Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1976, Blaðsíða 9

MENNINA
UM LISTA-
í hópi þessara fjögurra lista-
manna, sem voru tilkvaddir að
myndskreyta þjóðsögu, er Örlyg-
ur Sigurðsson aidursforsetinn.
Hann er svo vfðkunnur listamað-
ur, að kynning á honum er öld-
ungis óþörf. Um alllangt skeið
hefur meginverkefni örlygs I list-
inni verið að gera ýma merka
landstólpa ódauðlega með
portrettum. Auk þess mundar
hann pennann annað veifið af
mikilli fþrótt, — ýmist fyrir út-
gáfuna Geðbót eða Lesbókina.
Um Alfreð Flóka má segja það
sama, að hann er þjóðkunnur
myndlistarmaður og skipar sem
slfkur alveg sérstakan sess eins
og margsinnis hefur komið f Ijós
á sýningum hans. Hann er einn af
örfáum hérlendum myndlistar-
mönnum, sem leggja alla áherzlu
á teikninguna — næstum alltaf f
svörtu og hvftu. Arangur Flóka á
þvf sviði er framúrskarandi eins
og meðal annars hefur margsinn-
is mátt sjá f Lesbókinni.
Þorbjörg Höskuldsdóttir er
meðal hinna atkvæðamestu f hópi
yngri myndlistarkvenna okkar.
Hún er Reykvfkingur, fædd 1939
og stundaði nám við Myndlistar-
skólann við Freyjugötu og sfðar
við Akademfið f Kaupmannahöfn.
Hún vinnur jöfnum höndum að
teikningum og málverki, hefur
haldið eina einkasýningu og tekið
þátt f mörgum samsýningum.
Þorbjörg hefur myndskreytt bæk-
ur, t.d. Sturlungu og Laxdælu.
Helgi Gfslason er nýliðinn f
hópnum og þar af leiðandi alveg
ókunnur sem myndlistarmaður.
Hann er fæddur f Reykjavfk 1947,
nam við Myndlasta- og handfða-
skólann á árunum 1966—1970.
Sfðan stundaði hann framhalds-
nám við Valand Konstskola f
Gautaborg árin 1971—76. Hann
vinnur sem stendur einkum að
skúlptúr og graffk en myndin við
þjóðsöguna er trérista. Helgi
fluttist heim á sfðasta sumri og
kennir nú teikningu við Hóla-
brekkuskóla.
frekari I ástartilraunum sínum".
Tréskurðarmynd eftir Helga Gislason.
kvenmaður. Svo um nóttina
þegar fólkið var komið á stað
settist konan við rúm sitt og
fór að lesa í bók, en kertaljós
brann þará borði hjá henni.
En þegar hún hafði setið
þannig um stund komu þrjú
börn inn á baðstofugólfið og
fóru að leika sér; léku þau sér
á marga vegu og færðu loks-
ins leikinn upp á pallinn þar
sem stúlkan sat og svo fóru
þau að klifra upp um hana og
leika sér við hana.Hafði hún
látið sem hún sæi þau ekki,
en nú var hún blíð við þau og
klappaði á hendurnar á þeim.
Fóru þau þá að fitla í Ijósið;
tók hún þá kertið og skipti því
í fjóra parta og kveikti á hverj-
Gjörðist hann þð
um stúf, fékk svo sínu barni
hvern kertispart, en hafði einn
stúfinn sjálf. Urðu börnin þá
mikið kát og hlupu burtu
hvert með sitt Ijós. En að
stundu liðinni kom inn karl-
maður og settist hjá stúlkunni
og var mikið blíður í bragði,
en hún lét sem hún sæi hann
ekki. Gjörðist hann þá frekari
ástartilraunum sínum. varð
hún þá alvarleg og sagði hon-
um væri ekki til neins að fara
þess á leit, „því ég sinni al-
deilis ekki ástaratlotum þín-
um," mælti hún. Sneyptist
hann þá og fór því næst í
burtu. En að stundu liðinni
kom inn kona bláklædd og
hélt á stokk undir hendinni;
gekk hún að stúlkunni og
mælti: „Litlu get ég nú launað
þér fyrir það sem þú varst góð
við börnin min og ekki góð við
manninn minn; samt svo ég
sýni lit á því skaltu eiga fötin
sem eru í stokknum þeim
arna, en varastu nokkur viti
hvernin á þeim stendur fyrr
en næstu jól eru liðin." Fékk
hún stúlkunni þá stokkinn og
fór þar eftir burtu. Leið svo til
Sjá næstu 1