkurn, aö Borgný fór sem aöra daga
milli klukkan 5 og 6 um morguninn að smala kvíaánum.
Þær áttu aö vera komnar heim á kvíaból klukkan 8, svo
að mjaltir og önnur störf gengju eftir áætlun. Þennan
dag, sem hér um ræðir, var þoka niður fyrir miöjar
hliðar. í þoku er jafnan erfitt að smala, cn stundum
ömögulegt. Fyrir sunnan Nesdalsskarö eru brekkur tvær
og efst hár hóll, nefndur Sjónarhóll. Af Sjónarhóli sést
víðast um efsta hluta smalalandsins. Þar heita Heiðar.
Hægast var að smala, ef menn komust upp á Sjónarhól og
hóuöu þaðan. Hraunsærnar brugðu þá venjulega skjótt
við; tóku þær á rás heim, er þær urðu varar við smala og
heyróu hundgá. Alltaf hreif þetta, er veður var hjart og
einnig oft þótt þoka væri. Þetta vissi Borgný.
Ilún kemst nú upp á Sjónarhól og tekur til að höa sem
mest hún má. Ekki fara sögur af þvf, hvernig ánum varð
við En brátl korn í Ijós, aö aðrir voru nærstaddir, sem
heyröu Höföu þeir legið i þokunni framanvert viö hólinn
og risu nú upp bölvandi og ragnandi. Þar voru komnir 10
griðungar.
Borgnýju brá ákaflega, er hún varð nautanna vör. Tók
hún þegar á rás niöur af hólnum og stefndi í átt lil bæjar.
En þangað var góður spölur. Vissi Borgný, að hún yröi
varla skemur en 40 mínútur á leiðini, þótt hún hlypi allt
hvaö af tæki. Hófst nú harður eltingarleikur. Borgný
hljóp sem mest hún mátti, en bolarnir sóttu eftir og
drógu þeir á telpuna, sem von var. En Borgný var
tápmikil og kjörkuð stúlka. Hún var og minnug að það,
sem henni hafði verió ráölagt að gera, ef naut sæktu að
henni. Um það bil miðja vegu milli ájónarhóls og Hrauns
rennur á í djúpu gljúfri. Hún heitir Selá. Með henni eru
sums staðar klettaklungur en annars staðar grasi vaxnir