Lesbók Morgunblaðsins - 31.03.1979, Blaðsíða 8

Nútíma kvilli, sem einkum leggst
á karlmenn og tekur engan endi,
því alltaf er eftir að ná í það
bezta.
Eitt af markmiðunum í iönaði er að
gera fyrri ára framleiöslu úrelta meö
einhverju nýju; framleiöa viöauka eða
viöbótarhluti til hess aö sá sem sækist
eftir tæknilegri fullkomnum slaki nú
ekki á í kapphlaupinu. Lengi vel hefur
tíökast að kalla pesskonar hluti græj-
ur aö danskri fyrirmynd, — orðiö er
víðtækt og hefur náö festu. Talað er
um Ijósmyndagræjur og sérstaklega
pó um veiöigræjur. Aftur á móti hafa
hljómflutningstæki unnið sér fastan
sess í málinu. Tæki og græjur viröast
meö öörum oröum vera nokkurnveg-
inn pað sama.
Eitt af því sem fylgir mannkindinni er
söfnunarástríöa og veröur ekki betri
manía en hver önnur. Stundum snýst
þessi söfnunarástríöa uppí tækjasöfn-
un; hjá sumum til þess aö eignast sem
mest af tækjum, en hjá öörum snýst
hún uppí kapphlaup um aö eiga alltaf
þaö fullkomnasta — eöa því sem næst
— af einhverjum tækjum. Þessi tækja-
ástríöa er í aðalatriöum tvískipt:
Annarsvegar stendur hún í sambandi
viö eitthvaö sem menn nota viö atvinnu
sína og telja sjálfum sér trú um að sé
nauðsynlegt, — og hinsvegar stendur
hún í sambandi viö sport og tóm-
stundaiöju. Ekki mun þaö allt teljast
jafn nauösynlegt, en stundað af kappi
aungvu aö síöur.
Klappar peim oftar en kon-
unni sinni
Smiöurinn getur staðið á því fastar en
fótunum, aö þaö sé eiginlega alveg
nauðsynlegt fyrir hann aö eiga öll
hugsanleg trésmíöatæki og vélar heima
hjá sér, — þótt hann vinni viö húsbygg-
ingar og sé varla heima nema um
helgar. Hann eignast meö tímanum
raöir af fallegum sporjárnum, sem hann
kemur snyrtilega fyrir eins og safngrip-
um á bílskúrsveggnum. Hann eignast
marga hamra, suma meö mjóum skalla
og aöra meö breiðum — og allskonar
tangir, sem líka fara vel á bílskúrs-
veggnum. En vélarnar eru þaö sem
honum þykir vænst um og hann strýkur
þeim oftar en konunni sinni. Þaö eru
borvélar — aö sjálfsögöu þaö nýjasta á
því sviöi — bandsagir og hjólsagir,
fræsari sem gerir allt og feykilega
mikilúölegur hefill. Hann kemur ekki
bílnum lengur inn í bílskúrinn, því tækin
ná yfir allt gólfplássið og ekki má
gleyma hefilbekknum, sem alltaf stend-
ur nærri hjarta þess er safnar trésmíöa-
græjum.
Fyrir kemur aö smiöurinn setji
apparötin í gang og smíöi einn og einn
smáhlut. En leikurinn var nú ekki beint
gerður til þess, þótt þaö sé gott og
blessað aö geta sýnt framá notagildið.
Fyrst og fremst er bílskúrinn oröinn
einskonar helgidómur, þar sem allt er
haft í röö og reglu, fágaö og pússaö. Og
þaö sem mestu máli skiptir: Innan
skamms eiga eftir aö koma á markað
nýir fræsarar og nýir heflar, sem verða
betur hannaðir og fjölhæfari. Aö selja
þá þaö gamla? Ænei, þetta er nú oröinn
hluti af manni og allt í lagi aö eiga þaö á
meöan þaö kemst fyrir í bílskúrnum.
Síst af öllu má nota pá
Til eru listmálarar, sem fengiö hafa
alvarleg tilfelli af pensladellu. Þá er
penslunum sankaö saman undir því
yfirskyni, aö nauösyn beri til vegna
vinnunnar. En gera má ráö fyrir, að þeir
verði seint notaðir. Þetta eru nefnilega
tugir og líklega fremur þó hundruö
pensla, sem pantaöir hafa veriö eftir
katalóg fró útlandinu. Sumir eru sverir
og sívalir, aörir flatir, sumir aöeins meö
örfáum hárum, sumir mjúkir og sumir
stífir. í þessum söfnum er aö finna
eðalfína pensla úr sérstaklega völdu
maröarhári, sem kosta hátt í venjuleg
mánaöarlaun og eru að sjálfsögöu alls
ekki notaöir. Þessum dýrindisgripum er
komiö fyrir í krukkum, þannig aö
nokkrum er hagrætt saman eins og
blómum og snýr skúfurinn upp. Það ku
vera ákaflega notalegt aö vita af öllum
þessum penslum, sem aldrei veröa
notaðir, — til þess eru aðrir penslar,
sem ekki ber eins mikiö á, enda dugar
flestum aö nota svo sem tíu pensla.
Dýrustu tæki, sem menn kaupa aö
gamni sínu, eru aö öllum líkindum
lystibátar meö öflugri vél, lúxusinnrétt-
ingu, jafnvel bar, — og að sjálfsögöu
veglegu bátaskýli. Sá hópur er mjög
Skíðin, skíðaskórnir og bindlngarmr, — allt verður sífellt fulikomnara
og maður getur nú reynt að hafa það skásta á fótunum þó maður sé ekki
alveg eins góður og Ingemar Stenmark.
Hvaða veiðimaður hefur slíkt hjarta úr steini að hann ekki komist við,
þegar hinar dýrlegu græjur ber fyrir augu. Ó, þér ambassadorhjól og
hardystengur... En ekki þýðir nú annað en hafa eitthvað sæmilegt í
höndunum, þegar dagurinn í skárri ám er kominn í 150 þúsund.